Η δημιουργία ενός γαλαξία σε βίντεο 46 δευτερολέπτων !!

Οι γαλαξίες είναι τεράστιες συστήματα πλανητών, αστεριών, φυσικού αερίου, σκόνης και σκοτεινής ύλης που συνδέονται μεταξύ τους με τη βαρύτητα. Πώς όμως γίνεται αυτή η αστρική συνάντηση;

Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι υπάρχουν περίπου 170 δισεκατομμύρια γαλαξίες στο σύμπαν , που κυμαίνονται σε μέγεθος από δεκάδες εκατομμύρια αστέρια σε εκατό τρισεκατομμύρια αστέρια.

Θεαματική βροχή μετεωριτών στις 24 Μαΐου

Μία πρωτοφανής βροχή μετεωριτών που δεν είχαμε ποτέ ξανά την ευκαιρία να παρατηρήσουμε, αναμένεται να σκεπάσει τον ουρανό της Γης το ερχόμενο Σάββατο, προσφέροντας ένα μαγευτικό θέαμα, που θα επισκιάσει ακόμα και τις δημοφιλείς Περσείδες του Αυγούστου.

Αν οι πιο αισιόδοξες προβλέψεις αυτές επαληθευτούν, τότε μια πραγματική καταιγίδα μετεωριτών θα σκεπάσει τον ουρανό της Ευρώπης και της Βόρειας Αμερικής τα χαράματα του Σαββάτου 24 Μαΐου, μετρώντας 200 ή και περισσότερους διάττοντες αστέρες την ώρα.

Υπάρχει ο Πλανήτης - Χ;

Η ανακάλυψη και η μελέτη του μικρού πλανήτη 2012 VP113 έρχεται να ενισχύσει την υποψία ότι στις εσχατιές του Ηλιακού Συστήματος «κρύβεται» ένας πλανήτης - γίγαντας που κινεί τα νήματα...

Καλλιτεχνική απεικόνιση του νάνου πλανήτη Σέντνα, με τον Ηλιο στο βάθος

 Από τα μέσα του 19ου αιώνα, οπότε ανακαλύφθηκε ο πλανήτης Ποσειδώνας ύστερα από την επιτυχημένη θεωρητική πρόβλεψη των Λεβεριέ και Ανταμς, πολλοί αστρονόμοι υπέθεσαν την ύπαρξη ενός ακόμη πλανήτη πέρα από την τροχιά του Ποσειδώνα. Ο μεγάλος ερασιτέχνης αστρονόμος Πέρσιβαλ Λόουελ, μάλιστα, είχε δώσει στον άγνωστο αυτόν πλανήτη το όνομα Πλανήτης-Χ, από το όνομα του αγνώστου στις αλγεβρικές εξισώσεις. Μέχρι σήμερα δεν έχει ανακαλυφθεί τέτοιος πλανήτης, παρ' όλο που στην περιοχή αυτή έχουν ανακαλυφθεί χιλιάδες άλλα μικρότερα σώματα, μεταξύ των οποίων και ο νάνος πλανήτης Πλούτωνας. Η πρόσφατη όμως ανακάλυψη ενός ακόμη ουράνιου σώματος, που έχει το προσωρινό όνομα 2012 VP113, έδωσε νέα πνοή στην υπόθεση της ύπαρξης του πλανήτη-Χ. Ο λόγος είναι ότι η τροχιά αυτού του σώματος, σε συνδυασμό με την στατιστική ανάλυση των μέχρι σήμερα δεδομένων, συμφωνεί με την ύπαρξη ενός μεγάλου πλανήτη στις εσχατιές του Ηλιακού Συστήματος, σε απόσταση ίσως χίλιες φορές μεγαλύτερη από την απόσταση Γης - Ηλίου.

Το σύμπαν : Παράλληλο σύμπαν - The Universe : Parallel Univers

Μια μαγική κατά βάθος θεωρία

H πρώτη διατύπωση της περίφημης Αρχής της Απροσδιοριστίας έκανε την εμφάνιση της το 1927, τότε που ο γερμανός φυσικός Werner Heisenberg απέδειξε ότι μπορείτε να μετρήσετε την ταχύτητα ενός ηλεκτρονίου ή τη θέση του, όχι όμως και τις δύο ταυτόχρονα με ακρίβεια. Συγκεκριμένα, ο Heisenberg απέδειξε ότι όσο καλύτερα μετράτε τη θέση ενός ηλεκτρονίου με τόσο μικρότερη ακρίβεια γνωρίζετε την ταχύτητα του, και αντιστρόφως. H μέτρηση είναι ένας συμβιβασμός και εσείς, ο πειραματικός, πρέπει να επιλέξετε τι θα μετρήσετε και να αποδεχθείτε τις συνέπειες.

Παράλληλα σύμπαντα: υπάρχουν περισσότεροι κόσμοι εκεί έξω…

Υπάρχουν πολλοί κόσμοι εκεί έξω; Ζούμε σε πολλά σύμπαντα ή είμαστε περιορισμένοι σε αυτό μόνο; Μπορούμε να τους εξηγήσουμε με τους νόμους των μαθηματικών και της φυσικής; Και αν ναι μπορούμε να τους αντιληφθούμε σε κάποιο επίπεδο;

Θέμα της επιστημονικής φαντασίας, μεταφυσική απορία αλλά και ζήτημα έρευνας σπουδαίων μαθηματικών και φυσικών ο κόσμος των πολλαπλών συμπάντων είναι πιθανό και πολύ, πολύ σοβαρό ενδεχόμενο.

Σημειώθηκε Ισχυρή ηλιακή έκλαμψη που προκάλεσε μπλακάουτ στις ραδιοεπικοινωνίες!!!!!

Η σύνθετη δομή των ηλιακώνκηλίδων που ονομάζεται AR2035 AR2046-, βρίσκεται στη δυτική πλευρά του Ήλιου, και έχει δημιουργήσει αυτό το βράδυ μια ηλιακή έκλαμψη κλάσης Χ 1.3. Το φαινόμενο προκάλεσε μπλακάουτ στις ραδιοεπικοινωνίες HF από την πλευρά που φωτίζεται η Γη.

ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΣ: ΑΝΑΚΑΛΥΨΑΝ τον πιο κοντινό πλανήτη στη ΓΗ!!!!

Μια ανακάλυψη των αστρονόμων έχει προκαλέσει τον παγκόσμιο συναγερμό σε όλο τον πλανήτη!

Οι επιστήμονες εντόπισαν έναν εξωπλανήτη 500 έτη φωτός μακριά από τη Γη, ο οποίος είναι λίγο μεγαλύτερος από τη Γη και λίγο πιο κρύος!

Ο εξωπλανήτης Kepler 186f φαίνεται πως είναι ό,τι πιο κοντινό στη Γη έχουν ανακαλύψει οι αστρονόμοι.

Πώς χάθηκαν 6 διαστάσεις που διέθετε κάποτε ο σημερινός τρισδιάστατος Κόσμος μας

Ένα μακροχρόνιο αίνιγμα της θεωρίας των υπερχορδών, μια αμφιλεγόμενη αλλά δημοφιλής θεωρία, γιατί το σύμπαν έχει μόνο τρεις διαστάσεις κι όχι εννέα, λύθηκε με τη βοήθεια προσομοίωσης σε ένα υπερ-υπολογιστή.

Ο ανθρώπινος εγκέφαλος δεν μπορεί πραγματικά να φανταστεί έναν χώρο με περισσότερες από τρεις διαστάσεις. Όμως, οι θεωρητικοί λένε ότι δεν υπάρχει μαθηματικός λόγος που δεν μπορούν να υπάρξουν περισσότερες τέτοιες κατευθύνσεις. Πράγματι, η θεωρία των υπερχορδών επιμένει ότι υπάρχουν. Αυτό που τους κάνει να το υποστηρίζουν είναι ότι αυτό το μοντέλο καταφέρνει να προσφέρει μια ενιαία εξήγηση για διαφορετικά ανόμοια δομικά στοιχεία της φύσης και φυσικές δυνάμεις.

