Έλληνας επιστήμονας ανακάλυψε τον μηχανισμό που γεννά τις γεωμαγνητικές καταιγίδες και το πολικό σέλας

 Μια ομάδα επιστημόνων στις ΗΠΑ, με επικεφαλής τον ελληνικής καταγωγής Βασίλη
Αγγελόπουλο, καθηγητή διαστημικής φυσικής του πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας- Λος Άντζελες (UCLA), ανακάλυψαν την κινητήρια δύναμη και τον μηχανισμό στο γήινο μαγνητικό πεδίο, που τροφοδοτεί τόσο τις διαστημικές (γεωμαγνητικές) καταιγίδες, όσο και το θεαματικό σέλας στους πόλους του πλανήτη μας.

Η ανακάλυψη, που παρουσιάστηκε στο διεθνούς κύρους περιοδικό "Science", θα βοηθήσει πλέον τους επιστήμονες να προβλέπουν καλύτερα τον διαστημικό καιρό, ο οποίος μπορεί να απειλήσει τους δορυφόρους GPS, τα ηλεκτρικά και τηλεπικοινωνιακά δίκτυα στη Γη, καθώς επίσης μπορεί να εκθέσει τους αστροναύτες σε επικίνδυνη ακτινοβολία.

«Επιτέλους βρήκαμε από πού προέρχεται η ενέργεια, η οποία τροφοδοτεί τον διαστημικό καιρό», δήλωσε ο Βασίλης Αγγελόπουλος. Οι μετρήσεις έγιναν με τη βοήθεια κυρίως των πέντε διαστημοσυσκευών του προγράμματος «Themis» της NASA, οι οποίες συνεχώς παρακολουθούν τις μεταβολές του γήινου μαγνητικού πεδίου. Δύο από αυτές βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη στο πλαίσιο της ειδικότερης αποστολής «Artemis», που καταγράφει την ενέργεια που στέλνουν οι ηλιακές καταιγίδες στον πλανήτη μας (ο Βασ. Αγγελόπουλος είναι ο βασικός ερευνητής και στις δύο αποστολές "Themis" και "Artemis").

Στη διάρκεια των ισχυρών ηλιακών καταιγίδων, φορτισμένα σωματίδια βομβαρδίζουν το μαγνητικό πεδίο της Γης και ωθούν υψηλής ενέργειας σωματίδια προς την μακρά ουρά του γήινου μαγνητικού πεδίου (της μαγνητόσφαιρας), τα οποία μετά επιστρέφουν στον πλανήτη μας με την μορφή γεωμαγνητικών καταιγίδων.

Ο ηλιακός «άνεμος» στέλνει προς τη Γη πανίσχυρα ρεύματα πλάσματος και σωματιδίων με ταχύτητα έως 1,6 εκατ. χιλιομέτρων την ώρα, όπως δήλωσε ο Έλληνας καθηγητής. Υπό αυτή την επίδραση, το γήινο μαγνητικό πεδίο παραμορφώνεται, καθώς συμπιέζεται προς την πλευρά του Ήλιου, ενώ ταυτόχρονα επιμηκύνει την ουρά του προς την αντίθετη πλευρά.

Ένα μέρος αυτής της τεράστιας ηλιακής ενέργειας μεταφέρεται στο γήινο μαγνητικό πεδίο και αποθηκεύεται σε μια σχετικά μικρή περιοχή της μαγνητικής ουράς. Όταν πια δεν μπορεί να αποθηκεύσει άλλη ενέργεια, το σύστημα αποφορτίζεται εκρηκτικά -σαν βραχυκύκλωμα- με τη μορφή γεωμαγνητικών καταιγίδων, οι οποίες, μεταξύ άλλων, προκαλούν το εντυπωσιακό σέλας στις δύο πολικές περιοχές. Μερικές φορές μάλιστα, σύμφωνα με τον Έλληνα επιστήμονα, αυτές οι διαστημικές καταιγίδες είναι τόσο έντονες, που φωτίζεται όλος ο νυχτερινός ουρανός σε πολύ πιο νότια γεωγραφικά πλάτη, με αποτέλεσμα το σέλας να μπορεί να γίνει ορατό ακόμα και στη Χαβάη.

Το καλοκαίρι του 2012, οι διαστημοσυσκευές και οι δορυφόροι σε τροχιά γύρω από τη Γη και τη Σελήνη κατάφεραν να μελετήσουν συντονισμένα, για πρώτη φορά με τόσες λεπτομέρειες, μια ισχυρή διαστημική καταιγίδα. «Η ποσότητα ενέργειας ήταν συγκρίσιμη με την ηλεκτρική ενέργεια που παράγεται από όλα τα εργοστάσια ηλεκτροπαραγωγής της Γης και διήρκεσε για πάνω από 30 λεπτά. Η ενέργεια που απελευθερώθηκε, ισοδυναμούσε με ένα σεισμό 7,1 Ρίχτερ», ανέφερε ο Βασίλης Αγγελόπουλος.

Ο Έλληνας επιστήμονας γεννήθηκε το 1965 και αποφοίτησε το 1986 από το Τμήμα Φυσικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και στη συνέχεια, με υποτροφία του Ιδρύματος Φουλμπράιτ, έκανε τις μεταπτυχιακές σπουδές και το διδακτορικό του στη διαστημική φυσική στο UCLA.

ΠΗΓΗ""Θερμοπύλες"

Ο Έλληνας που αποκρυπτογραφεί τα μυστικά των γονιδίων

Ο επιφανής καθηγητής Γενετικής του Πανεπιστημίου της Γενεύης που "λύνει" το γρίφο των γενετικών διαφορών μεταξύ των ανθρώπων – Ο άνθρωπος που ψάχνει τις απαντήσεις για την κατανόηση ασθενειών όπως ο διαβήτης και οι καρδιοπάθειες

Από το 1997 ο Εμμανουήλ Δερμιτζάκης μελετά τα μυστικά του γονιδιώματος, στο οποίο την τελευταία δεκαετία έχει εστιαστεί η έρευνα για τα αίτια εμφάνισης διαφόρων ασθενειών, ώστε να βρεθούν και αποτελεσματικοί τρόποι αντιμετώπισης. Σήμερα, από τη θέση του ως καθηγητής Γενετικής στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης ασχολείται εντατικά μέσω ερευνητικών προγραμμάτων με την κατανόηση της ποικιλομορφίας του ανθρώπινου γονιδιώματος. Επίσης συνεργάζεται με το Ιατροβιολογικό Ιδρυμα Ερευνών της Ακαδημίας Αθηνών.

