ΤΟ ΠΙΘΑΡΙ ΤΗΣ ΠΑΝΔΩΡΑΣ












Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΑΡΧΑΙΟΙ ΘΕΟΙ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΑΡΧΑΙΟΙ ΘΕΟΙ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Παρασκευή 2 Σεπτεμβρίου 2016

Παρασκευή 16 Οκτωβρίου 2015

Οι θεοι των Ελληνων ηταν διαστημανθρωποι που θεοποιηθηκαν ... [Γκιολβας]



Υπάρχει, κατά τη γνώμη σας/ κάποιος σοβαρός λόγος που έχει προκληθεί τόσος θόρυβος γύρω από τα ηλεκτρομαγνητικά πεδία και τα άλλα μυστικά της Σπηλιάς του Νταβέλη στην Πεντέλη;

Τρίτη 8 Σεπτεμβρίου 2015

ΑΤΛΑΣ - Ο ΚΟΣΜΟΚΡΑΤΟΡΑΣ


O Άτλας ήταν η μυθική μορφή που κρατούσε στους ώμους του το θόλο του Ουρανού πάνω από τη Γη. Ήταν γιος Τιτάνα ή Τιτάνας ο ίδιος, ενώ μπορεί να ήταν και ο αρχηγός των Τιτάνων, κατά μία εκδοχή. Πατέρας του ήταν ο Ιαπετός ή ο Ουρανός ή ο Αιθέρας ή ο Ποσειδώνας. Μητέρα του ήταν η Ωκεανίδα Κλυμένη ή η Ασία ή η Ημέρα ή η Λιβύη. Αδέρφια του Άτλαντα ήταν ο Προμηθέας, ο Επιμηθέας και ο Μενοίτιος, ενώ ως σύζυγοί του αναφέρονται η Αίθρα, που ήταν κόρη του Ωκεανού, ή η Πλειόνη, επίσης Ωκεανίδα, ή ακόμη η Εσπερίδα, η κόρη του Έσπερου, που θεωρούνταν επίσης αδερφός του.

Πέμπτη 3 Σεπτεμβρίου 2015

ΑΝΟΥΝΑΚΙ ηρθαν στον πλανητη μας πριν 450.000 χρονια!!!!


ΑΝΟΥΝΑΚΙ ήρθαν στον πλανήτη μας πριν 450.000 χρόνια!!!!

Οι ανουνάκι είναι μια φυλή που πριν απο 450.000 χρόνια περίπου ήρθαν στον πλανήτη μας.Αυτό στηρίζεται στην ανάγνωση των επιγραφών των Σουμέριων από τον Ζαχαρία Σίτσιν.....Το όνομα "Ανουνάκι" σημαίνει αυτοί που ήρθαν από τον ουρανό στη γη.Άλλο ένα προσωνύμιο που έχουν σύμφωνα με τον Λάβκραφτ είναι "οι μεγάλοι - οι παλαιοί".

Παρασκευή 26 Ιουνίου 2015

ΟΤΑΝ ΟΙ ΘΕΟΙ ΠΟΥ ΚΑΤΕΒΗΚΑΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ ΣΤΗΝ ΓΗ ΜΕ ΣΙΔΕΡΕΝΙΑ ΠΟΥΛΙΑ.ΟΙ ΦΛΕΓΟΜΕΝΕΣ ΑΣΠΙΔΕΣ (ΣΑΣ ΘΥΜΙΖΕΙ ΚΑΤΙ?)



οταν οι Θεοι που κατέβηκαν από τον ουρανό στην γη με σιδερένια πουλιά ή φλεγόμενες ασπίδες (σας θυμίζει κατι;)