Η θεωρία των υπερχορδών – η οποία στην πραγματικότητα είναι μία από τις πολλές εκδοχές της θεωρίας χορδών – υποστηρίζει ότι τα σωματίδια της φύσης μπορούν όλα να εκπροσωπούνται από τους διαφορετικούς τρόπους που πάλλονται μικροσκοπικές χορδές σε πολλές διαστάσεις.

Μια συχνή αντίρρηση στη θεωρία των χορδών είναι ότι είναι μη-ελέγξιμη, μια κριτική που οι υποστηρικτές της θεωρίας συχνά αμφισβητούν, αν και δεν έχει περάσει καμία πραγματική δοκιμασία (έλεγχο) με ευρεία συμφωνία των φυσικών.

Ένα πράγμα που οι περισσότεροι φυσικοί συμφωνούν είναι ότι το σύμπαν δημιουργήθηκε με μία έκρηξη σε ένα απειροελάχιστο σημείο. Αρκετές παρατηρήσεις, που περιλαμβάνουν και ότι το σύμπαν συνεχώς επεκτείνεται σαν συνέχεια αυτής της αρχέγονης έκρηξης, υποστηρίζουν αυτή την ιδέα – το λεγόμενο Bin Bang. Ωστόσο, οι επιστήμονες δεν ήταν σε θέση έως τώρα να διευκρινίσουν λεπτομερώς τον τρόπο που συνέβη αυτό το «Big Bang».

Στη θεωρία των υπερχορδών, μία από τις επιτρεπόμενες δονήσεις των χορδών αντιστοιχεί σε ένα σωματίδιο που μεταφέρει τη δύναμη της βαρύτητας. Οι συνήγοροι των υπερχορδών λένε πως αυτό το χαρακτηριστικό οδηγεί σε ένα άλλο πλεονέκτημα: φέρνει τα στοιχειώδη σωματίδια ως μία ομάδα κάτω από την ομπρέλα της γενικής θεωρίας της σχετικότητας του Αϊνστάιν – ένα εξαιρετικά ισχυρό μοντέλο του σύμπαντος, αλλά δυστυχώς αυτό περιγράφει κυρίως τη βαρύτητα και δυσκολεύεται να φωτίσει τον κόσμο των υποατομικών σωματιδίων. Επεκτείνοντας την εμβέλεια της γενικής σχετικότητας σε αυτό το μικροσκοπικό επίπεδο, οι ερευνητές πιστεύουν ότι μπορούν να εισχωρήσουν πιο βαθιά στη φύση του Big Bang.

Ένα υπόλοιπο ανεπίλυτο ζήτημα ήταν ότι οι υπολογισμοί δεν ήταν σε θέση να εξηγήσουν τις επιπλοκές που προκύπτουν από τις αλληλεπιδράσεις μεταξύ των χορδών.

Στη νέα μελέτη, τρεις φυσικοί που δουλεύουν στον μεγάλο επιταχυντή των πανεπιστημίων Shizuoka και Osaka, δήλωσαν ότι ανέπτυξαν μια μαθηματική μέθοδο για να ξεπεραστεί το τελευταίο αυτό πρόβλημα. Έτσι, με αυτή τη μέθοδο κατάφεραν να προσομοιώσουν τη γέννηση του σύμπαντος, σαν να είχε αρχίσει με εννέα χωρικές διαστάσεις, όπως ισχυρίζεται η θεωρία των υπερχορδών.

Καθώς η προσομοίωση συνεχίστηκε, τρεις από αυτές τις διαστάσεις αποδείχθηκε ότι υποβάλλονται σε μια διαστολή γεγονός που τους επέτρεψε να γίνουν ορατές σήμερα, αναφέρουν οι επιστήμονες. Οι υπόλοιπες διαστάσεις παραμένουν κρυμμένες. Οι θεωρητικοί των χορδών θεωρούν ότι οι αόρατες πρόσθετες χωρικές διαστάσεις είναι διπλωμένες, έτσι ώστε να γίνονται σημαντικές μόνο σε μικροσκοπικές κλίμακες.

Το περιεχόμενο της έρευνας

Σε αυτή τη μελέτη, η ομάδα δημιούργησε μία μέθοδο για τον υπολογισμό μεγάλων πινάκων, οι οποίοι αντιπροσωπεύουν τις αλληλεπιδράσεις των χορδών, και υπολόγισαν πως ο χώρος με τις 9 διαστάσεις αλλάζει με τον χρόνο.

Αν κάποιος πάει αρκετά πίσω στο χρόνο, ο χώρος πράγματι εκτεινόταν σε 9 διευθύνσεις, αλλά στη συνέχεια κάποια στιγμή μόνο 3 από αυτές τις κατευθύνσεις άρχισαν να αναπτύσσονται με ταχείς ρυθμούς. Το αποτέλεσμα αυτό δείχνει, για πρώτη φορά, ότι ο 3-διάστατος χώρος που ζούμε στην πραγματικότητα αναδύεται από ένα 9-διάστατο χώρο που προβλέπει η θεωρία των υπερχορδών. Έτσι, τα νέα ευρήματα υποστηρίζουν τη θεωρία των υπερχορδών.

Οι τρεις ερευνητές έκαναν προσομοιώσεις με τον υπερυπολογιστή Hitachi SR16000 (θεωρητική ισχύς 90 Terra Flops) στο Πανεπιστήμιο του Κιότο. Τέλος, η έρευνα θα μπορούσε, να επεκταθεί και να βοηθήσει ώστε να εξηγήσει επιπλέον μυστήρια της φύσης, όπως γιατί το σύμπαν διαστέλλεται με ολοένα αυξανόμενο ρυθμό, πιστεύουν οι ερευνητές.

Η σημασία της έρευνας είναι μεγάλη γιατί καθιερώνει τη χρήση των υπερυπολογιστών για την ανάλυση της θεωρίας των υπερχορδών. Επίσης, θα πρέπει πλέον να είναι δυνατόν να μας προσφέρουν μια θεωρητική κατανόηση του πληθωρισμού, που πιστεύεται ότι έλαβε χώρα στις απαρχές του σύμπαντος και αναπτύχθηκε σαν θεωρία από τους Katsuhiko Sato και Alan Guth ανεξάρτητα στις αρχές του 1980, αλλά και την επιτάχυνση της διαστολής του σύμπαντος, που η ανακάλυψη της έδωσε το βραβείο Νόμπελ Φυσικής στον Saul Perlmutter.

Αναμένεται ότι θα αναπτυχθεί κι άλλο η θεωρία των υπερχορδών και να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην επίλυση τέτοιων γρίφων της σωματιδιακής φυσικής, όπως η ύπαρξη της σκοτεινής ύλης που προτείνεται από αστρονομικές παρατηρήσεις και το σωματίδιο Higgs, το οποίο αναμένεται να ανακαλυφθεί από τα πειράματα στον LHC.

Τα αποτελέσματα της έρευνας πρόκειται να δημοσιευθούν στο περιοδικό Physical Review Letters.
ΠΗΓΗ"Αφύπνιση Συνείδησης

Μια Πανάρχαια Γνώση - Το μυστήριο των Γραμμών Ley της Γης

Υπάρχουν ενδείξεις ότι ο πλανήτης μας διαπερνάται από πολλές ενεργειακές «γραμμές» που όλες μαζί σχηματίζουν ένα γιγάντιο γεωμετρικό σχήμα. Αυτό το γεωμετρικό σχήμα λέγεται πως εξασφαλίζει την κυκλοφορία της ζωτικής ενέργειας του ίδιου του πλανήτη και σχετίζεται στενά με τους αποκαλούμενους «τόπους δύναμης». 