Επικεφαλής της ομάδας των ευρωπαίων επιστημόνων που δημοσίευσανσήμερα στο Nature τα αποτελέσματα της μεγαλύτερης έρευνας για γενετικά αίτια των διαφορών μεταξύ των ανθρώπων, τονίζει πως «με τα νέα αυτά δεδομένα δίνεται καινούργια ώθηση στη μελέτη συχνών ασθενειών όπως ο διαβήτης και οι καρδιοπάθειες. Παράλληλα δημιουργείται και ένα σημαντικό πλαίσιο για την κατανόηση των γονιδιωμάτων σε ατομικό επίπεδο ανοίγοντας το δρόμο για την πιο εντατική χρήση του γονιδιώματος στην εξατομικευμένη ιατρική». Ο κ. Δερμιτζάκης μίλησε στο protothema.gr για τις εξελίξεις στην έρευνα αυτή καθώς και τις προοπτικές εφαρμογής των γνώσεων που προκύπτουν στη θεραπεία σοβαρών ασθενειών.

-Σε ποιό στάδιο βρίσκεται σήμερα η έρευνα του γονιδιώματος;

-Η μελέτη του γονιδιώματος βρίσκεται σε αρκετά προχωρημένο στάδιο καθώς έχουμε κατανοήσει πολλές από τις αλληλουχίες του και τη λειτουργική τους σημασία, όπως για παράδειγμα τις αλληλουχίες που αντιστοιχούν σε γονίδια, αλλά υπάρχουν πολλές περιοχές, όπως αυτές που ρυθμίζουν το που και πως εκφράζονται τα γονίδια. Για αυτές η γνώση μας είναι αρκετά περιορισμένη. Ενας άλλος τομέας ο οποίος είναι πολύ σημαντικός αλλά ακόμη δεν γνωρίζουμε πολλά πράγματα, είναι η λειτουργική σημασία των διαφορών στο DNA από άτομο σε άτομο. Πολλές από τις διαφορές αυτές δεν έχουν λειτουργική σημασία, ένα μικρό ποσοστό όμως είναι σημαντικό για προδιάθεση σε ασθένειες ή διαφορές σε άλλα χαρακτηριστικά και η πρόκληση για εμάς να μπορέσουμε να ταυτοποιήσουμε αυτό το μικρό ποσοστό.

-Πρακτικά τι σημαίνει αυτό για την ιατρική;

-Η κατανόηση των λειτουργικών διαφορών στο γονιδίωμα που δημιουργούν προδιάθεση για ασθένειες, είναι πολύ σημαντική για να μπορέσουμε να δημιουργήσουμε ένα γενετικό προφίλ για κάθε άνθρωπο, το οποίο περιγράφει το σύνολο και τον βαθμό της προδιάθεσης που έχει ο καθένας μας για να εμφανίσει κάποια νόσο.

Αυτό το γενετικό προφίλ, μαζί με τη συμπεριφορά και τις περιβαλλοντικές επιδράσεις που έχει δεχθεί καθένας από εμάς, θα μας δώσει ποιό ολοκληρωμένη εικόνα της αιτιολογίας των ασθενειών, όπως επίσης και της αντιμετώπισής τους σε ατομικό επίπεδο.

-Η ιατρική του μέλλοντος θα είναι εξατομικευμένη;

-Η ιατρική όπως εφαρμόζεται και τώρα είναι εξατομικευμένη, αλλά η πληροφορία που υπάρχει για κάθε ασθενή είναι περιορισμένη. Η προσθήκη της γνώσης του γονιδιώματος και των μοριακών επιδράσεων που έχει το περιβάλλον στον οργανισμό μας, θα μας δώσει μεγαλύτερες δυνατότητες να κατανοήσουμε τις διαφορές στα αίτια εμφάνισης της ίδιας νόσου σε διαφορετικούς ασθενείς. Αυτό θα οδηγήσει σε ποιό εξατομικευμένη θεραπευτική αγωγή με πολύ καλύτερα αποτελέσματα.

-Σήμερα υπάρχει πρακτική εφαρμογή των γνώσεων αυτών;

Η πληροφορία του γονιδιώματος είναι χρήσιμη ακόμη και σήμερα στην Ιατρική για την κατανόηση σπάνιων ασθενειών που προκαλούνται από μία ή δυο μεταλλάξεις, κυρίως σε παιδιά, όπως επίσης και στην κατηγοριοποίηση των καρκίνων, με τη μελέτη του καρκινικού γονιδιώματος για τη χορήγηση στοχευμένης χημειοθεραπείας. Επίσης χρησιμοποιούμε αυτή την πληροφορία για την ταυτοποίηση ασθενών που θα παρουσιάσουν παρενέργειες σε φάρμακα, ή χαμηλή ανταπόκριση σε θεραπείες, ώστε η χορήγηση φαρμάκων να γίνεται με ποιό σωστό τρόπο.

Η μεγαλύτερη έρευνα μέχρι τώρα για τα γενετικά αίτια των διαφορών μεταξύ των ανθρώπων

–Ένα σημαντικό βήμα για την κατανόηση συχνών ασθενειών όπως ο διαβήτης και οι καρδιοπάθειες

Ομάδα Ευρωπαίων επιστημόνων με επικεφαλής τον καθηγητή Γενετικής Εμμανουήλ Δερμιτζάκη παρουσίασαν σήμερα ένα χάρτη που δείχνει τα γενετικά αίτια των διαφορών μεταξύ των ανθρώπων. Σημειώνεται ότι η μελέτη που πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του έργου GEUVADIS και δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nature και Nature Biotechnology, είναι μεγαλύτερη που έγινε μέχρι τώρα για τις διαφορές αυτές.

Μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις στον τομέα της επιστήμης σήμερα είναι η κατανόηση του πώς το μοναδικό γονιδίωμα κάθε ατόμου προδιαθέτει περισσότερο ή λιγότερο σε ασθένειες. Οι ερευνητές μελέτησαν τον τρόπο με τον οποίο το διαφορετικό γενετικό προφίλ επηρεάζει τον τρόπο που ορισμένα γονίδια ενεργοποιούνται ή απενεργοποιούνται σε διαφορετικούς ανθρώπους, η οποία θα μπορούσε να είναι η αιτία για μια σειρά από γενετικές διαταραχές.

Η μελέτη πραγματοποιήθηκε με τη συμμετοχή περισσότερων από 50 επιστημόνων από 9 διαφορετικά ευρωπαϊκά και θεωρείται ότι προσθέτει μια λειτουργική ερμηνεία στο πιο σημαντικό κατάλογο των ανθρώπινων γονιδιωμάτων.

Όπως δήλωσε η συντονίστρια της μελέτης Tuuli Lappalainen από το Πανεπιστήμιο του Stanford «Ο πλούτος της γενετικής ποικιλομορφίας που επηρεάζει τη ρύθμιση των περισσότερων γονιδίων μας, μας εξέπληξε. Είναι σημαντικό να καταλάβουμε τους γενικούς νόμους του πώς το ανθρώπινο γονιδίωμα λειτουργεί.»