Ο θεός Τεχούτι έφθασε στη Αίγυπτο με μια πυραμίδα που ήρθε από τον ουρανό και έλαμπε σαν ήλιος. Οι Αιγύπτιοι ονόμασαν τον θεό αυτόν Χεμ. Ο θεός έμενε στην πυραμίδα μαζί με την φυλή των θεών Ζεπ Τεπί που τον ακολουθούσαν. Ο Τεχούτι έκρυψε τα μυστικά της δημιουργίας στην αίθουσα των αρχείων "Αμέντι", μέσα σε μια σφαίρα κρυστάλλου. Η αίθουσα αυτή βρισκόταν μέσα στο έδαφος και κάτω από την πυραμίδα που ήρθε από τον ουρανό και η θέση ήταν πολύ κοντά στην θέση που βρίσκεται σήμερα η μεγάλη πυραμίδα.
Οι Ζεπ Τεπί έφυγαν στους ουρανούς με την ιπτάμενη πυραμίδα παίρνοντας μαζί τους και την κρυστάλλινη σφαίρα και έδωσαν την υπόσχεση ότι θα επιστρέψουν και πάλι πίσω στην γη στο τέλος αυτού του χρόνου.
Είναι γεγονός πως πως σε πολλά αρχαία χειρόγραφα και παραδόσεις των λαών της γης, αναφέρονται σε Θεούς, που κατέβηκαν από τον ουρανό στην γη σαν σιδερένια πουλιά ή φλεγόμενες ασπίδες.
Η Σφίγγα είναι ένα μνημείο με σώμα λιονταριού και όπως λένε, με λιονταρίσιο ή γυναικείο αρχικά κεφάλι. (Για το γυναικείο κεφάλι θα γίνει λόγος πιο κάτω.) Σχετικά με το κεφάλι της Σφίγγας, κάποιος θρύλος λέει, ότι ο Φαραώ Τούθμωσις ο 4ος έδωσε εντολή να σκαλίσουν το κεφάλι του στη θέση του αρχικού λιονταρίσιου κεφαλιού του μνημείου. Ήθελε με τον τρόπο αυτό να περάσει στην αθανασία. Πράγματι, το κεφάλι της Σφίγγας είναι ασυνήθιστα μικρό σε σχέση με το σώμα της και αυτό είναι κάτι που οδηγεί στο συμπέρασμα ότι πιθανώς το κεφάλι να ξανασκαλίστηκε πάνω σε κάποιο άλλο αρχικό.
Όταν η Σφίγγα επαναλαξεύτηκε, η λιονταρίσια κεφαλή αφαιρέθηκε και δόθηκε στο βράχο η μορφή του σημερινού στέρνου. Παρόμοια, το μέγεθος των μπροστινών ποδιών μίκρυνε, ενώ η πιο πρόσφατη ανθρώπινη κεφαλή τοποθετήθηκε ψηλότερα στον κορμό. Επειδή προφανώς το στρώμα αυτού του πετρώματος δεν ήταν αρκετό, εκείνοι οι καλλιτέχνες αναγκάστηκαν να συμβιβαστούν κατασκευάζοντας το κεφάλι με μειωμένες αναλογίες. Αυτή τους η απόφαση οδήγησε στη σημερινή μορφή της Σφίγγας που έκτοτε αποτέλεσε αντικείμενο προβληματισμού και διαφωνιών στους αρχαιολογικούς κύκλους.
Στο λιονταρίσιο κεφάλι της σφίγγας ενισχύει το γεγονός πως τα λιοντάρια στην αρχαία Αίγυπτο (όπως και πολλούς άλλους αρχαίους πολιτισμούς) ήταν οι φύλακες τόσο του ύπνου και των ονείρων όσο και άλλου κόσμου. Κατ' αυτόν τον τρόπο, η Σφίγγα ήταν ο προστάτης της Νεκρόπολης της Γκίζας. Για αυτό τον λόγο κι ο θεός Τούτου, είχε την μορφή λιονταριού και προστάτευε τους κοιμισμένους από τους εφιάλτες.
Στα ευρήματα από την εποχή της Πρώτης έως της Τρίτης Δυναστείας περιλαμβάνονται βασιλικές πλάκες που αναπαριστούν το κεφάλι ενός λιονταριού με χαίτη και τα μπροστινά του πόδια, υποδηλώνοντας ότι το υπόλοιπο σώμα είτε έμεινε ανολοκλήρωτο είτε θάφτηκε στην άμμο. Επίσης, το πρόσωπο του λιονταριού είναι κενό, χωρίς στόμα και μάτια, σα να είχαν σβηστεί από τις ανεμοθύελλες με το πέρασμα των αιώνων. Εάν αυτή ήταν η πρώτη μορφή της Σφίγγας, τότε τα σημάδια που δείχνουν τη φθορά από τις καιρικές συνθήκες υποδηλώνουν ότι το άγαλμα είναι πολύ πιο αρχαίο και ότι μπορεί να κατασκευάστηκε την προ-Δυναστειακή εποχή.
Άλλοι ερευνητές υποστηρίζουν πως η σφίγγα είχε αρχικά κεφάλι γυναίκας. Η ερμηνεία αυτή έχει σχέση με το κοσμικό ή Πλατωνικό έτος, το οποίο αφορά την αλλαγή του σημείου ισημερίας, η οποία πραγματοποιείται περίπου κάθε 2.150 χρόνια. (Μία από τις 14 ταυτόχρονες κινήσεις της γης είναι η ιδιαίτερη κυκλική κίνηση του πολικού άξονά της, η λεγόμενη μετάπτωση. Αυτή αναγκάζει τον πολικό άξονα να διαγράψει έναν κώνο σε διάστημα περίπου 25.800 χρόνων.)
Με κάθε κοσμικό μήνα, το σημείο ισημερίας μετατοπίζεται προοδευτικά από αστερισμό σε αστερισμό του ζωδιακού και με αυτό τον τρόπο, κάτω από αστρολογική θεώρηση, όλο αυτό το διάστημα των 2.150 χρόνων βρίσκεται υπό την επίδραση του ζωδίου στο οποίο πραγματοποιείται η ισημερία. Ο Ίππαρχος καθόρισε ότι το σημείο ισημερίας εκείνης της περιόδου συνέπιπτε στις 0 μοίρες του Κριού, την αφετηρία του ζωδιακού κύκλου. Αυτή η μετακίνηση γίνεται ακολουθώντας τη σειρά Κριός-Ιχθείς-Υδροχόος-Αιγόκερως κ.λΠ. μέχρι να ξαναφθάσει στον Κριό μετά από 25.000 χρόνια, έχοντας συμπληρώσει ένα κοσμικό έτος.