Σύμφωνα με τις παραδόσεις των λαών του κόσμου, αλλά και με σύγχρονα επιστημονικά ευρήματα, η Γη παρουσιάζει όλα τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα ενός εξελισσόμενου ζωντανού οργανισμού. Όπως φαίνεται, οι αρχαίοι μας πρόγονοι έχοντας μια πιο άμεση επαφή με τη Μητέρα Γη είχαν γνώση αυτής της πραγματικότητας, βίωναν την ύπαρξή τους ως αναπόσπαστο κομμάτι αυτού του πλανητικού οργανισμού και έτσι ζούσαν αρμονικά μαζί του ως δημιουργικά και ζωντανά κύτταρά του. Αναφορές στις εσωτερικές παραδόσεις, στους θρύλους και τους μύθους, αλλά και τα αρχαία μνημεία, υποδείχνουν πως οι αρχαίοι λαοί γνώριζαν το πως να διαχειρίζονται τις ενέργειες που διατρέχουν το σώμα της Μητέρας Γης.

το (πιο όμορφο) τραγούδι της γης

29

Γράφει η Έλενα Ταγκαλάκη

Η Γη μας φαίνεται πως είναι ο καλύτερος συνθέτης μουσικής στο ηλιακό μας σύστημα. Ακούστε το τραγούδι της όπως το κατέγραψαν ειδικά σχεδιασμένα εργαλεία της NASA.

Το ήξερες ότι οι πλανήτες και τα άστρα παράγουν στην πραγματικότητα μουσική; Μπορεί το διάστημα να φαντάζει στα μάτια μας αχανές κενό, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν ήχοι. Οι ήχοι υπάρχουν σε μορφή ηλεκτρομαγνητικών δονήσεων και μπορούν να εντοπιστούν από τα εργαλεία που ανέπτυξε η NASA.

ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ (3)

   Πατήστε εδώ για να διαβάσετε το Β΄ Μέρος 

Τα  πρώτα  αστέρια  που γεννήθηκαν πρέπει να είχανμεγάλη μάζα, αφού στο νεαρό τότε Σύμπαν,τα γιγάντια μοριακά νέφη, βασική προϋπόθεση για τη γέννησηενός  αστέρα, βρίσκονταν παντού σε απίθανες ποσότητες. Τα μεγάλης μάζας αστέρια …ξεμένουν γρήγορα από καύσιμα, οπότε δεν ζουν ως τις μέρες μας. Τα ίχνητων βαρύτερων(από το υδρογόνο και το ήλιο) στοιχείων, στους αστέρες που παρατηρούμε σήμερα,  πρέπει να είναι απομεινάρια των πρωτογέννητων εκείνων αστεριών.

ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ (2)

Ενας γαλαξίας ή ένα αστέρι γεννιέται;

Η ερώτηση θυμίζει την αιώνια απορία : Η κότα γέννησε το αβγό ή το αβγό την κότα; Οι κοσμολόγοι δεν έχουν συμφωνήσει ακόμη ποιοι γεννήθηκαν πρώτοι: οι γαλαξίας ή οι αστέρες. Μετά τη Μεγάλη Εκκρηξη – απειροελάχιστα μετά – δηλαδή 10^-35 δευτερόλεπτα μετά, η θερμοκρασία έπεσε στους 10²⁸ βαθμούς Κελσίου, ελευθερώνοντας ασύλληπτα ποσά ενέργειας, που προκάλεσαν την απίστευτη διόγκωση του, νεαρού τότε, Σύμπαντος. Η ενέργεια ελευθερωνόταν κατά κύματα. Με αποτέλεσμα άλλες περιοχές να είναι πυκνότερες και άλλες αραιότερες.Στις πυκνότερες περιοχές, επειδή τα αρχέγονα σωματίδια είχαν μεγαλύτερη επαφή μεταξύ τους, η βαρυτική έλξη ήταν μεγαλύτερη. Αυτό το γεγονός έδωσε τη δυνατότητα στις περιοχές αυτές να απορροφήσουν διάσπαρτη ύλη από το κοντινό τους διάστημα, οπότε η πυκνότητά τους αυξανόταν όλο και περισσότερο. Αργά – αργά, οι αέριες αυτές μάζες μορφοποιούνταν σε τεράστιους σχηματισμούς, τους γαλαξίες.

ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ( 1 )

                                          Η δημιουργία της ύλης

Η ενέργεια γεννά την ύλη (και αντιστρόφως)

Το απείρως μικρό σημείο της μαθηματικής «ανωμαλίας», όπου περιλαμβανόταν η ύλη όλου του Σύμπαντος, για άγνωστους μέχρι στιγμής λόγους, άρχισε να διαστέλλεται. Στην αρχή αργά. Υστερα γρηγορότερα. Αν δεν είχε επιταχυνθεί η διαστολή, το Σύμπαν θα είχε καταρρεύσει σε πολύ λίγο χρόνο στην αρχική του μορφή, του αδιάστατου σημείου.

Οταν η θερμοκρασία του απείρως μικρού ακόμη Σύμπαντος έφθασε στην κρίσιμη τιμή των 10²⁸ βαθμών Κελσίου, απελευθερώθηκε τεράστιο ποσό ενέργειας που προκάλεσε το φαινόμενο της διόγκωσης του Σύμπαντος (του πληθωρισμού κατά τον AlanGunt), κατά 10²⁰ ως 10³⁰ φορές.

Κίνδυνος κατάρρευσης του μαγνητικού πεδίου της Γης

Η μαγνητόσφαιρα… αδυνάτισε

Αν συνεχιστεί το φαινόμενο ενδέχεται να υπάρξουν πολλές επιπτώσεις

Η μαγνητόσφαιρα της Γης, η περιοχή όπου δρα το μαγνητικό της πεδίο, έχει εξασθενήσει. Αν το φαινόμενο συνεχιστεί οι ειδικοί σημειώνουν ότι θα υπάρξουν πολλές και διαφορετικών επιπέδων επιπτώσεις.

Τα κοσμικά κενά φανερώνουν μυστικά του Σύμπαντος

Το Σύμπαν διαστέλλεται και μάλιστα με επιταχυνόμενο ρυθμό χωρίς όμως να είναι γνωστή η γενεσιουργός αιτία αυτού του φαινομένου. 
Για το λόγο αυτό, επινοήθηκε από τους επιστήμονες η έννοια της σκοτεινής ενέργειας, μιας αγνώστου μορφής ενέργειας που αντιστοιχεί στο 72% περίπου της συνολικής μάζας και ενέργειας που εμπεριέχονται στο Σύμπαν. Ένα ποσοστό δυσθεώρητο αν αναλογιστεί κανείς πως όλο το ορατό Σύμπαν που παρατηρούμε με τα τηλεσκόπια μας δεν είναι παρά το 4.6% του συνόλου των πραγμάτων που υπάρχουν εκεί έξω, με το υπόλοιπο 23% να αντιστοιχεί στη σκοτεινή ύλη.

Το Σύμπαν Αποτελείται Από Πληροφορίες!

Όπως η κβαντική φυσική μπορεί τώρα να επιβεβαιώσει, το σύμπαν που ζούμε δεν αποτελείται από στερεά αντικείμενα, αλλά από ενέργεια και πληροφορίες. Αυτή η ανακάλυψη έχει τεράστια σημασία για την κατανόηση της φύσης του κόσμου μας αλλά και την κατανόηση της πραγματικής πηγής του να σφύζεις από υγεία. Σημαίνει, επίσης, ότι είναι δυνατό να συνθέσει όλες τις έννοιες που συζητήθηκαν στον κόσμο της ολιστικής φυσικής υγείας σε μία ενιαία θεωρία.