Ανοίγοντας το δρόμο για την εξατομικευμένη ιατρική

Ο κ. Δερμιτζάκης τόνισε πως «γνωρίζοντας ποιες γενετικές παραλλαγές είναι υπεύθυνες για τις διαφορές στη δραστηριότητα των γονιδίων μεταξύ των ατόμων μπορούμε να έχουμε ισχυρές ενδείξεις για τη διάγνωση, την πρόγνωση και την θεραπεία διαφόρων ασθενειών, όπως ο διαβήτης και οι καρδιοπάθειες. Η μελέτη αυτή έχει σήμερα έχει βαθιές επιπτώσεις για τη γονιδιωματική ιατρική. Η κατανόηση των κυτταρικών επιδράσεων των παραλλαγών στο DNA που προδιαθέτουν σε νόσους μας βοηθά να κατανοήσουμε αιτιολογικούς μηχανισμούς της νόσου, που μας είναι απαραίτητο για τη μελλοντική ανάπτυξη νέων θεραπειών».

*Ο κ. Δερμιτζάκης διοργανώνει το συνέδριο με «Γονιδιωματική Ιατρική στην Μεσόγειο» στην Κρήτη 2-5 Οκτωβρίου. Θα συμμετάσχουν εξέχουσες προσωπικότητες της Γονιδιωματικής από όλο τον κόσμο, με στόχο τη δραστηριοποίηση του τομέα στην Ανατολική Μεσόγειο. Κατά τη διάρκεια του Συνεδρίου θα συζητηθούν τα τρέχοντα θέματα της γονιδιωματικής ιατρικής και η πορεία του χώρου προς την ανάπτυξη της εξατομικευμένης ιατρικής με τη χρήση των νέων τεχνολογιών. Επίσης θα συζητηθεί πως χώρες όπως η Ελλάδα, αλλά και άλλες της Ανατολικής Μεσογείου, που έχουν μείνει πίσω στον τομέα αυτό μπορούν να ανακάμψουν και να συμβάλλουν στην ανάπτυξη των ερευνών.

ΠΗΓΗ"ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ

Σωματίδιο Χιγκς και σκοτεινή ενέργεια

Σε μια πρωτότυπη ιδέα κατέληξαν δύο φυσικοί από τις Ηνωμένες Πολιτείες, στην οποία συνδέουν το σωματίδιο Χιγκς με το φαινόμενο της σκοτεινής ενέργειας. Σύμφωνα με τους Lawrence Krauss του Πανεπιστημίου της Αριζόνα, και James Dent του Πανεπιστημίου της Λουιζιάνα, το ίδιο το μποζόνιο Χιγκς μπορεί νασυμμετέχει στην επιταχυνόμενη διαστολή του Σύμπαντος. Το Καθιερωμένο Πρότυπο περιλαμβάνει, πέρα από τα σωματίδια που αποτελούν την ύλη, τα σωματίδια-φορείς των δυνάμεων στη Φύση, πλην της βαρύτητας. Κάθε ένα από αυτά τα σωματίδια (μποζόνια), είναι αλληλένδετο μεένα αντίστοιχο πεδίο. Το μποζόνιο Χιγκς αν και δεν είναι φορέας κάποιας δύναμης είναι φορέας του πεδίου Χιγκς, που θεωρείται πως υπάρχει παντού στο Σύμπαν. Αντίθετα από τα υπόλοιπα πεδία της φύσης, δεν είναι διανυσματικό πεδίο, αλλά βαθμωτό, δεν έχει δηλαδή κατεύθυνση.

Όλα αυτά τα πεδία, δημιουργούν μια πυκνότητα ενέργειας που διαπερνά το Σύμπαν. Πριν την ανακάλυψη της σκοτεινής ενέργειας, οι φυσικοί ανησυχούσαν πως ακόμη και οι πιο απλές εκδοχές του Καθιερωμένου Προτύπου έδιναν τεράστιες ποσότητες ενέργειας, που θα οδηγούσαν το Σύμπαν σε μια αυξανόμενη διαστολή. Αυτό έδειχνε σχετικά απίθανο, μέχρις ότου παρατηρήσεις μακρινών σουπερνόβα έδειξαν πως το Σύμπαν όντως επιταχύνει τη διαστολή του. Όμως, το φαινόμενο που σήμερα αποκαλούμε σκοτεινή ύλη, δε συνάδει με τις προβλέψεις της πυκνότητας ενέργειας που δίνει το Καθιερωμένο Πρότυπο: η επιτάχυνση στη διαστολή είναι πολύ μικρότερη από την αναμενόμενη.

Αυτό που έδειξαν οι δύο φυσικοί, είναι πως το σωματίδιο Χιγκς μπορεί να συνδυαστεί με ένα νέοβαθμωτό πεδίο το οποίο θα έδινε τη σωστή πυκνότητα ενέργειας για το Σύμπαν. Σε περίπτωση που κάτι τέτοιο ισχύει, θα οδηγούσε στην ανακάλυψη νέων φυσικών φαινομένων. Πρόκειται για ένα πεδίο εκτός του Καθιερωμένου Προτύπου, που εν απουσία του πεδίουΧιγκς έχει μηδενική πυκνότητα ενέργειας.

Στο σημείο αυτό οι δύο φυσικοί κάνουν την πιο τολμηρή τους σκέψη, υιοθετώντας ένα ακόμη πεδίο, το πεδίο ενοποίησης, που υποτίθεται πως είναι το πεδίο που σχηματίζεται στις υψηλές ενέργειες από την ένωση όλων των υπόλοιπων πεδίων. Πρόκειται για μια ιδέα εμπνευσμένη από το όνειρο των φυσικών να ενοποιήσουν όλες τις θεμελιώδεις δυνάμεις σε μία ενοποιημένη θεωρία πεδίου. Το νέο βαθμωτό πεδίο, μέσω του πεδίου Χιγκς θα αλληλεπιδρά τότε με το ενοποιημένο πεδίο και θα αποκτά ενέργεια. Οι ενέργειες των δύο πεδίων είναι τότε αντίστροφες: όσο πιο ισχυρό είναι το ένα, τόσο πιο ασθενές είναι το άλλο. Σε αυτή την περίπτωση, το τελικό αποτέλεσμα είναι η σωστή πυκνότητα ενέργειας για το Σύμπαν, που θα εξηγούσε αυτή τη μικρή επιτάχυνση στη διαστολή του, και συνεπώς, το φαινόμενο της σκοτεινής ενέργειας. 

Αν και πρόκειται για μια αξιόλογη εργασία, πέρα από το θεωρητικό κομμάτι θα πρέπει να δείξει την ισχύ της και πειραματικά, καθώς προβλέπει πεδία που δεν έχουν παρατηρηθεί ποτέ στη φύση. Αν μη τι άλλο, πρόκειται για την πρώτη φορά που ένας ακριβής υπολογισμός δίνει τόσο μικρές ποσότητες πυκνότητας ενέργειας για το Σύμπαν, που συμφωνούν με τις παρατηρήσεις για τη Σκοτεινή Ενέργεια.