Έχει παρατηρηθεί, ότι κάθε κοσμικό έτος εκδηλώνει ορισμένα χαρακτηριστικά, τα οποία ανήκουν στο συγκεκριμένο ζώδιο, το οποίο την "χρωματίζει".
Είναι αξιοσημείωτο το γεγονός, ότι κάθε ζώδιο αφήνει την σφραγίδα του στην χρονική περίοδο που επιδρά. Στον παρακάτω πίνακα βλέπουμε πως την εποχή της Παρθένου, περίπου το 12.000 π.χ, διαδέχεται η εποχή του Λέοντα περίπου το 10.000 π.χ. Η εποχή της Παρθένου είναι η εποχή της Μητριαρχίας ενώ η εποχή του Λέοντα η αρχίζει η εποχή της πατριαρχίας και των μεγάλων Βασιλέων.
Εποχή της Παρθένου12.812 π.χΕποχή της Λέοντα10.948 π.χΕποχή της Καρκίνου8.788 π.χ
Εποχή της Διδύμων6.628 π.χΕποχή της Ταύρου 4.468 π.χΕποχή της Κριού2.308 π.χ
Εποχή της Ιχθύος1.148 π.χΕποχή της Υδροχόου 2.012 μ.χΕποχή της Αιγόκερου 4.172Μ
Εποχή της Τοξότη6.332 μ.χΕποχή της Σκορπιού 8.492 μ.χΕποχή της Ζυγού 10.652 μ.χ
Η σφίγγα λοιπόν ίσως είχε κεφάλι γυναίκας και σώμα Λέοντα, συμβολίζοντας το κοσμικό έτος της Παρθένου την οποία ακολούθησε το κοσμικό έτος του Λέοντα. Θα άξιζε να αναφερθεί, πως μετά το Κοσμικό έτος του Λέοντα ακολουθεί η εποχή του Καρκίνου, όπου συνέβη, σύμφωνα με τον Πλάτωνα, η καταστροφή της Ατλαντίδος.
ΑΝτοποθετήσουμε αυτή την χρονολογία στο Κοσμικό ημερολόγιο, θα διαπιστώσουμε ότι η Ατλαντίδα βυθίστηκε περίπου όταν το σημείο ισημερίας περνούσε από το ζώδιο του Λέοντα σε αυτό του Καρκίνου περίπου το 9000 π.χ. Ο Καρκίνος ανήκει στο στοιχείο του Νερού κι έτσι δεν είναι περίεργο, ότι με τον ερχομό της εποχής του Καρκίνου, η γη γνώρισε μεγάλους κατακλυσμούς. Με την είσοδο στην εποχή του Καρκίνου και την ταυτόχρονη βύθιση της Ατλαντίδος, εξαφανίζεται σχεδόν κάθε πολιτισμός και οι λατρείες υποβιβάζονται.
Ο πλανήτης ο οποίος κυβερνάει τον Καρκίνο είναι η Σελήνη και εκείνη την εποχή αναπτύσσονται οι σεληνιακές λατρείες. Ένα άλλο χαρακτηριστικό της εποχής του Καρκίνου είναι η ανάπτυξη διαφόρων μορφών μητριαρχίας, αλλά όχι στο βαθμό τον οποίο είχε αναπτυχθεί την εποχή της Παρθένου. Αυτή την στιγμή αφήνουμε την εποχή των Ιχθύων και εισερχόμαστε στην εποχή του Υδροχόου.