Συμπαντικός νόμος: Η αληθινή πηγή της υγείας ή της ασθένειας

Από τη στιγμή που κατοικούμε στο σύμπαν, η ανθρωπότητα υπόκειται σε συμπαντικούς και φυσικούς νόμους. Τούτου λεχθέντος, σε ένα σύμπαν πληροφοριών φτιαγμένο από ενέργεια, η υγεία ή η ασθένεια μπορεί να προέλθει μόνο από ένα μέρος. Αυτό το μέρος είναι από τις πληροφορίες. Η ιδέα έχει ως εξής: Όταν τα κύτταρα στο σώμα μας ευθυγραμμίζονται με καθαρές, υγιείς πηγές πληροφοριών, είμαστε υγιείς. Ομοίως, όταν είμαστε εκτεθειμένοι σε διαστρεβλωμένα πεδία πληροφοριών, μπορούμε να αντιμετωπίσουμε προβλήματα υγείας, αν δεν καταργήσουμε την πηγή των διαστρεβλωμένων πληροφοριών.

Πηγές των υγιών πεδίων πληροφοριών και διαστρεβλωμένα πεδία πληροφοριών

Έτσι, ποια είναι τα καθαρά πεδία πληροφοριών και ποια τα διαστρεβλωμένα πεδία πληροφοριών, ρωτάτε; Λοιπόν, μερικά παραδείγματα των καθαρών πληροφοριών είναι το να τρώτε αγνά, φυσικά, άψητα βιολογικά τρόφιμα και καθαρό φιλτραρισμένο νερό. Εφοδιάζοντας με αυτό το είδος των καυσίμων το σώμα μας, το βοηθάμε να διοχετεύει καθαρή  ενέργεια κάνοντας το να σφύζει από υγεία. Μερικά παραδείγματα  διαστρεβλωμένων πληροφοριών είναι το πρόχειρο φαγητό και τα ηλεκτρομαγνητικά πεδία που δημιουργούνται από τα ασύρματα δίκτυα και τους πύργους κινητής τηλεφωνίας.

Το Πρόχειρο φαγητό-Γενετικά τροποποιημένοι οργανισμοί έχει αρνητική επιστροφή ενέργειας πληροφοριών η οποία τελικά θα προκαλέσει προβλήματα υγείας αν συνεχίσουμε να το καταναλώνουμε, ενώ η ακτινοβολία EMF είναι μια πηγή αρνητικών και διαστρεβλωμένων πληροφοριών που διαταράσσει το ενεργειακό πεδίο του σώματος και που με την πάροδο του χρόνου θα μας στερήσει την υγεία, αν η πηγή της παραμορφωμένης ενέργειας δεν αφαιρεθεί. Οι παθογόνοι μικροοργανισμοί είναι μια άλλη πηγή στρέβλωσης , δυσαρμονικών πληροφοριών. Αν τα επιβλαβή βακτήρια ή ένας ιός εισέλθουν στο σύστημά μας, δημιουργούν στρεβλώσεις στην κανονική λειτουργία του σώματός μας και προκαλούν προβλήματα υγείας.

Εμπεριέχοντας όλες τις σχετικές με την υγεία πληροφορίες σε μια ενιαία ιδέα

Όπως μπορείτε πιθανώς να πείτε έως τώρα, η πληροφορία αυτή έχει θεμελιώδεις συνέπειες στο χώρο της φυσικής υγείας. Αυτό που σημαίνει είναι ότι ουσιαστικά, όλες οι πληροφορίες, άρθρα και προτάσεις που διαβάζουμε σχετικά με τη φυσική υγεία μας κατευθύνει να γεμίσουμε τη ζωή και το σώμα μας με καθαρές, υγιείς πηγές  πληροφοριών αποφεύγοντας και μειώνοντας τις πηγές των διαστρεβλωμένων πληροφοριών.

Αυτό είναι το ενιαίο κλειδί για την πηγή της υγείας και της επούλωσης, καθώς και η πηγή όλων των ασθενειών και της κακής υγείας. Αν χρησιμοποιήσουμε τη λογική και τη διαίσθησή μας, γίνεται σχετικά εύκολο να συμπεράνουμε αν ένα τρόφιμο, ένα ενεργειακό πεδίο ή το περιβάλλον είναι γεμάτο με καθαρή περιστρεφόμενη ενέργεια ή παραμορφωμένη ενέργεια.

Στη συνέχεια μπορούμε να κάνουμε συνειδητά την επιλογή  να αλληλεπιδράσουμε ή όχι με την εν λόγω πηγή πληροφοριών. Αυτό μας δίνει τη δυνατότητα να αναλάβουμε δυναμικά τον έλεγχο της πορείας της υγείας μας και, κατ 'επέκταση, της ζωής μας. Κάτι που όλα τα υγειή-συνειδητοποιημένα άτομα  άμεσα ή έμμεσα επιδιώκουν.

Πηγή: Λογιος Ερμης

Μοναδικά εντυπωσιακή φωτογραφία από την περιστροφή της γης!

Η συγκεκριμένη εικόνα δεν έχει υποστεί επεξεργασία, είναι ακριβώς όπως τη βλέπετε! Η Φωτογραφία τραβήχτηκε στην Αυστραλία για να δείξει την περιστροφή της γης. 
Την εικόνα τράβηξε ο Άντριου Μπρουκς, ερασιτέχνης φωτογράφος, τη στιγμή που...

βρισκόταν στο σαλόνι του σπιτιού ενός φίλου του στην περιοχή Denial Bay, που βρίσκεται στην άκρη του Great Australian Bight.

Ο φωτογράφος εκμεταλλεύτηκε τη φυσική περιστροφή της γης εξ ου και οι κύκλοι στην εικόνα που δημοσίευσε η Telegraph. Η κάθε φωτογραφία χρειάστηκε 36 λεπτά για να ολοκληρωθεί με το κλείστρο της κάμερας να είναι ανοιχτό για 18 λεπτά. 

"Πήγα έξω ένα βράδυ κοίταξα στον ουρανό και έμεινα άφωνος από το πόσο ξάστερος ήταν. Τοποθέτησα την κάμερα, άνοιξα τα παντζούρια, έφτιαξα ένα τσάι και παρακολούθησα έναν αγώνα ποδοσφαίρου μέχρι να τραβηχτούν οι φωτογραφίες. Στη συνέχεια επέστρεψα και έμεινα έκθαμβος με τις εικόνες", είπε ο 42χρονος φωτογράφος. 

Η κοντινότερη μεγαλύτερη πόλη απέχει από το σημείο 800 χιλιόμετρα κάτι που σημαίνει πως ο ουρανός δεν δέχεται την επίδραση από τα φώτα της μεγαλούπολης. 

Επιπλέον, τη συγκεκριμένη μέρα η γη βρισκόταν σε τέτοια θέση που ήταν τέλεια για την αποτύπωση της εικόνας.

ΠΗΓΗ"tromaktiko

Νέα ανατρεπτική θεωρία για τη γέννηση του Κόσμου μας

Τα άστρα γεννιούνται μέσα στο Σύμπαν. Είναι δυνατόν να συμβαίνει και το αντίστροφο; Μια νέα πραγματικά ανατρεπτική θεωρία αναφέρει ότι ο Κόσμος όπως τον γνωρίζουμε είναι ίσως προϊόν της κατάρρευσης ενός άστρου τεσσάρων διαστάσεων.