ΠΗΓΗ"ΑΝΕΞΗΓΗΤΑ

Το διαστημόπλοιο της Apple

Εκτός προϋπολογισμού κατά δύο δισ. αλλά και κατά έναν χρόνο, έχει βγει το νέο εμβληματικό κτίριο που θα στεγάσει τα γραφεία της Apple.Το κτίριο παρομοιάζεται με διαστημόπλοιο λόγω της κυκλικής του μορφής.

Είχε προϋπολογισμό 3 δισ. δολάρια και έχει φτάσει σχεδόν στα 5 δισ. Το εξωφρενικό κόστος αναμένεται να ξεπεράσει και αυτό του συγκροτήματος του World Trade Center!

Η κατασκευή των νέων εγκαταστάσεων είχε ανακοινωθεί το 2011 κατά την τελευταία δημόσια εμφάνιση του Steve Jobs, ο οποίος πίστευε πως τα 3 δισεκατομμύρια ήταν μεγάλο νούμερο αλλά δικαιολογούνταν αφού πρόκειται για το καλύτερο κτίριο γραφείων στον κόσμο.

ΠΗΓΗ:ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ

Τα χαμένα στοιχήματα του Χόκινγκ

Τα στοιχήματα με επίκεντρο επιστημονικά ζητήματα έχουν εμφανιστεί εδώ και αιώνες, και σε ορισμένες περιπτώσεις έχουν βοηθήσει στη πρόοδο της επιστήμης.

Το πρώτο διάσημο καταγεγραμμένο στοίχημα, έλαβε χώρα το 1684 όταν ο πασίγνωστος εκείνη την εποχή αρχιτέκτονας Christopher Wren, δήλωσε πως θα έδινε 40 σελίνια σε όποιον κατάφερνε να αποδείξει τους νόμους του Κέπλερ, χρησιμοποιώντας το νόμο του αντιστρόφου τετραγώνου.

Λίγο καιρό μετά, ο Ισαάκ Νεύτων θα εξέδιδε το περίφημο έργο του «Αρχές της Φυσικής Φιλοσοφίας», που θα περιείχε και την εν λόγω απόδειξη, αλλά δεν εισέπραξε ποτέ την αμοιβή, καθώς είχε λήξει η διορία.

Από τότε έχουν μπει διάσημα στοιχήματα που αφορούν στο αν η Γη είναι τελικά επίπεδη, ή αν μπορεί κάποιος να κατασκευάσει μια μηχανή με μέγεθος 1/64 της ίντσας. Ωστόσο, υπάρχουν τρία διάσημα στοιχήματα που έχει λάβει μέρος ο διάσημος φυσικός Stephen Hawking. Και αν η ιστορία έχει δείξει πως είναι λαμπρός επιστήμονας, φαίνεται πως δεν τα πηγαίνει εξίσου καλά με το τζόγο.

Το πρώτο στοίχημα που έβαλε ο Άγγλος φυσικός, ήταν το 1975 με το φυσικό του πανεπιστημίου Caltech, Kip Thorne, και αφορούσε στο ενδεχόμενο το νεοπαρατηρηθέν τότε αντικείμενο Κύκνος-Χ1 να είναι μαύρη τρύπα. Ο Hawking, ο οποίος πόνταρε ενάντια στην ίδια του την έρευνα, έχασε το στοίχημα, καθώς ο Κύκνος-Χ1 έγινε το πρώτο αντικείμενο στο Σύμπαν που διαπιστώθηκε πως είναι μαύρη τρύπα.

Ο Hawking, ο οποίος πλήρωσε μία ετήσια συνδρομή στο περιοδικό Penthouse για τον Thorne, δικαιολογήθηκε έπειτα πως στοιχημάτισε εναντίον του ενδεχόμενου της μαύρης τρύπας, ώστε να έχει σε κάθε περίπτωση κάτι να κερδίσει. Μπορεί να έχασε το στοίχημα, όμως δικαιώθηκε η έρευνά του, πως η μαύρες τρύπες ακτινοβολούν.

Ένα ακόμη διάσημο στοίχημα διατυπώθηκε το 1991 ανάμεσα στον Τhorne, τον συνάδελφό του στο Caltech John Preskill, και το Hawking, για το κατά πόσο μοναδικότητες μπορούσαν να βρίσκονται έξω από μαύρες τρύπες. Μοναδικότητες ονομάζονται σημεία του χωροχρόνου όπου οι τιμές κάποιου πεδίου απειρίζονται.

Έξι χρόνια μετά, ο Hawking παραδεχόταν πως έχανε το στοίχημα αφού αποφάσισε πως ήταν δυνατό να συμβεί αυτό. Και τότε ήταν που συμμάχησε με τον Thorne, εναντίον του Preskill, σε ένα άλλο στοίχημα: για το αν μπορεί να χαθεί πληροφορία εντός μια μαύρης τρύπας. Όπως είχε πει χαραχτηριστικά ο Hawking «Όχι μόνο ο Θεός παίζει ζάρια, αλλά πολλές φορές τα ρίχνει εκεί όπου δε μπορούμε να τα δούμε», πιστεύοντας την εποχή εκείνη, πως όντως μπορεί να χαθεί πληροφορία εντός μιας μαύρης τρύπας.

Χρειάστηκαν 7 χρόνια, και η δουλειά σπουδαίων φυσικών όπως ο Gerard t’ Hooft και ο Jian Maldacena, ώστε να παραδεχτεί ο Hawking πως έχασε και αυτό το στοίχημα. Για την ιστορία, ο Thorne ακόμη εμμένει στην αρχική του άποψη.

Το τελευταίο, και ίσως πιο διάσημο στοίχημα που έχασε ο Hawking, αφορά στην ανακάλυψη του μποζονίου Higgs, ένα ενδεχόμενο κόντρα στο οποίο είχε ποντάρει 100 δολάρια, με αντίπαλο το φυσικό του πανεπιστημίου του Μίσιγκαν, Gordon Kane. Στις 4 Ιουλίου του 2012, παραδέχτηκε πως είχε λάθος και σε αυτή την περίπτωση, όμως όπως δήλωσε «είναι κρίμα κατά κάποιο τρόπο, γιατί οι μεγάλες πρόοδοι στη φυσική έρχονται από πειράματα που δεν αναμένουμε τα αποτελέσματά τους».

Όσο για τον ίδιο τον Άγγλο φυσικό, πρόκειται για μία από τις πιο αναγνωρίσιμες φιγούρες στον κόσμο. Συγγραφέας διάσημων βιβλίων, όπως το «Χρονικό του Χρόνου», καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ, και με πασίγνωστο ερευνητικό έργο στη θεωρητική φυσική του ανήκει μια θέση στο πάνθεον των επιστημόνων. Καθηλωμένος εδώ και δεκαετίες σε αναπηρικό καροτσάκι, αποτελεί υπόδειγμα θέλησης και δύναμης.