Κατ' αυτόν τον τρόπο λοιπόν ίσως τα κοσμικά έτη να συνδέονται με το μυστήριο της Σφίγγας, το λέοντα με την κεφαλή γυναίκας, το Λέοντα με την Παρθένο, το σύμβολο του Λέοντος ή της Βασιλικής ψυχής και τη σχέση του με την ύλη, την όψη-Μητέρα. Μπορεί γι' αυτό να σημαίνει τις δυο πολικότητες, το αρσενικό και το θηλυκό, το θετικό και το αρνητικό.
Η τρίτη ένδειξη αφορά την "μεταφυσική" και αστρολογική ερμηνεία. Σε ασβεστολιθικό γλυπτό του 1ου αι.Μ.Χ. εμφανίζονται αγαλματίδια-σφίγγες με κεφάλι ανθρώπου, σώμα λιονταριού, φτερά αετού και ουρά κόμπρας, προφανώς επηρεασμένα από τις Ελληνικές σφίγγες.
Οι τέσσερις αυτές μορφές, "μεταφυσικά", συμβολίζουν αντίστοιχα τα τέσσερα στοιχεία της φύσης, δηλαδή ΝΕΡΟ (ΥΓΡΑ/ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ/ΑΝΘΡΩΠΟΣ), ΓΗ (ΣΤΕΡΕΑ /ΟΦΙΣ/ΥΛΗ), ΑΕΡΑΣ (ΑΕΡΙΑ/ΑΕΤΟΣ/ΠΝΕΥΜΑ) ΚΑΙ ΦΩΤΙΑ (ΕΝΕΡΓΕΙΑ/ΛΕΩΝ/ΠΝΕΥΜΑ). Επίσης, τα ίδια σύμβολα συνυπάρχουν και στα σημεία του ορίζοντα, δηλαδή αντίστοιχα στον Βορρά ο Άνθρωπος (Νερό), στην ανατολή ο Ταύρος (Γη), στη Δύση ο Αετός (Αέρας) και στο Νότο ο Λέων (Φωτιά).
Στις κάρτες Ταρώ η Σφίγγα βρίσκεται στην κορυφή του Τροχού της Τύχης, που αντιπροσωπεύει τους Κύκλους της Αιωνιότητας και φυλάει την είσοδο ενός νέου κύκλου. Είναι επίσης η δέκατη κάρτα της Μεγάλης Αρκάνας. Ο αριθμός δέκα αντιπροσωπεύει την ολοκλήρωση. Είναι ο ένας κύκλος που τελειώνει, για να ανοίξει ένας άλλος σε έναν υψηλότερο βαθμό. Η Σφίγγα είναι ο φύλακας της παλαιάς γνώσης και ο προάγγελος του νέου κύκλου...
Σύμφωνα με τα προαναφερθέντα, είναι φανερό πως ένα μνημείο όπως η Μεγάλη Σφίγγα, δε θα μπορούσε παρά να αντιπροσωπεύει και να συμβολίζει κάτι περισσότερο από ένα απλό μνημείο. Η θέση της, το σχήμα της, αλλά και οι άγνωστες αίθουσες που εικάζεται πως βρίσκονται κάτω από το σώμα της σφίγγας και που προφανώς ενώνονται και σχετίζονται με τις πυραμίδες, μαρτυρούν πολύ περισσότερα από αυτά που γνωρίζουμε. Όπως προανέφερα παραπάνω, όταν ο Τούθμωσης Δ' το 1400Π.Χ. είδε όνειρο(;) πως κάτω από το κεφάλι της σφίγγας υπήρχε θαμμένο και το σώμα της και το ξέθαψε, τοποθέτησε στο μπροστινό μέρος της σφίγγας μια γρανιτένια πλάκα, γνωστή ως η Στήλη του Ονείρου. Εκεί φαίνεται καθαρά πως η σφίγγα "κάθεται" πάνω σε άλλα κτίσματα.
Τα μυστήρια της Αιγυπτιακής σφίγγας και των πυραμίδων της Γκίζας
Ο Ηρόδοτος δεν αναφέρει καθόλου την Σφίγγα παρά την πληθώρα επισκέψεών του στην Αίγυπτο, πιθανότατα γιατί ήταν καλυμμένη από την άμμο. Όταν η άμμος απομακρύνθηκε (1817) αποκαλύφθηκε ένας Ναός στις πατούσες της Σφίγγας.















Το 1994, ανακαλύφθηκε κάτω από το άγαλμα ένας μυστηριώδης διάδρομος. Ξεκινά από την ουρά, εισέρχεται για πέντε μέτρα μέσα στο άγαλμα και μετά σχηματίζει απότομα ορθή γωνία, καταλήγοντας σε ένα "τυφλό" σημείο. Ο διάδρομος ανακαλύφθηκε το 1926, αλλά μετά η ύπαρξή του ξεχάστηκε.
Τα μυστήρια της Αιγυπτιακής σφίγγας και των πυραμίδων της Γκίζας
Υπάρχουν και άλλα δύο παρόμοια σημεία που οδηγούν μέσα στην Σφίγγα, τα οποία εικάζεται πως έχουν χρησιμοποιήσει ήδη τυμβωρύχοι. 
Αρκετοί ερευνητές αναφέρουν αυτές τις υπόγειες στοές ως "αίθουσες Αμέντι", οι οποίες είναι τα Αρχεία μίας πανάρχαιας γνώσης του Θεού Θώθ ή του Ερμή του Τρισμέγιστου. Η ιστορία του Θώθ ή Ερμήτου Τρισμέγιστου χάνεται πίσω στον χρόνο και στον πολιτισμό της μυθικής χώρας του ΚΕΜ (Αιγύπτος). Ένας πολιτισμός ο οποίος έφτασε στο απόγειό του πριν από τον τελευταίο καταποντισμό της Ατλαντίδος. Ο Ερμής ο Τρισμέγιστος ήταν εκείνος που δίδαξε στους ανθρώπους όλα όσα γνωρίζουν και ήταν ο ιδρυτής των μυστηρίων.
Μέσα στις αίθουσες αυτές υποτίθεται πως βρίσκονταν ή ότι φυλάσσονται πάπυροι με τις απόκρυφες γνώσεις, ίσως και οι αποδείξεις ενός προηγούμενου προηγμένου γήινου ή εξωγήινου πολιτισμού.
Τα μυστήρια της Αιγυπτιακής σφίγγας και των πυραμίδων της Γκίζας
Το 1934, ο καθηγητής Alberto Tulli, πρώην διευθυντής της πτέρυγας Aιγυπτιακών αρχαιοτήτων στο Βατικανό, ανακάλυψε έναν πάπυρο σε ένα παλαιοπωλείο αρχαιοτήτων του Καΐρου, στον οποίον γίνεται λόγος για κύκλους φωτιάς που ερχόταν από τον ουρανό. Ο πάπυρος ήταν μέρος των Χρονικών του Τούθμωση 18η Δυναστεία -1504 έως -1450. Πιο συγκεκριμένα, στον πάπυρο που πήρε το όνομα του καθηγητή αναφέρονται τα εξής:
Το έτος 22 της βασιλείας του, τον τρίτο μήνα του χειμώνα, στην έκτη ώρα της ημέρας, οι γραφείς της Βουλής της ζωής, παρατήρησαν έναν κύκλο φωτιάς που ερχόταν από τον ουρανό... και από το στόμα του έβγαινε αποκρουστική αναπνοή. Δεν είχε κανένα κεφάλι. Το σώμα του ήταν μια ράβδος μακριά και πλατιά (σχήμα οβελίσκου). Δεν ακούστηκε καμία φωνή. Οι γραφείς ταράχθηκαν και έπεσαν κάτω μπρούμυτα... έπειτα εξέθεσαν τα πράγματα στον Φαραώ και αυτό που είχε συμβεί καταγράφηκε στους κυλίνδρους της Βουλής της ζωής. Μετά από μερικές ημέρες, αυτά τα ίδια πράγματα γίνονταν όλο και περισσότερο πολυάριθμα στους ουρανούς. Η λαμπρότητά τους ήταν μεγαλύτερη από αυτήν του ηλίου και επεκτάθηκε στα όρια των τεσσάρων γωνιών του ουρανού... 
σαν κύκλοι πυρκαγιάς. Ο στρατός του Φαραώ κοίταξε επάνω, στον ουρανό. Ήταν μετά από το βραδινό φαγητό. Κατόπιν αυτοί οι κύκλοι φωτιάς ανέβηκαν ψηλότερα στον ουρανό και κατευθύνθηκαν προς τον Νότο. Ψάρια και πουλιά έπεσαν έπειτα από τον ουρανό. Ήταν ένα θαύμα που δεν ξανάγινε ποτέ... ο Φαραώ άναψε το θυμίαμα για να παρουσιαστούν πάλι, για να κάνουν ειρήνη με την γη. Γράφτηκε στα χρονικά της Βουλής της ζωής, ώστε να το μάθουν όλες οι γενιές στο μέλλον.