Κοσμικό «σκουπίδι»

Η αναζήτηση για το πώς δημιουργήθηκε το Σύμπαν συνεχίζεται με αμείωτο ρυθμό και διάφορες θεωρίες έχουν αναπτυχθεί μέχρι σήμερα. Όλες αυτές οι θεωρίες είναι εντυπωσιακές και εξάπτουν τη φαντασία αλλά αυτή που ρίχνει τώρα στο τραπέζι μια ομάδα επιστημόνων από τον Καναδά είναι πραγματικά ανατρεπτική.

Οι επιστήμονες που ανέπτυξαν αυτή τη θεωρία υποστηρίζουν ότι το Σύμπαν δεν είναι τίποτε άλλο από ένα κοσμικό «σκουπίδι» ενός μεγαλύτερου και διαφορετικού σύμπαντος.

Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία το Σύμπαν (μας) σχηματίστηκε από τα υπολείμματα της ύλης που διασκορπίστηκε όταν ένα άστρο τεσσάρων διαστάσεων του μεγαλύτερου σύμπαντος κατέρρευσε και μετατράπηκε σε μελανή οπή. Ορισμένοι ειδικοί αναφέρουν ότι αυτό το σενάριο μπορεί να δώσει απάντηση στο άλυτο μέχρι στιγμής μυστήριο της ομοιομορφίας του Σύμπαντος.

Η μεμβράνη

Τη νέα θεωρία ανέπτυξαν επιστήμονες του Περιμετρικού Ινστιτούτου Θεωρητικής Φυσικής Γουότερλου στον Καναδά. Όπως αναφέρουν η θεωρία τους βασίστηκε σε μια ιδέα που είχε διατυπώσει διεθνής ομάδα επιστημόνων το 2000. Η ιδέα εκείνη ανέφερε ότι το δικό μας τρισδιάστατο σύμπαν είναι μια μεμβράνη που πλέει μέσα σε ένα γιγάντιο τετραδιάστατο σύμπαν. Οι επιστήμονες στον Καναδά προχώρησαν την ιδέα αυτή ένα βήμα περισσότερο.

Σκέφτηκαν ότι αν υπάρχει αυτό το τετραδιάστατο σύμπαν τότε μέσα σε αυτό θα περιέχονται και τετραδιάστατα άστρα. Η κατάρρευση αυτών των άστρων όπως συμβαίνει και στο δικό μας σύμπαν θα έχει ως συνέπεια την εκδήλωση μιας έκρηξης σουπερνόβα. Μια έκρηξη σουπερνόβα έχει ως αποτέλεσμα την εκτόξευση της ύλης των εξωτερικών στρωμάτων του άστρου στο διαστημικό κενό και τη μετατροπή των εσωτερικών στρωμάτων σε μια μελανή οπή.

Η υπερσφαίρα

Στο Σύμπαν οι μελανές οπές έχουν τον λεγόμενο «ορίζοντα γεγονότων», ένα «σημείο χωρίς επιστροφή» από όπου τίποτε (ούτε καν το φως) δεν μπορεί να ξεφύγει. Οι μελανές οπές στο Σύμπαν έχουν ένα σφαιρικού σχήματος ορίζοντα γεγονότων. Οι τριών διαστάσεων μαύρες τρύπες του Σύμπαντος δημιουργούν ορίζοντες γεγονότων δύο διαστάσεων.

Η νέα θεωρία αναφέρει ότι σε ένα σύμπαν όπου υπάρχουν μελανές οπές τεσσάρων διαστάσεων ο ορίζοντας γεγονότων τους πιθανώς να είναι ένα αντικείμενο τριών διαστάσεων, μια δομή που οι επιστήμονες ονομάζουνυπερσφαίρα.

Όταν οι ερευνητές πραγματοποίησαν προσομοιώσεις της κατάρρευσης ενός άστρου τεσσάρων διαστάσεων είδαν ότι η ύλη που εκτοξεύεται μπορεί να δημιουργήσει μια μεμβράνη τριών διαστάσεων. Η μεμβράνη αυτή περιβάλλει τον τρισδιάστατο ορίζοντα γεγονότων της μελανής οπής που έχει σχηματιστεί και μάλιστα είναι μια μεμβράνη που διαστέλλεται.

Έτσι κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι είναι πιθανό το δικό μας σύμπαν να είναι στην πραγματικότητα μια υπερσφαίρα ενός άλλου σύμπαντος.

Η νέα θεωρία δημοσιεύεται στο διαδικτυακό αρχείο επιστημονικών προδημοσιεύσεων «arxiv.org»

ΠΗΓΗ"ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ

Η επιταχυνόμενη Διαστολή του Σύμπαντος και η Σκοτεινή Ενέργεια

Κοσμική ταινία- ξενάγηση στα 13,82 δισεκατομμύρια χρόνια της εξελικτικής πορείας του Σύμπαντος

Των Διονύση Π. Σιμόπουλου (Διευθυντή Ευγενιδείου Πλανηταρίου), Αλέξη Α.Δεληβοριά (Αστρονόμου Ευγενιδείου Πλανηταρίου)

Από τις αρχές του τρέχοντος μηνός μία καταπληκτικής ανάλυσης φωτογραφική μηχανή 570 megapixels αξίας 50 εκατομμυρίων δολαρίων, που έχει τοποθετηθεί στο τηλεσκόπιο τεσσάρων μέτρων Blanco στο Cerro Tololo της Χιλής, ξεκίνησε να καταγράφει τον νυχτερινό ουρανό του Νότιου ημισφαίριου, κάτι που θα συνεχιστεί για τα επόμενα πέντε χρόνια.

Κάθε φωτογραφία καταγράφει 100.000 γαλαξίες, ενώ στο τέλος του προγράμματος θα έχουν καταγραφεί συνολικά 300 εκατομμύρια γαλαξίες και 4.000 σουπερνόβα εκρήξεις.

Στο τέλος αυτής της προσπάθειας 200 ερευνητών, από 23 ερευνητικά κέντρα έξη χωρών, θα έχει δημιουργηθεί μία εντυπωσιακή κοσμική ταινία που θα μας ξεναγεί στα 13,82 δισεκατομμύρια χρόνια της εξελικτικής πορείας του Σύμπαντος.

Στην ταινία αυτή θα βρίσκεται η απάντηση σε ένα από τα πιο πολύπλοκα και ενδιαφέροντα κοσμολογικά προβλήματα που εντοπίστηκε μόλις πριν από 15 περίπου χρόνια.

Πρόκειται για το περίφημο πρόβλημα της επονομαζόμενης «σκοτεινής ενέργειας» που αποτελεί το 68,3% των συστατικών του Σύμπαντος και η οποία τα τελευταία 6,5 δισεκατομμύρια χρόνια υποχρεώνει το Σύμπαν να διαστέλλεται επιταχυνόμενο. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά.

Οι περισσότεροι επιστήμονες, μέχρι τα τέλη σχεδόν του περασμένου αιώνα, θεωρούσαν ότι η διαστολή του Σύμπαντος επιβραδύνεται, κάτι που θεωρούνταν απολύτως φυσιολογικό, αφού σ’ αυτές τις κολοσσιαίες κοσμικές κλίμακες η βαρύτητα είναι εκείνη η φυσική αλληλεπίδραση που υπερισχύει.

Και καθώς η βαρύτητα είναι πάντα ελκτική, από τη στιγμή της δημιουργίας του και μετά, από τη στιγμή δηλαδή που η Μεγάλη Έκρηξη γέννησε τον ίδιο το χώρο και το χρόνο, η διαστολή του επιβραδύνεται. Γι’ αυτό, όταν ξεκίνησε στα 1987 το διεθνές ερευνητικό πρόγραμμα Supernova Cosmology Project, ο βασικός του στόχος ήταν να υπολογίσει, μέσα από την ανίχνευση συγκεκριμένων σουπερνόβα εκρήξεων, αυτόν ακριβώς το ρυθμό επιβράδυνσης της διαστολής του.