Οι γιατροί, το 1963 του είχαν διαγνώσει μία πάθηση στο νευρικό σύστημα δίνοντάς του δύο χρόνια ζωής. Από τότε, ο Χόκινγκ τους διαψεύδει καθημερινά. Είναι πλέον και αναγνωρίσιμος τηλεοπτικός χαρακτήρας με συμμετοχές σε σειρές όπως το Σταρ Τρεκ (με τη διάσημη σκηνή όπου παίζουν χαρτιά οι Νεύτων, Αϊνστάιν, Hawking, και ο Data) ή το Big Bang theory.

ΠΗΓΗ:ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ

Ακτινογραφία του Σύμπαντος από την κορυφή του Ψηλορείτη

Τα πλέον εκρηκτικά αστροφυσικά φαινόμενα του Σύμπαντος μπαίνουν στο μικροσκόπιο της έρευνας των επιστημόνων του αστεροσκοπείου Σκίνακα του Ψηλορείτη χάρη σε ένα υπερσύγχρονο όργανο με την ονομασία ΡΟΜΠΟΠΟΛ που τοποθετήθηκε στο τηλεσκόπιο του Αστεροσκοπείου.

Ήδη το ΡΟΜΠΟΠΟΛ (Ρομποτικό Πολωσίμετρο) έχει τοποθετηθεί στον Σκίνακα και οι επιστήμονες για τρία χρόνια θα ερευνούν για να κατανοήσουν τις διεργασίες των εκρηκτικών αστροφυσικών φαινομένων αλλά και για το τι γίνεται στις «μαύρες τρύπες» που βρίσκονται στα κέντρα των Γαλαξιών.

«Θα έχουμε πλέον τη δυνατότητα με αυτό το όργανο να εξερευνήσουμε επαρκώς για πρώτη φορά και με μεγάλη ακρίβεια το πώς οι τεράστιες ''μαύρες τρύπες'' στα κέντρα των ενεργών Γαλαξιών εκπέμπουν τεράστιες ποσότητες σε πίδακες αερίου και σε φως», δήλωσε στο «Έθνος» ο διευθυντής του Αστεροσκοπείου Σκίνακα-ερευνητής Γιάννης Παπαμαστοράκης.

Παράλληλα πρόσθεσε ότι οι «μαύρες τρύπες» έχουν γύρω τους ισχυρά μαγνητικά πεδία που οδηγούν τους πίδακες από μέσα προς τα έξω, η δε απόσταση της πλειονότητας των Γαλαξιών είναι δισεκατομμυρίων ετών φωτός.

Η έρευνα, όπως έγινε γνωστό, θα είναι διεθνής. Για τον σχεδιασμό, την κατασκευή και εγκατάσταση στο κρητικό αστεροσκοπείο του πρωτοποριακού ρομποτικού οργάνου ΡΟΜΠΟΠΟΛ, συνεργάστηκαν το Πανεπιστήμιο Κρήτης και το Ίδρυμα Τεχνολογίας-Ερευνας με τα διάσημα ξένα ιδρύματα, όπως το Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Καλιφόρνιας (CALTECH) και το Ινστιτούτο Μαξ Πλανκ Ραδιοαστρονομίας της Γερμανίας, το Διαπανεπιστημιακό Κέντρο Αστρονομίας και Αστροφυσικής της Ινδίας και το Πανεπιστήμιο Νικόλαος Κοπέρνικος της Πολωνίας.

Ο κ. Παπαμαστοράκης, αναφερόμενος στα χαρακτηριστικά του ΡΟΜΠΟΠΟΛ, ανέφερε ότι «είναι προϊόν τεχνολογίας αιχμής, με μοναδικό στον κόσμο σχεδιασμό που του προσδίδει απαράμιλλη ακρίβεια μετρήσεων και με πρωτοποριακή ρομποτική λειτουργία. Παράγει χωρίς κινούμενα μέρη πάνω στον δέκτη (CCD) τέσσερα συμμετρικά είδωλα του ίδιου αντικειμένου. Η σχετική φωτεινότητα των ειδώλων εξαρτάται από το ποσοστό γραμμικής πόλωσης του φωτός και την κατεύθυνση πόλωσής του.

Η ταυτόχρονη παραγωγή και των τεσσάρων ειδώλων που απαιτούνται για μέτρηση της πόλωσης είναι μοναδική αυτή τη στιγμή στον κόσμο καινοτομία του ΡΟΜΠΟΠΟΛ και επιτρέπει ταχύτερη και ακριβέστερη από κάθε άλλο όργανο μέτρηση της πόλωσης».

Το ΡΟΜΠΟΠΟΛ, όπως είπε ο ερευνητής, θα χρησιμοποιηθεί ακόμη για τη χαρτογράφηση των μαγνητικών πεδίων σε μεσοαστρικά νεφελώματα, τα οποία αποτελούν «μαιευτήρια» νέων άστρων. Με τον τρόπο αυτό, μπορεί να δώσει λύση σε σειρά μυστηρίων της διαδικασίας με την οποία μεσοαστρικό αέριο δημιουργεί τελικά αστέρια και πλανήτες - το λίκνο της ζωής.

Το Αστεροσκοπείο Σκίνακα είναι ιδανικό για τις μελέτες αυτές λόγω της εξαιρετικής του θέσης για αστρονομικές παρατηρήσεις στην Ευρώπη, σε συνδυασμό με τον υψηλής τεχνολογίας εξοπλισμό του, το υψηλό επιστημονικό επίπεδο των αστρονόμων του και τη λειτουργικότητά του.

ΜΑΝΟΛΗΣ ΚΟΚΟΛΑΚΗΣ

ΠΗΓΗ"ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ

Συμβατικό υπερ-όπλο με αποτελέσματα ανάλογα με των πυρηνικών όπλων κατασκεύασε η Ρωσία

Επανάσταση στην άμυνα

Ένα υπερ-όπλο το οποίο βασίζεται στα καταστροφικά αποτελέσματα της υπερ-υπερηχητικής πρόσκρουσης ενός σώματος στην επιφάνεια της Γης ετοιμάζουν τα ρωσικά ερευνητικά κέντρα.

Πρακτικά ετοιμάζουν ένα όπλο το οποίο θα έχει αρχή λειτουργίας και αποτελέσματα όπως αυτά που έχουν οι μετεωρίτες: Τεράστια ταχύτητα κατά την στιγμή της πρόσκρουσης επάνω στον στόχο, κάτι που απαλείφει την ανάγκη πολεμικής κεφαλής, αφού τα καταστρεπτικά αποτελέσματα είναι πολλαπλάσια οποιασδήποτε συμβατικής πολεμικής κεφαλής και ανάλογα με αυτά των πυρηνικών εκρήξεων.

Ότι συνέβη δηλαδή, με την καταστροφή του πλανήτη και την εξαφάνιση των δεινοσαύρων πριν από πολλά εκατομμύρια χρόνια.