η σφίγγα έτσι και οι πυραμίδες κρατούν τα μυστικά τους πολύ καλά κρυμμένα

Σε κάθε περίπτωση, τα παράδοξα και τα μυστήρια που κρύβει ο αρχαίος Αιγυπτιακός πολιτισμός είναι πολλά. Όσον αφορά την σφίγγα, η ύπαρξη και μόνο των πυραμίδων γύρω της υπονοεί την σχέση της με αυτές. Όπως η σφίγγα έτσι και οι πυραμίδες κρατούν τα μυστικά τους πολύ καλά κρυμμένα. Δεν είναι τυχαίο εξάλου πως χρησιμοποιούμε την έκφραση είναι "σφίγγα" για κάποιον που δεν αποκαλύπτει τις σκέψεις του και τα μυστικά του...!!
Την προσοχή των περισσοτέρων επιστημόνων και ερευνητών έχει τραβήξει φυσικά η Μεγάλη πυραμίδα της Γκίζας, γιατί θεωρήθηκε το παλαιότερο και μεγαλύτερο κατασκεύασμα του ανθρώπου με τις τελειότερες μαθηματικές και γεωμετρικές αναλογίες. Το παράδοξο είναι, πως όσο παλαιότερες είναι οι πυραμίδες τόσο πιο πολύπλοκες και πιο εξελιγμένες είναι οι τεχνικές κατασκευής τους. Συμβαίνει δηλαδή το αντίθετο απ' ότι συναντούμε στις ανθρώπινες κοινωνίες, όπου η τεχνολογία καλυτερεύει συν τον χρόνο καθώς η γνώση είναι μία συσωρευτική διαδικασία στον χρόνο...
Η τεχνολογία των αρχαίων Αιγυπτίων για την κατασκευή των πυραμίδων μας είναι άγνωστη και σε κάθε περίπτωση ξεπερνάει ακόμα και τις σημερινές δυνατότητες.Από την Αρχαιότητα ήταν γνωστό ότι η μεγάλη πυραμίδα, εκτός των αστρονομικών και άλλων συσχετισμών της, εμπεριείχε συγκεκριμένες μαθηματικές σχέσεις στη γεωμετρική της δομή, με τις οποίες αποτύπωνε ορισμένα ιερά μαθηματικά.
Οι Αιγύπτιοι θεωρούσαν την πυραμίδα εικόνα του Κόσμου, μια σκάλα φωτός που ένωνε τον Ουρανό με την Γη. Η Μεγάλη Πυραμίδα της Γκίζας, η πιο φημισμένη, ονομαζόταν "Η Φωτεινή". Το ιερογλυφικό της είναι MR, το ισοσκελές μαύρο τρίγωνο που γεννιέται από δύο λόφους όπως ο ήλιος.
Πολλά πειράματα έχουν γίνει και επιβεβαιώνουν το γεγονός ότι στις Πυραμίδες της Αιγύπτου τα βακτηρίδια σκοτώνονται, η σήψη σταματά και η οργανική ύλη μουμιοποιείται. Σ' ένα από τα πειράματα τοποθετήθηκαν για 13 ημέρες σε πυραμίδες ψάρια. Αυτά δεν σάπισαν, αλλά αφυδατώθηκαν χάνοντας τα 2/3 του βάρους τους. Αυτό το φαινόμενο παρουσιάζεται σε όλες τις πυραμίδες, εφόσον αυτές είναι προσανατολισμένες ακριβώς στον άξονα Βορρά-Νότου, είναι τετράπλευρες και έχουν συγκεκριμένες αναλογίες.
Τα μυστικά που κρύβουν οι πυραμίδες είναι φυσικά πολλά, αλλά σε αυτό το άρθρο θα αρκεστώ μόνο να αναφέρω τι αναφέρει η Helena Blavatsky για το συμβολισμό και τη χρήση της πυραμίδας:

Η αιγυπτιακή πυραμίδα αντιπροσωπεύει συμβολικά την ιδέα του κοσμικού δένδρου. Η κορυφή της είναι ο μυστικός σύνδεσμος ανάμεσα στον Ουρανό και στη Γη και συμβολίζει τη ρίζα, ενώ η βάση της αντιπροσωπεύει τους κλάδους που εκτείνονται στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα του σύμπαντος. Μεταδίδει την ιδέα ότι όλα τα πράγματα είχαν την προέλευσή τους στο πνεύμα -με την εξέλιξη να έχει ξεκινήσει αρχικά από τα πάνω και προχωρήσει μετά προς τα κάτω, αντί για το αντίστροφο, όπως διδάσκει η θεωρία του Δαρβίνου.
Εσωτερικά συμβόλιζε τη δημιουργική αρχή της Φύσης και διασαφήνιζε επίσης τις αρχές της Γεωμετρίας, των Μαθηματικών, της Αστρολογίας και της Αστρονομίας. Εσωτερικά, ήταν ένας μεγαλειώδης ναός, στα σκοτεινά κοιλώματα του οποίου τελούνταν τα Μυστήρια και του οποίου οι τοίχοι υπήρξαν συχνά μάρτυρες των σκηνών μύησης μελών της βασιλικής οικογένειας. Η πορφυρή σαρκοφάγος ήταν μία κολυμπήθρα βαπτίσματος, όπου αναδυόμενος ο νεόφυτος "αναγεννιόταν" και γινόταν μύστης...
Ο μυημένος σοφός, ο οποίος είχε περάσει με επιτυχία όλες τις δοκιμασίες, τοποθετούνταν, δεν καρφωνόταν, αλλά απλώς δενόταν πάνω σε μια κλίνη σε σχήμα Ταυ βυθισμένος σε έναν βαθύ ύπνο. Αφηνόταν να παραμείνει σε αυτήν την κατάσταση για τρεις μέρες και τρεις νύχτες, κατά την διάρκεια των οποίων το πνευματικό "Εγώ" του λέγεται ότι συνομιλούσε με τους θεούς, κατέβαινε στον Άδη, το Αμέντι και πρόσφερε ευεργεσίες στα αόρατα όντα, είτε ήταν ψυχές ανθρώπων ή Στοιχειακά πνεύματα, ενώ το σώμα του παρέμενε όλο αυτόν το καιρό στην κρύπτη του ναού ή στην υπόγεια σπηλιά.
Στην Αίγυπτο τοποθετούνταν μέσα στην Σαρκοφάγο, στην αίθουσα του βασιλιά της πυραμίδας του Χέοπα, ενώ κατά την διάρκεια της νύχτας, πριν από την τρίτη μέρα, μεταφερόταν στην είσοδο ενός διαδρόμου όπου μια ορισμένη ώρα, οι ακτίνες του ανατέλλοντος ηλίου έπεφταν πάνω στο πρόσωπό του εκστασιασμένου υποψηφίου, ο οποίος ξυπνούσε για να μυηθεί από τον Όσιρη και τον Θώθ, τον θεό της Σοφίας... ΜΔ (ΙΙ, 558).