Λίγα χρόνια αργότερα, και συγκεκριμένα το 1995, μία δεύτερη ερευνητική ομάδα, η High Z Supernova Team, μπήκε στο παιχνίδι. Τα αποτελέσματα των δύο ερευνητικών ομάδων που ανακοινώθηκαν επίσημα τον Ιανουάριο και τον Φεβρουάριο του 1998 άφησαν τη διεθνή επιστημονική κοινότητα «με το στόμα ανοιχτό»!

Γιατί η ανάλυση των δεδομένων, αντί απλά να οδηγήσει στον υπολογισμό του ρυθμού επιβράδυνσης της διαστολής του Σύμπαντος με περισσότερη ακρίβεια, όπως όλοι περίμεναν, οδήγησε τους ερευνητές στο ακριβώς αντίθετο, στο συμπέρασμα δηλαδή ότι η διαστολή του Σύμπαντος επιταχύνεται!

Οι επιστήμονες κατέληξαν ότι, προκειμένου να εξηγηθεί αυτή η επιταχυνόμενη κοσμική διαστολή, το συνολικό απόθεμα μάζας και ενέργειας του Σύμπαντος θα πρέπει να κυριαρχείται από ένα άγνωστο, παράξενο και βαρυτικά απωστικό «κάτι». Αυτό το κάτι το ονόμασαν «σκοτεινή Τενέργεια».

Και είναι πράγματι σκοτεινή γιατί, ακόμα και σήμερα, 15 χρόνια μετά την επιβεβαίωση της ύπαρξής της, η φύση της σκοτεινής αυτής ενέργειας εξακολουθεί να διαφεύγει από τους επιστήμονες. Με αυτά τα νέα δεδομένα προκύπτει κάτι εξίσου εντυπωσιακό, που αναδεικνύει παράλληλα και τον όγκο της άγνοιάς μας για το Σύμπαν στο οποίο ζούμε.
Γιατί φαίνεται ότι από το συνολικό ποσοστό μάζας και ενέργειας του Σύμπαντος ένα συγκλονιστικό 68,3% αντιστοιχεί στην άγνωστη σκοτεινή ενέργεια, ενώ ένα ακόμα 26,8% αντιστοιχεί στην εξίσου άγνωστη σκοτεινή ύλη, και μόλις το 4,9% που απομένει αντιστοιχεί στην κλασική, βαρυονική ύλη από την οποία αποτελούνται τα μυριάδες άστρα των 100 δισεκατομμυρίων γαλαξιών του Σύμπαντος, αλλά κι εμείς οι ίδιοι.]]

Σήμερα λοιπόν, 2.500 χρόνια από τότε που οι προσωκρατικοί Ίωνες φιλόσοφοι πρώτοι προσπάθησαν να εξηγήσουν «αυτόν τον κόσμο το μικρό τον μέγα» με ορθολογικό τρόπο, απαλλαγμένο από θρησκευτικές δοξασίες και την αναγωγή σε υπερφυσικά φαινόμενα, ένα σχεδόν αιώνα μετά τη μεγάλη επιστημονική επανάσταση του 20ου αιώνα που βασίστηκε στην Κβαντική Μηχανική και στη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας, τους θεμέλιους λίθους της σύγχρονης φυσικής, αλλά και 15 χρόνια μετά την επιβεβαίωση της επιταχυνόμενης διαστολής του Σύμπαντος, μια σειρά από κορυφαία κοσμολογικά ερωτήματα εξακολουθούν να παραμένουν αναπάντητα.

Για να περιγράψουμε όσο είναι δυνατό την εξέλιξη των επαναστατικών ιδεών που οδήγησαν την επιστημονική κοινότητα να παραδέχεται σήμερα ότι η διαστολή του Σύμπαντος επιταχύνεται, θα χρειαστεί να ανατρέξουμε περίπου 100 χρόνια πριν, όταν η Γενική Θεωρία της Σχετικότητας δεν είχε διατυπωθεί ακόμα, σε μια εποχή όπου ήταν κοινή πεποίθηση ότι το Σύμπαν είναι σταθερό, αιώνιο και αμετάβλητο.

Σύμφωνα με το κοσμοείδωλο εκείνης της εποχής, το Σύμπαν αποτελούνταν αποκλειστικά από τον Γαλαξία μας, ένα απομονωμένο δηλαδή σμάρι άστρων περιβαλλόμενο από το απέραντο κενό του διαστήματος. Μέσα σ’ αυτό το γενικότερο κλίμα απόρριψης μιας κοσμολογικής εξέλιξης, κι αυτός ακόμη ο Αϊνστάιν, που διατύπωσε τη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας, ήταν αδύνατο να μείνει ανεπηρέαστος.

Πιστεύοντας και ο ίδιος ακράδαντα σε ένα στατικό Σύμπαν και συνειδητοποιώντας ότι η επίλυση των εξισώσεων της Γενικής Σχετικότητας αναδεικνύει και δυναμικές λύσεις, με άλλα λόγια επιτρέπει την ύπαρξη είτε διαστελλόμενων είτε συστελλόμενων συμπάντων, ο Αϊνστάιν προσπάθησε «τεχνητά» να τις «ακυρώσει» εισάγοντας στις εξισώσεις του, κάπως αυθαίρετα ίσως, έναν ακόμη όρο, γνωστό σήμερα ως κοσμολογική σταθερά.

Η κοσμολογική σταθερά αντιπροσώπευε μια μορφή ενέργειας διάχυτης σε όλο το χώρο, η οποία είχε την παράξενη ιδιότητα να αντιστέκεται στη περαιτέρω συστολή του Σύμπαντος ακριβώς κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να οδηγεί σε ένα στατικό Σύμπαν. Σιγά-σιγά όμως η εικόνα των επιστημόνων για το Σύμπαν άρχισε να αλλάζει. Ήδη στα 1922 και 1924, ο Ρώσος μαθηματικός Alexander Friedmann (1888-1925) δημοσίευσε ορισμένες λύσεις των εξισώσεων της Γενικής Σχετικότητας, οι οποίες αντιστοιχούσαν σε μη στατικά Σύμπαντα.

Ούτε όμως ο Αϊνστάιν ούτε κανένας άλλος ενδιαφέρθηκε ιδιαίτερα για το επιστημονικό έργο του Friedmann, ο οποίος πέθανε ένα χρόνο αργότερα από τύφο, μην έχοντας τη δυνατότητα να υποστηρίξει και να κάνει ευρύτερα γνωστές τις απόψεις του. Ανεξάρτητα από τον Friedmann, ένας Βέλγος αστρονόμος και ιερέας ο Georges Lemaitre (1894-1966) κατέληξε το 1927 στο ίδιο ακριβώς συμπέρασμα, ενώ τέσσερα χρόνια αργότερα προχώρησε ακόμη περισσότερο, προτείνοντας ότι το Σύμπαν προήλθε από ένα υπέρπυκνο και υπέρθερμο «αρχέγονο άτομο» ενέργειας.

Οι πρώτες ισχυρές παρατηρησιακές ενδείξεις ότι «υπάρχουν πολλά περισσότερα εκεί έξω απ’ όσα ονειρεύονταν» ως τότε οι επιστήμονες δεν άργησαν να έρθουν, αρχικά μέσα από τις μελέτες του αστρονόμου Vesto Slipher (1875-1969) και άλλων. Κορυφώθηκαν όμως κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1920 με τις πρωτοποριακές παρατηρήσεις του Αμερικανού αστρονόμου Edwin Hubble (1889-1953). Χρησιμοποιώντας το νέο τηλεσκόπιο Hooker στο Αστεροσκοπείο του όρους Wilson, ο Hubble συνειδητοποίησε αρχικά ότι οι αμυδροί «νεφελοειδείς» που είχαν εντοπιστεί από λιγότερο ισχυρά τηλεσκόπια της εποχής του ήταν στην πραγματικότητα άλλοι γαλαξίες σαν τον δικό μας.