Στόχος είναι η καταστροφή πόλεων, Ομάδων Μάχης αεροπλανοφόρων, μεγάλων συγκεντρώσεων στρατευμάτων κλπ με μία μόνο βολή και χωρίς τα μόνιμα ραδιενεργά αποτελέσματα μιας πυρηνικής έκρηξης. Θα μπορεί να εκτοξεύεται και από βομβαρδιστικά αεροσκάφη και από πλοία και από το έδαφος.

Στο πρόγραμμα εμπλέκονται περισσότερες από 75 εταιρείες και το πρώτο πειραματικό βλήμα αναμένεται να είναι έτοιμο το ερχόμενο καλοκαίρια.

Το σχέδιο βασίζεται σε έρευνες που είχαν γίνει επί Σοβιετικής Ένωσης και είχαν σταματήσει επί 23 χρόνια λόγω έλλειψης χρηματοδότησης. Συντονιστής της όλης προσπάθειας είναι η Tactical Missiles Corporation και το βλήμα υπολογίζεται ότι θα αναπτύσσει ταχύτητα 10-12 φορές μεγαλύτερη από αυτή του ήχου. Θα έχει διαστάσεις ενεός βαλλιστικού πυραύλους, περίπου, και με μία βολή θα μπορεί να καταστρέφει συστήματα τα οποία είναι ανεπτυγμένα σε ακτίνα 10 χλμ. από το σημείο της πρόσκρουσης.

Αν σκεφθούμε ότι ένα πέτρωμα μετεωρίτη σε μέγεθος μπάλας του γκολφ, στην πόλη Τσέλιαμπινσκ κατέστρεψε ένα ολόκληρη κτίριο, καταλαβαίνουμε τα αποτελέσματα σε μια Ομάδα Μάχης, όταν ένα βλήμα μήκους 15 μέτρων π.χ. πλήξει την επιφάνεια της θάλασσας έστω σε απόσταση ενός μιλίου από το σημείο που θα πλέει το αεροπλανοφόρο. Το τσουνάμι που θα δημιουργηθεί θα στείλει σε δευτερόλεπτα στο βυθό ολόκληρη την Ομάδα Μάχης.

Σε δηλώσεις του ο Αλεξάντερ Χραμτσίκιν του Ινστιτούτου Πολιτικών και Στρατιωτικών Αναλύσεων στη Μόσχα, τόνισε ότι "Η υπεροχή των ρωσικών ινστιτούτων σε θέματα φυσικής και διαστημικών υλικών έχει κάνει δυνατή την ανάπτυξη ενός όπλου για το οποίο θα περάσουν πολλά χρόνια πριν υπάρξει απάντηση"...

ΠΗΓΗ"ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ

Εντοπίστηκε μυστηριώδες σώμα σε δυαδικό αστρικό σύστημα

Γάλλοι αστρονόμοι χρησιμοποιώντας το τηλεσκόπιο VLT που βρίσκεται στη Χιλή κατέγραψαν μια άκρως ενδιαφέρουσα εικόνα. Σε ένα δυαδικό σύστημαεντόπισαν ένα μεγάλο σώμα να βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τα δύο άστρα του συστήματος.

Οι ερευνητές δεν έχουν ακόμη καταφέρει να διευκρινίσουν αν το σώμα αυτό είναι πλανήτης ή ένας καφέ νάνος. Σε περίπτωση που διαπιστωθεί ότι πρόκειται για πλανήτη θα είναι η πρώτη φορά που θα έχουμε στη διάθεσή μας μια απευθείας εικόνα ενός πλανήτη με δύο Ηλιους.

Ερευνητές του Πανεπιστημίου Joseph Fourier στη Γκρενόμπλ χρησιμοποιώντας το τηλεσκόπιο VLT παρατήρησαν το δυαδικό σύστημα 2M0103. Πρόκειται για ένα σύστημα όπου τα δύο άστρα βρίσκονται σε πολύ κοντινή απόσταση μεταξύ τους όπως τα δύο άστρα του Τατούιν.

Εντόπισαν σε απόσταση 12.5 δισεκατομμυρίων από τα δύο άστρα ένα μεγάλο σώμα που κινείται γύρω από αυτά. Οι ερευνητές υπολόγισαν ότι το σώμα αυτό έχει μάζα 12-14 φορές μεγαλύτερη από του Δία. Πρόκειται για ένα σώμα το μέγεθος του οποίου κινείται στα όρια ανάμεσα σε ένα πλανήτη και ένα καφέ νάνο δηλαδή ένα «αποτυχημένο» άστρο.

Το σώμα αυτό ονομάστηκε 2ΜASS0103(AB)b και οι ερευνητές προσπαθούν τώρα να βρουν στοιχεία για τη χημική του σύσταση ώστε να εξακριβωθεί η ταυτότητά του. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στο διαδικτυακό αρχείο επιστημονικών προδημοσιεύσεων «arxiv.org»

Η φωτογραφία που κατάφεραν να τραβήξουν οι αστρονόμοι στην οποία εικονίζονται τα δύο άστρα και το μυστηριώδες σώμα. Αν αποδειχθεί ότι είναι πλανήτης και όχι καφέ νάνος θα πρόκειται για τη πρώτη απευθείας εικόνα ενός πλανήτη με δύο Ηλιους.

Οι πλανήτες που βρίσκονται σε δυαδικά αστρικά συστήματα έγιναν ευρέως γνωστοί από την πρώτη από τις έξι ταινίες του «Πολέμου των Άστρων» στην οποία ο πρωταγωνιστής ζει σε έναν τέτοιο πλανήτη, τον θρυλικό Τατούιν. Τα τελευταία χρόνια έχουν εντοπιστεί πλανήτες που βρίσκονται σε δυαδικά συστήματα, μάλιστα εντοπίστηκε ένας πλανήτης με τέσσερις Ηλιους!

ΠΗΓΗ"ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ

Ο Γιώργος Γραμματικάκης για το σύμπαν και τον άνθρωπο

Ένα ακόμη συναρπαστικό ταξίδι στα μυστήρια και τα θαύματα του σύμπαντος, με οδηγό τον Γιώργο Γραμματικάκη. Το βιβλίο του γνωστού συγγραφέα και επιστήμονα, με τίτλο «Ένας αστρολάβος του ουρανού και της ζωής» (Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης) θα παρουσιαστεί στον Ιανό, στις 11 Ιανουαρίου, ώρα:18:00. Ο Γιώργος Γραμματικάκης θα συνομιλήσει με φίλους του για τους αστρολάβους της Επιστήμης και της Τέχνης.

Όπως επισημαίνεται στην περιγραφή του βιβλίου: «Σε άλλους καιρούς, ο αστρολάβος καθοδηγούσε τους ναυτικούς στα ταξίδια τους και αποκάλυπτε στους ανθρώπους τις κινήσεις των άστρων και τις φωτεινές αναλαμπές τους. Ο σύγχρονος αστρολάβος, που κρατά στα χέρια του ο αναγνώστης, δεν έχει διαφορετική φιλοδοξία.