ΠΗΓΗ" http://www.aetos-apokalypsis.com/

Παρασκευή 27 Φεβρουαρίου 2015

Ερμής ο Τρισμέγιστος: Περί δημιουργίας

Μια από τις λίγες πληροφορίες που έχουμε για την δημιουργία, αφού όλες οι θρησκείες αντέγραψαν τα πάντα από τον Ερμή τον Τρισμέγιστο, θα σταθούμε σε αυτά που έγραψε, και θα σας αφηγηθώ όλη την ιστορία που μας περιγράφει περιληπτικά, και ο καθένας από όλους εμάς ας την κρατήσει στην άκρη του μυαλού του ως ένα παραμύθι αχαλίνωτης πραγματικότητας;..ποιος ξέρει;
ΕΝ ΑΡΧΗ ΗΝ Ο ΛΟΓΟΣ
Κάποτε, πριν δημιουργηθεί ακόμη το σύμπαν όπου ζούμε σήμερα, και πριν ακόμη γεννηθούν οι άνθρωποι, ο Πατέρας Νους Θεός, που αποτελείται από φως και ζωή, και δημιουργεί συνεχώς την ζωή, και από ζωή και φως πληρούνται τα πάντα όπου δημιουργεί, αφού φως είναι ο Νους, και ζωή είναι το φως, όπου ο νους είναι ο νοητός κόσμος, και ζωή όπου το αντικείμενο το αιθερικό πεδίο, και όχι το υλικό αντικείμενο που ζούμε εμείς τώρα, όπου όλα τα όντα ζουν μέσα στο άυλο και μη υλικό περιβάλλον, όπου τα πάντα είναι νοητά μεν όπως εδώ που ζούμε εμείς, αλλά αιθερικά και όχι υλικά.
Ένας κόσμος νοητός που πληρείται από φως, και φως είναι ο κόσμος, ένας αιθερικός κόσμος.
Ενώ εδώ στην υλική δημιουργία τον αισθανόμαστε ως υλικό αφού αποτελείται από τα βαρύτερα στοιχεία του δοχείου της γένεσης του κόσμου που ζούμε, τα βαρύτερα στοιχεία που δεν έχουν τον Λόγο του Πατέρα Νου Θεού, διότι τα στοιχεία του κόσμου αυτού δεν προέρχονται από τον ίδιο, αλλά από το αντίθετο του, ..το σκότος!..το σκοτεινό πεδίο που απορροφά το φως, το αντίθετο του φωτός!
Έτσι λοιπόν, ξαφνικά, διότι αυτό που είναι το αντίθετο, η ανυπαρξία, αυτό που δεν υπάρχει, ο ΜΗ ΟΝ, το αντίθετο του Θεού Πατέρα, (ο ΟΝ και ο ΜΗ ΟΝ), εμφανίστηκαν κάπου μακριά από τα φωτεινά πεδία του Πατέρα Νου Θεού, τα στοιχεία του δοχείου της γένεσης της δημιουργίας που ζούμε σήμερα, δηλαδή άρχισε να γεννιέται μια ασχημάτιστη σκοτεινή και υγρή φύση, φοβερή και στυγνή, πολύ ταραχώδη που έβγαζε ανεκλάλητους σπαραχτικούς ήχους, και ενώ γεννιόταν ακόμη μιας που βρισκόταν στην μέση της γέννησης της η σκοτεινή δημιουργία, από τα φωτεινά πεδία ξεπετάχτηκε Αγιος Λόγος, και ενώθηκε με τα σκοτεινά στοιχεία της φύσης τα αέρινα και τα Αγιοποίησε.
«»»»Από τα φωτεινά πεδία ξεχύθηκε στην σκοτεινή φύση Λόγος Άγιος, και τότε άρχισε να ξεπηδά από την σκοτεινή φύση, με όλες τις δυνάμεις της και τα στοιχεία προς τα ύψη, αποτελούμενες από την υγρή φύση , το άκρατο πυρ τον αέρα, και το πνεύμα, και αφήνοντας μόνα τους την γη και τα νερά.»»»»
Δηλαδή:
Ο Πατέρας Νους Θεός απορρόφησε με τον Άγιο Λόγο, τα σκοτεινά στοιχεία, και αγιοποιήθηκαν και έγιναν καθαρά πλέον, αλλά όχι φωτεινά, αφού δεν προέρχονται από το φως.
Το φως η ζωή, είναι καθαρά αιθερικά – φωτεινά πεδία.
Αμέσως ο Πατέρας Νους Θεός αφού είναι ζωή και φως, γέννησε άλλον Νου Δημιουργό, Ομοούσιο, από φως και ζωή, και αυτός περικάλυψε την σκοτεινή δημιουργία με τον Λόγο του, ώστε να μην μπορέσει ποτέ να «μολύνει» τον χώρο, διότι το ανύπαρκτο απορροφά οτιδήποτε υπαρκτό. Οτιδήποτε υπάρχει έχει χώρο, υπόσταση, ενώ οτιδήποτε δεν υπάρχει απορροφά αυτό που υπάρχει, και γι’αυτό γέννησε ο Πατέρας Νους Θεός τον Δεύτερο Νου Δημιουργό ώστε να επιτηρεί το σκότος.
Και επειδή και ο Δημιουργός Νους, είναι ομοούσιος με τον Πατέρα Νου Θεό, άρα ζωή και φως, και πάντα δημιουργεί και δεν καταστρέφει, έδωσε κίνηση στην σκοτεινή δημιουργία, και δημιούργησε επτά σφαίρες η μία μέσα στην άλλη.
Αφού αγιοποίησε ο Πατέρας Νους Θεός, τα τέσσερα σκοτεινά στοιχεία, που πήγαν να αντιμετωπίσουν τον Άγιο Λόγο, στη συνέχεια ενώθηκε με τον Δεύτερο Νου, και όρμησαν στην καθαρή πλέον από τα σκοτεινά στοιχεία φύση, του νέου σκοτεινού αλλά Αγιοποιημένου δημιουργήματος, και από τα βαριά στοιχεία δημιουργήθηκε η ύλη και τα νερά.
ermis-o-trismegistos-peri-dimiourgias
Δημιούργησε τους επτά Διοικητές, όσες και οι σφαίρες της δημιουργίας, που περικλείουν την κάθε σφαίρα, και όπου υπάρχουν πύλες που ενώνουν τις σφαίρες μεταξύ τους, κι έτσι μένει απομονωμένη κάθε σφαίρα, και προστατευόμενη από τους Διοικητές, από τον Λόγο του Δημιουργού Νου, και του Πατέρα Νου Θεού.