Η «απομάκρυνση» του ανθρώπου από το κέντρο του κόσμου που είχε ξεκινήσει με την απόρριψη αρχικά του γεωκεντρικού και αργότερα του ηλιοκεντρικού συστήματος συνεχίστηκε έτσι και με τον Hubble, ο οποίος απέδειξε ότι όχι μόνο ο Ήλιος μας αλλά ούτε κι ο Γαλαξίας μας κατείχε κάποια ξεχωριστή θέση στο Σύμπαν.

Λίγο αργότερα, διαπιστώνοντας ότι οι γαλαξίες αυτοί απομακρύνονταν από εμάς με ταχύτητες ανάλογες της απόστασής τους, ο Hubble ανακάλυψε και την διαστολή του Σύμπαντος. Το αναμφισβήτητο αυτό γεγονός υποχρέωσε τον Αϊνστάιν να αποσύρει από τις εξισώσεις της Γενικής Σχετικότητας την κοσμολογική σταθερά, παραδεχόμενος ότι η εισαγωγή της ήταν «η μεγαλύτερη γκάφα της ζωής» του.

Έκτοτε, και για αρκετά χρόνια, η πιθανότητα ύπαρξης μιας τέτοιας βαρυτικά απωστικής ενέργειας παρέμενε ως ένα ακόμα ενδιαφέρον παράδοξο, αν και όπως έγραφε πριν από σχεδόν 40 χρόνια ο μεγάλος Αμερικανο-Ρώσος κοσμολόγος George Gamow (1904-1968) στην αυτοβιογραφία του: «Η γκάφα αυτή, την οποία εν τέλει ο ίδιος ο Αϊνστάιν απέρριψε, χρησιμοποιείται μερικές φορές, ακόμα και σήμερα, από τους κοσμολόγους και η κοσμολογική σταθερά ανασηκώνει το απειλητικό της κεφάλι ξανά και ξανά και ξανά».

Απ’ ό,τι φαίνεται είχε δίκιο γιατί η κοσμολογική σταθερά «ήρθε τελικά για να μείνει». Και δεν αποκλείεται να αποδειχθεί ότι ίσως η «μεγαλύτερη γκάφα της ζωής» του Αϊνστάιν δεν ήταν τόσο η εισαγωγή της κοσμολογικής σταθεράς στις εξισώσεις της Γενικής Θεωρίας της Σχετικότητας όσο αυτή ακριβώς η απόρριψή της. Γιατί οι επιστήμονες σήμερα υιοθετούν την άποψη ότι η επιταχυνόμενη διαστολή του Σύμπαντος θα πρέπει να οφείλεται σε κάποιον φυσικό μηχανισμό ανάλογο ίσως της κοσμολογικής σταθεράς.

Η τυχαία ανακάλυψη το 1965 από τους Arno Penzias (1933- ) και Robert Wilson (1936- ) της κοσμικής ακτινοβολίας υποβάθρου, του θερμικού αυτού υπολείμματος του υπέρθερμου παρελθόντος του αρχέγονου Σύμπαντος, αποτέλεσε το δεύτερο, μετά τη διαστολή του Σύμπαντος, θεμελιώδες παρατηρησιακό δεδομένο πάνω στο οποίο στηρίζεται η θεωρία της Μεγάλης Έκρηξης.

Το τρίτο αφορά στην επονομαζόμενη εποχή της πυρηνοσύνθεσης και στις μετρήσιμες περιεκτικότητες του νεαρού Σύμπαντος σε υδρογόνο, ήλιο και λίθιο, οι οποίες ταιριάζουν απόλυτα με αυτές που προβλέπει η θεωρία της Μεγάλης Έκρηξης.

Οι τρεις αυτές θεμελιώδεις παρατηρήσεις σε συνδυασμό με τις μελέτες, μεταξύ άλλων, των Friedmann, Lemaitre και Gamow οδήγησαν στο συμπέρασμα ότι εάν γυρίσουμε την κοσμική ταινία της εξέλιξης του Σύμπαντος προς τα πίσω, όταν οι γαλαξίες του Σύμπαντος βρίσκονταν πλησιέστερα ο ένας με τον άλλον, όταν το ίδιο το Σύμπαν γινόταν ολοένα και νεότερο, ολοένα και θερμότερο, θα φτάσουμε σε ένα «σημείο» όπου η πυκνότητα και η θερμοκρασία του γίνονται άπειρες, όπου ο χώρος και ο χρόνος παύουν να έχουν νόημα.

Πρόκειται για τη στιγμή της Μεγάλης Έκρηξης, που πριν από 13,82 δισεκατομμύρια χρόνια δημιούργησε τον ίδιο το χώρο και το χρόνο, καθώς και όλη την ύλη και την ενέργεια που εμπεριέχει. Από τη στιγμή αυτή και μετά, το Σύμπαν συνέχισε να διαστέλλεται με επιβραδυνόμενο ρυθμό εξαιτίας της βαρύτητας που τείνει να φρενάρει την επέκτασή του, ενώ η θερμοκρασία του συνεχώς μειώνονταν.

Με εξαίρεση τα πρώτα κλάσματα του δευτερολέπτου μετά τη δημιουργία του, ηθεωρία της Μεγάλης Έκρηξης περιγράφει με μεγάλη ακρίβεια την μετέπειτα εξέλιξή του. Αντιμετωπίζει εντούτοις ορισμένα θεμελιώδη προβλήματα, τα οποία εικάζεται ότι αίρονται στο πλαίσιο της θεωρίας του Πληθωριστικού Σύμπαντος, η αρχική μορφή της οποίας αποδίδεται συνήθως σε δημοσίευση του αμερικανού φυσικού Alan Guth (1947- ) το 1981, αν και λίγους μήνες νωρίτερα ο Έλληνας αστροφυσικός Δημοσθένης Καζάνας (1950- ) είχε κινηθεί στα ίδια περίπου πλαίσια σε μελέτη του που είχε δημοσιευθεί το 1980.

Σύμφωνα με τη θεωρία του Πληθωρισμού, για ένα απειροελάχιστο χρονικό διάστημα το πολύ νεαρό Σύμπαν διογκώθηκε με εκρηκτικό τρόπο, εξαιτίας μιας άγνωστης μορφής ενέργειας που προκάλεσε ένα είδος κοσμικής βαρυτικής απώθησης και οδήγησε σε μια εκθετικά επιταχυνόμενη διαστολή.

Εάν λοιπόν εξαιρέσουμε αυτήν τη πρώτη, απειροελάχιστη χρονικά αλλά ακραία εκθετική διαστολή του εμβρυακού Σύμπαντος, οι αστρονομικές παρατηρήσεις των τελευταίων 15 ετών μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι το Σύμπαν εισήλθε σε μια δεύτερη, αλλά πιο ομαλή περίοδο επιταχυνόμενης διαστολής, που οφείλεται στην σκοτεινή ενέργεια ή, για να είμαστε πιο ωμοί, που δεν γνωρίζουμε ακόμη τι την προκαλεί. Μια πιθανή εξήγηση είναι ένας φυσικός μηχανισμός, αντίστοιχος με την κοσμολογική σταθερά του Αϊνστάιν.

