Ιστορικότητα των Πομάκων της Θράκης

Δεν είναι παραχάραξη της  ιστορίας μας όταν το υπουργείο Παιδείας σε καμμία βαθμίδα της εκπαιδεύσεως δεν διδάσκει την ελληνικότητα και την ιστορικότητα των Πομάκων της Θράκης [και της Βουλγαρίας] ότι είναι το αρχαίο Παιονικό φύλο των Αγριάνων ;

Την εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου ακολουθούσαν οι Αγριάνες ή Αγριανοί οι οποίοι αναλάμβαναν όλες τις δύσκολες αποστολές, όλες τις τολμηρές επιθέσεις και όλες τις άγριες καταδιώξεις. Είναι πάντα τοποθετημένοι έμπροσθεν του στρατεύματος, και εις την δεξιά πτέρυγα, και είναι αυτοί που πάντα εφορμούσαν πρώτοι τρέποντας σε φυγή τους αντιπάλους έχοντας πάντοτε μεγάλες απώλειες. Πρώτοι κατελάμβαναν τα περάσματα και τις κλεισούρες με αρχηγό τον Άτταλο. Είναι άνδρες οπλισμένοι με δυο ή τρία απλά μακριά και λεπτά ακόντια, με ατσάλινη πυραμοειδή αιχμή, και απλά κυρίως όπλα. Έπεφταν ωσάν βροχή εις τους αντιπάλους, είναι τα σιδερένια δόρατα του στρατεύματος του Μεγάλου Αλεξάνδρου, μας πληροφορεί ο Θουκυδίδης. Ο Στρυμόνας που πηγάζει από το βουνό Στρόμβος, κυλάει σε απόσταση είκοσι (20) χιλιομέτρων, νότια της αρχαίας Σαρδικής. Την σημερινή Σόφια, διασχίζοντας την χώρα των Αγριάνων (Στράβωνας -Κεφάλαιο 7ο). Το 355 π.Χ. όταν ο στρατός του Μεγάλου Αλεξάνδρου, προχωρεί προς τους Αγριάνες και Παίονες, ανεβαίνει την κοιλάδα του Αξιού, τον Βαρδάρη από τις Σιδηρές πύλες μέχρι το Στόμπυ, από την κοιλάδα Αστικού προς την Κράτοβα και το Κιουστεντίλ. Οι Αγριάνες ήτο το Παιονικό φύλο της σημερινής Σόφιας. Μια φυλή που αποτελούνταν από κτηνοτρόφους, περιβολάρηδες, χρυσολόγους, με βασική πρωτεύουσα τους τα βουνά της σημερινής Βίτουσας. Σήμερα πρέπει να μάθουν στην Βίτουσα για την Ελληνικότητα τους, την Ελληνικότητα των Αγριάνων. Δηλαδή των νοτίων Βουλγάρων. Αυτοί οι Αγριάνες είναι πατέρες των σημερινών Πομάκων. Γιατί Πομάκοι δεν είναι άλλοι από τους «Ιππομάχους» του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Το όνομά τους ακόμα και σήμερα είναι Αχεγιάν δηλαδή Αγριάνες. Οι Πομάκοι που η ελληνική πολιτεία χάρισε εις την γείτονα Τουρκία. Οι Πομάκοι λοιπόν, οι Αγριάνες, οι μαχητικότεροι σύμμαχοι του Αλεξάνδρου. Η άγνοια, η ανιστορικότητα, η ηλιθιότητα πολλές φορές, των Ελληνικών κυβερνήσεων χρέωσε αυτό το πανάρχαιο θρακικό φύλο στους Μογγόλους!!! Και κινδυνεύουμε σήμερα να γνωρίσουμε τον Εκτουρκισμό ! των Πομάκων. Οι οποίοι το 1918 εις το σύνολο τους 42 Πομάκοι βουλευτές του Βουλγαρικού κοινοβουλίου, εν σώματι και με ένα στόμα απεδέχθησαν την Ελληνικότητα τους, και την επιθυμία τους όπως ενταχθούν εις την Ελληνική Επικράτεια, και αυτοί και η περιοχή τους, επί Βασιλείας και όχι να χρεωθούν εις την Οθωμανική. Το γεγονός αυτό επαναλήφθηκε και το 1944 επί Κομμουνισμού, όταν πολλά Πομάκικα χωριά της Βουλγαρίας ζήτησαν να δημιουργήσουν Αυτόνομη Δημοκρατία Πομάκων η οποία να ενταχθεί εις την Μάνα Ελλάδα. Η απάντηση ήτο αφού «είναι Μουσουλμάνοι» δεν τους θέλουμε, διότι Μουσουλμάνος = Τούρκος (;). Μετά την επίσκεψη του Κωνσταντίνου Καραμανλή (του ονομαζόμενου Εθνάρχου εις την Βουλγαρία επί Ζίβκωφ «απεδέχθησαν» ότι για λόγους Εθνικούς (που το είδε.. μάλλον εθνικής προδοσίας ) συμφέροντος δεχόμεθα ωσάν Ελλάδα ότι δεν υπάρχει Ελληνική μειονότητα εις την Βουλγαρία, για να μην μιλήσει για Βουλγαρική μειονότητα (;) εις την Ελλάδα η Βουλγαρία. Οπότε επίσημα δεν υπάρχει μειονότητα Ελληνική εις την νότιο Βουλγαρία. Από το 1995 με επανειλημμένες προσωπικές επιστολές μου προς την Βουλγαρική πρεσβεία δεν έλαβα ουδεμία απάντηση έστω «τυπική».

 [ Άρθρο του συγγραφέως Ομήρου Ερμείδη εις το ιστορικό περιοδικό ΔΑΥΛΟΣ -ΜΑΙΟΣ 1997 -Τεύχος 185]