Πέμπτη 19 Ιουνίου 2014

Η θεά Αλήθεια των Αρχαίων Ελλήνων



Η Αλήθεια ήταν θεότητα στην Ελληνική Μυθολογία, ιδεατή ανθρωπόμορφη προσωποποίηση της αλήθειας των αρχαίων Ελλήνων φερόμενη προστάτης της έννοιας.
Σύμφωνα με τον Πίνδαρο ήταν κόρη του Δία. Ο Πλούταρχος την αναφέρει ως "Τροφό του θεού Απόλλωνα", μαζί με την Κορυθάλεια....

Παρασκευή 16 Μαΐου 2014

Ελληνική Μυθολογία - Μέρος πρώτο: ΔΙΑΣ

Άγαλμα Δία

\Ο πολυθεϊσμός ήταν από τις πιο διαδεδομένες θρησκείες των Αρχαίων Ελλήνων. Για τους Αρχαίος Έλληνες, οι θεοί σαν σύνολο αντιπροσώπευαν μια σημαντική έννοια – την φύση σε όλες της τις εκφορές και κάθε θεός η θεά συσχετιζόταν με μια η περισσότερες δυνάμεις της φύσης.

Για τους Έλληνες, οι θεοί ήταν αθάνατοι, πανταχού παρόντες και αξιολάτρευτοι. Μπορούσαν να ελέγξουν όλους τους θνητούς σε κάθε στάδιο της ζωής τους , προκαθορίζοντας την μοίρα τους και τις σχέσεις τους. Παρόλα αυτά, για τους Έλληνες οι θεοί δεν ήταν απόμακρα, απρόσιτα όντα – οι άνθρωποι μπορούσαν να τους πλησιάσουν, να τους δούνε, να τους ακούσουν και να τους αγγίξουν εύκολα. Ως αντιφατικά και πολύπλευρα όντα, οι θεοί αποτελούσαν παράδειγμα προς μίμηση για έναν τέλειο άνθρωπο – αλλά έναν άνθρωπο ελεύθερο από τις στερήσεις και τις απαγορεύσεις της ζωής, ο οποίος μπορούσε να διασκεδάσει με οτιδήποτε, μπορούσε να τραυματιστεί χωρίς να νιώσει πόνο ή να πεθάνει, μπορούσε να ερωτευτεί χωρίς να υποβάλλεται σε όρια παρόμοια με των ανθρώπων, μπορούσε να νιώσει θυμό ή ζήλια χωρίς να καταπιέζει τα συναισθήματά του και τέλος, μπορούσε να γλεντήσει και να μεθύσει απεριόριστα.

Ελληνική Μυθολογία - Μέρος Ενατο: ΗΦΑΙΣΤΟΣ



Οι Ολύμπιοι θεοί, ενώ ήταν πλασμένοι από τους αρχαίους Έλληνες με ανθρώπινη μορφή και ανθρώπινο σώμα, διακρίνονταν για την εξαιρετική τους ομορφιά. Τα μαλλιά και το πρόσωπό τους ακτινοβολούσαν και η μορφή τους μπορούσε να μαγέψει και να γαληνέψει και τα πιο άγρια θηρία της φύσης. Τα σώματά τους ήταν αρμονικά πλασμένα με τις τελειότερες αναλογίες.
Όμως ανάμεσά τους ζούσε και ένας θεός που εκτός από την ακατανίκητη δύναμή του και την αθανασία του, δεν έμοιαζε καθόλου με τους υπόλοιπους.  Αυτός ήταν ο Ηφαιστος, ο θεος προστάτης της φωτιάς, της σιδηρουργίας των πέτρινων κατασκευών και της γλυπτικής. Γιος του Δία και της Ήρας από τη γέννηση του ακόμη γνώρισε την εγκατάλειψη, τον εκδιωγμό και την περιφρόνηση. Ο Ήφαιστος είναι ο πιο άσχημος από τους θεούς, μαυριδερός και κουτσός τόσο που η αποκρουστική του όψη τον κάνει ανεπιθύμητο μεταξύ των υπολοίπων Ολύμπιων θεών. Παρουσιαζόταν με παχιά και μακριά γενειάδα, με χοντρά και άσχημα χαρακτηριστικά. Επιπλέον, ήταν κοντός και χοντρός, με αδύναμα πόδια που δεν μπορούσαν να συγκρατήσουν εύκολα το βάρος του. Είχε δασύτριχο στήθος και τα μπράτσα του ήταν τεράστια από τη συνεχή δουλειά στο εργαστήρι του.