Το εξαιρετικά ενδιαφέρον είναι ότι κάτι αντίστοιχο με την κοσμολογική σταθερά του Αϊνστάιν προβλέπεται και από την κβαντική φυσική, τη φυσική του ελάχιστου. Ο κενός χώρος, λέει η κβαντική φυσική, δεν είναι στην πραγματικότητα καθόλου κενός αλλά αντίθετα είναι γεμάτος με μια «θάλασσα» εικονικών στοιχειωδών σωματιδίων που δημιουργούνται ξαφνικά και εξαϋλώνονται τόσο αστραπιαία που η απευθείας ανίχνευσή τους είναι αδύνατη.

Το γεγονός αυτό προσδίδει στον κενό χώρο μια ενεργειακή πυκνότητα, μιας μορφής ενέργεια, αντίστοιχη κατά κάποιο τρόπο με την κοσμολογική σταθερά του Αϊνστάιν. Μια παράξενη ενέργεια με αρνητική πίεση, που της προσδίδει βαρυτικά απωστικές ιδιότητες.

Όταν όμως οι επιστήμονες προσπάθησαν να υπολογίσουν αυτή την ενέργεια του κενού βασισμένοι στις γνώσεις τους της κβαντικής φυσικής βρέθηκαν μπροστά σε ένα ακόμα παράδοξο αφού η τιμή στην οποία κατέληξαν ήταν 10120 (10 στην 120η δύναμη) φορές μεγαλύτερη από αυτήν που απαιτείται για να εξηγήσει την κοσμική επιτάχυνση.

Ένας ασύλληπτα ακραίος αριθμός, ακόμα και για τα κοσμολογικά δεδομένα, αφού για παράδειγμα από τη στιγμή της Μεγάλης Έκρηξης μέχρι σήμερα έχει περάσει ένας αριθμός της τάξης των 1017 (δέκα στην 17η δύναμη) «μόλις» δευτερολέπτων. Για να το πούμε διαφορετικά, αν και η κβαντική μηχανική μας προσφέρει με απόλυτα φυσικό τρόπο έναν υποψήφιο για τη σκοτεινή ενέργεια, ο υποψήφιος αυτός είναι 120 τάξεις μεγέθους μεγαλύτερος από αυτόν που θέλουμε.

Και για να γίνουν τα πράγματα ακόμη πιο δυσνόητα, η κοσμική επιτάχυνση του Σύμπαντος, η στιγμή δηλαδή που η κοσμολογική σταθερά, ή οτιδήποτε άλλο είναι αυτή η σκοτεινή ενέργεια, υπερίσχυσε της βαρυτικής αλληλεπίδρασης, φαίνεται να ξεκίνησε πριν από περίπου 6,5 δισεκατομμύρια χρόνια. Γιατί όμως τότε και όχι νωρίτερα ή αργότερα; Η βαθύτερη αιτία γι’ αυτό παραμένει μέχρι σήμερα άγνωστη.

Άλλοι επιστήμονες πάλι, υιοθετούν την άποψη ότι η σκοτεινή ενέργεια είναι κάποιο νέο είδος δυναμικού ενεργειακού πεδίου, διάχυτου σε όλο το χώρο, που ονομάστηκε πεμπτουσία, η οποία σε αντίθεση με τη κοσμολογική σταθερά μεταβάλλεται στο χώρο και στο χρόνο. Κάποιοι άλλοι, τέλος, που αποτελούν και τη μειοψηφία, υποστηρίζουν ότι η Γενική Θεωρία της Σχετικότητας του Αϊνστάιν κάπου καταρρέει και απαιτείται μια νέα θεωρία βαρύτητας.

Όπως και νάχει το πράγμα, η Γενική Θεωρία της Σχετικότητας, ένα από τα κορυφαία επιστημονικά επιτεύγματα της ανθρώπινης νόησης και ο ακρογωνιαίος λίθος της σύγχρονης επιστήμης, έδωσε, μαζί με τη Κβαντική Φυσική, το έναυσμα για τη μεγάλη επανάσταση που σημειώθηκε στην εξέλιξη των ιδεών στις φυσικές επιστήμες, ο απόηχος της οποίας ακούγεται μέχρι σήμερα. Κι όμως, εξακολουθούμε ακόμα να αγνοούμε πολλά.

Ποιος, για παράδειγμα, είναι ο βαθύτερος φυσικός μηχανισμός που προκάλεσε την εποχή του κοσμολογικού πληθωρισμού; Σχετίζεται η εκθετικά επιταχυνόμενη διαστολή του Σύμπαντος στη διάρκεια της πληθωριστικής εποχής με την επιταχυνόμενη διαστολή που προκαλεί η παρουσία της σκοτεινής ενέργειας; Ποια είναι η φύση της σκοτεινής ενέργειας; Παραμένει η πυκνότητά της σταθερή στο χρόνο ή μεταβάλλεται;

Για να βρεθούν οι απαντήσεις σ’ αυτά και σ’ άλλα θεμελιώδη κοσμολογικά ερωτήματα, για να καταφέρουμε, με άλλα λόγια, να αποκαλύψουμε την πολύ καλά κρυμμένη ρότα που οδηγεί στην Ιθάκη της κοσμολογικής γνώσης, θα χρειαστεί μια νέα επιστημονική επανάσταση η οποία θα ξεκινά από εκεί που μας άφησε ο Αϊνστάιν.

Το ερευνητικό πρόγραμμα της NASA «Πέρα από τον Αϊνστάιν» (Beyond Einstein) σχεδιάστηκε με σκοπό να βοηθήσει τους επιστήμονες να κάνουν τα πρώτα τους βήματα σ’ αυτό το δύσβατο μονοπάτι, προτείνοντας μεταξύ άλλων την υλοποίηση συγκεκριμένων ερευνητικών προγραμμάτων και διαστημικών αποστολών, σχεδιασμένων να διερευνήσουν αυτά ακριβώς τα ερωτήματα. Ένα από τα τέσσερα ερευνητικά προγράμματα που θα διερευνήσουν το δεδομένο θέμα είναι κι αυτό που ξεκίνησε στις αρχές του μήνα στη Χιλή. Ένα δεύτερο

Η Εθνική Ακαδημία Επιστημών των ΗΠΑ δήλωσε πρόσφατα ότι η αποκρυπτογράφηση της φύσης της σκοτεινής ενέργειας είναι ίσως το πιο σημαντικό από τα αναπάντητα ακόμη ερωτήματα που αντιμετωπίζει η σύγχρονη Αστροφυσική. Και δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι μέσα από τις προσπάθειες των επιστημόνων να το απαντήσουν, οι γνώσεις μας για τον χώρο, τον χρόνο και την ύλη, αλλά και γι’ αυτήν ακόμη την μελλοντική εξέλιξη του ίδιου του Σύμπαντος, θα διευρυνθούν εντυπωσιακά.

Πόσο λάθος είχαν τελικά όλοι εκείνοι οι επιστήμονες, οι φιλόσοφοι και οι λόγιοι που στα τελευταία 300 και συναρπαστικότερα χρόνια της εξέλιξης των ιδεών στις φυσικές επιστήμες αποφαίνονταν κατά καιρούς ότι «το τέλος της φυσικής» πλησίαζε και ότι σύντομα θα αποκαλύπταμε τους φυσικούς νόμους που διέπουν τη λειτουργία του Σύμπαντος σε όλο τους το μεγαλείο!

Κι όμως κάθε φορά μια νέα επιστημονική επανάσταση τους διέψευδε, ανοίγοντας καινούριους ορίζοντες προς διερεύνηση. Η στιγμή για την επόμενη επανάσταση ίσως να πλησιάζει. Και ίσως σε τελική ανάλυση να είχε απόλυτο δίκιο ο μεγάλος προσωκρατικός φιλόσοφος Ηράκλειτος, που κι αυτόν τον είχαν χαρακτηρίσει «σκοτεινό», όταν έλεγε ότι «η φύσις κρύπτεσθαι φιλεί».

ΠΗΓΗ"ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