Το ταξίδι όμως που υπόσχεται κρύβει μεγαλύτερες εκπλήξεις και αναπάντεχες διαδρομές. Θα ξεκινήσει από τα θαυμαστά του Σύμπαντος, τους μακρινούς γαλαξίες και τους κομήτες, την αντιύλη και τις υπέρλαμπρες εκρήξεις αστεριών. Στη συνέχεια, θα αναζητήσει τις απαντήσεις που δίδει η σημερινή επιστήμη στα προαιώνια ερωτήματα του ανθρώπου: για την έννοια του χρόνου αλλά και την ύπαρξη εξωγήινης ζωής, για το μεγάλο πείραμα του CERN αλλά και την ανίχνευση του φαντασματικού νετρίνου στα θαλάσσια βάθη της Πύλου.

H συμπόρευσή του όμως με τον αναγνώστη θα επιτρέψει στον αστρολάβο και μια διαφορετική περιήγηση. Εκείνην στον κόσμο του ανθρώπου και της Ζωής του. Πρώτα θα προσπαθήσει να ανιχνεύσει την οδυνηρή κρίση που κρατά σήμερα δέσμια την Ελλάδα και να εντοπίσει, στην πρόσφατη πορεία της, τις αιτίες των σημερινών δεινών, αλλά και τα επιτεύγματά της. Την περιήγηση θα ολοκληρώσει -με τη συμπόρευση του αναγνώστη, πάντοτε- μια ματιά στον σύγχρονο άνθρωπο και τη μοίρα του, που αισθάνεται μετέωρος ανάμεσα στην εκρηκτική ανάπτυξη της τεχνολογίας και την κυριαρχία ενός οικονομικού συστήματος με ανάλγητο πρόσωπο.

Το ταξίδι, λοιπόν, που υπόσχεται ο σημερινός Αστρολάβος, έχει έναν γνώριμο προορισμό. Είναι οι κόσμοι που κινείται χρόνια τώρα ο συγγραφέας: τα αινίγματα του Σύμπαντος και η πορεία της Ελλάδας, οι κατακτήσεις της επιστήμης και η ανθρώπινη μοίρα. Μόνον που οι κόσμοι αυτοί του συγγραφέα, όπως το ίδιο το Σύμπαν μετά τη Μεγάλη Έκρηξη, μοιάζουν τώρα σαν να διαστέλλονται αιφνίδια και ανεξήγητα, σαν να θέλουν να καλύψουν τον χώρο και τον χρόνο.

Η προσδοκία τους είναι ότι κάπου εκεί θα συναντήσουν και τους κόσμους του αναγνώστη, τις αγωνίες και τα ερωτήματά του. Τότε η χειραψία, του συγγραφέα με τον αναγνώστη, δεν θα είναι πια στα σκοτεινά. Θα γίνει υπό το φως των άστρων και με το στίγμα που αποκάλυψε ένας αστρολάβος του Ουρανού και της Ζωής».

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα

Ο Γιώργος Γραμματικάκης γεννήθηκε και πέρασε τα παιδικά του χρόνια στο Ηράκλειο της Κρήτης. Διέγραψε στη συνέχεια έναν μεγάλο κύκλο σπουδών και επιστημονικής έρευνας, για να επιστρέψει το 1982 στα πάτρια εδάφη ως καθηγητής στο Τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Κρήτης. Ενδιάμεσοι σταθμοί ήσαν το Πανεπιστήμιο Αθηνών και το Imperial College του Λονδίνου, ο «Δημόκριτος» και το Ευρωπαϊκό Κέντρο Πυρηνικών Ερευνών (CERN) στη Γενεύη. Τα επιστημονικά του ενδιαφέροντα στρέφονται γύρω από τη δομή της ύλης και την κοσμολογία, ενώ ως επισκέπτης καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Harvard ασχολήθηκε επίσης με την ιστορία της επιστήμης. Συμμετείχε από την αρχή στο πείραμα «Νέστωρ», που προσπαθεί να ανιχνεύσει τα φαντασματικά νετρίνα στα θαλάσσια βάθη της Πύλου. 
Εξελέγη δύο φορές (1990-1996) Πρύτανης του Πανεπιστημίου Κρήτης, ενώ για μια τετραετία διετέλεσε Πρόεδρος του Ιονίου Πανεπιστημίου. Υπήρξε μέλος του Δ.Σ. της ΕΡΤ και έχει συμμετάσχει σε επιτροπές εμπειρογνωμόνων για τις προοπτικές της παιδείας και της έρευνας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Υπήρξε επίσης Προέδρος του Μουσείου «Νίκος Καζαντζάκης» στην Κρήτη, ενώ πρόσφατα ορίσθηκε Αντιπρόεδρος στο Δ.Σ της Λυρικής Σκηνής.
Έχει συγγράψει τέσσερα βιβλία, ενώ άρθρα του έχουν δημοσιευθεί παλαιότερα στην εφημερίδα Το Βήμα και στη συνέχεια στην Ελευθεροτυπία. Σήμερα είναι συνεργάτης του διαδικτυακού Protagon. 
Τα τελευταία χρόνια ασχολείται ιδιαίτερα με τη σύνδεση της Επιστήμης με τη Μουσική. Οι σχετικές εκδηλώσεις, με τη συνεργασία κορυφαίων μουσικών, έχουν παρουσιασθεί σε πολλά μέρη της Ελλάδος, αλλά και στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και Θεσσαλονίκης. Έχει τιμηθεί με ποικίλες διακρίσεις και πρόσφατα από την Ένωση Ελλήνων Φυσικών για τη συμβολή του στην Παιδεία και την Επιστήμη.

πηγη"

CLICK@LIFE

Τo Ενεργειακό Πλέγμα Της Γης Και Ο Μυστικός Πόλεμος Για Τον Ελεγχο Του -

Στους κύκλους των πιο πρωτοποριακών ερευνητών συζητιέται τα τελευταία χρόνια η ανακάλυψη ότι ο πλανήτης μας περιβάλλεται από ένα ενεργειακό πλέγμα που συνδέει όλα τα ζωντανά πλάσματα μεταξύ τους και συντονίζει σε μια κοινή συχνότητα τους εγκεφάλους των ανθρώπων. Ένας από τους πρώτους ερευνητές-επιστήμονες που παρουσίασαν αυτό το θέμα στο κοινό, είναι ο πολυσυζητημένος (από τις παλαιότερες εμφανίσεις του στο Strange) συνταξιδιώτης μας –όσο και αινιγματικός– Ελληνοαμερικανός ωκεανολόγος και οικοβιολόγος Άγγελος Αριβάνης. Στο τολμηρό κείμενο που ακολουθεί, ο κ. Αριβάνης αποκαλύπτει τα απίστευτα παρασκήνια των ερευνών που αποκάλυψαν την ύπαρξη του Πλέγματος, μιλάει για την προσωπική του εμπλοκή στο θέμα και καταγγέλλει ανοιχτά την αποσιώπηση μιας από τις πιο παράξενες ανακαλύψεις της εποχής μας, αλλά και τον αγώνα εκμετάλλευσής της με άγνωστα αποτελέσματα για τον πλανήτη μας…

Στις αρχές τού 1980, συνεργάστηκα με το ερευνητικό κέντρο της σύμπραξης των πολυεθνικών εταιρειών C&W, Mercury και Valtec. Αυτές έστηναν το υπερσύγχρονο τότε δίκτυο οπτικών ινών στον Ατλαντικό Ωκεανό και στη Μεσόγειο Θάλασσα, το οποίο σήμερα καθιστά δυνατή την εξελικτική τηλεπικοινωνία των κρατών όλου του κόσμου. Για όσους δεν το γνωρίζουν, αυτό το δίκτυο είναι που επιτρέπει σήμερα π.χ. τη λειτουργία τού Internet. Τα ειδικά καλώδια περνούν μέσα από τη θάλασσα και διασχίζουν τεράστιες αποστάσεις ωκεανού, οπότε οι εταιρείες χρειάζονται τη βοήθεια πολλών «θαλάσσιων» ειδικών επιστημόνων για να αντιμετωπίσουν μια μεγάλη σειρά από προβλήματα. (Δεν θεωρώ απαραίτητο να τα αναλύσω, διότι πρόκειται για τεχνικά θέματα, όπως φθορά υλικών, χημικές αντιδράσεις του θαλασσινού νερού με τα πλαστικά και τα μέταλλα των υποθαλάσσιων δικτύων, θαλάσσια «τέρατα», κλπ…) Διεθνείς ομάδες ειδικών δραστηριοποιούνται σε τέτοιες εργασίες (και η επιλογή τους και οι συχνά μυστικοί σκοποί τους είναι μια άλλη μεγάλη ιστορία…)

Ως σύμβουλος ωκεανολογικών ερευνών είχα αναλάβει μια πολύ συγκεκριμένη εργασία: τη μελέτη της επίδρασης μιας συγκεκριμένης κατηγορίας θαλασσίων μικροοργανισμών στα καλώδια του δικτύου. Αρχικά, νόμισα ότι κυρίως ενδιέφερε τις εταιρίες να βρεθούν τρόποι να καταπολεμήσουν τη φθορά των καλωδίων, αλλά αργότερα κατάλαβα ότι τους απασχολούσε κάτι τελείως διαφορετικό: αντιμετώπιζαν προβλήματα στη μεταφορά των σημάτων. Όταν τα καλώδια περνούσαν από συγκεκριμένες περιοχές, κάθε σήμα που προσπαθούσαν να στείλουν μέσα από αυτά, χανόταν, εξασθένιζε ή γέμιζε παράσιτα. Είχε, όπως λέγαμε, «διαρροή».

Για παράδειγμα, όταν έστελναν ένα σήμα από τη Νέα Υόρκη στη Λισσαβόνα μέσω ενός υποθαλάσσιου καλωδίου που περνούσε από το σύμπλεγμα των νήσων Αζόρες, το σήμα έχανε μεγάλο μέρος της ισχύος του ή δεν έφτανε καθόλου. Όταν το έστελναν μέσω μιας τελείως διαφορετικής διαδρομής, πιο βόρεια, στο ύψος της Ιρλανδίας, το σήμα δεν μειωνόταν καθόλου. Ήταν σαν να το «βοηθούσε η διαδρομή», ακόμη και αν το μήκος του καλωδίου διπλασιαζόταν! Αυτό ίσχυε και για τα καλώδια οπτικών ινών αλλά και για τα παραδοσιακά θωρακισμένα καλώδια χαλκού, που στήνονταν τότε με τις υποθαλάσσιες εργασίες.

Το πρόβλημα, δεν μου φαινόταν να έχει άμεση σχέση με τις δικές μου ειδικεύσεις στην Οικοβιολογία και την Ωκεανολογία, και στην αρχή απόρησα για τα ακριβή κριτήρια της επιλογής εμού και των συνεργατών μου. Ήταν φανερό ότι το πρόβλημα σχετιζόταν περισσότερο με κάποια άγνωστα ηλεκτρομαγνητικά φαινόμενα της ατμόσφαιρας του πλανήτη. Όπως διαπίστωσα αργότερα, κάποιοι ειδικοί τεχνικοί των ραδιοεπικοινωνιών και των ραντάρ, γνώριζαν το πρόβλημα και το απέδιδαν στις ηλεκτρομαγνητικές «δίνες» (Vortexes) που εκδηλώνονται σε κάποια σημεία του πλανήτη. Τότε νόμιζαν ότι αυτές οι δίνες ήταν τυχαία γεγονότα που παράγονταν από κάποιες ανωμαλίες της επιφάνειας του εδάφους ή του πυθμένα των θαλασσών.

Όμως, όπως κατάλαβα αργότερα, οι εταιρείες ήθελαν την άποψή μας, γιατί κάποιοι είχαν παρατηρήσει ότι στις «κακές» διαδρομές, σ’ εκείνες δηλαδή που το σήμα είχε διαρροή, αναπτύσσονταν στην επιφάνειά των καλωδίων συγκεκριμένα στρώματα ζωντανών οργανισμών, ενώ στις «καλές» διαδρομές, εκεί που το σήμα περνούσε ισχυρό, τα καλώδια έμεναν τελείως καθαρά. Επειδή υπήρχε η υπόνοια ότι κάποιοι ζωντανοί οργανισμοί ίσως επηρεάζουν ή μπλοκάρουν τα μαγνητικά πεδία, ζήτησαν τη συνεργασία ειδικευμένων ερευνητών με σκοπό να διαπιστώσουν αν για τη δυσκολία της επικοινωνίας δεν ευθυνόταν μονάχα κάποιο ηλεκτρομαγνητικό φαινόμενο, αλλά και κάποιο άγνωστο θαλάσσιο ζωικό είδος που εμφανιζόταν σε συγκεκριμένους τόπους του βυθού.

Χωρίς τότε να το συνειδητοποιήσει κανένας μας, είχαμε ήδη πιάσει την άκρη του νήματος που αργότερα μας οδήγησε –εμένα και αρκετούς άλλους– σε μια από τις μεγαλύτερες και συγκλονιστικότερες ανακαλύψεις όλων των εποχών: ότι γύρω από τον πλανήτη μας υπάρχει ένα τεράστιο ενεργειακό «Πλέγμα», που επηρεάζει όχι μόνο την ατμόσφαιρα και τον καιρό ή τις τηλεπικοινωνίες, αλλά και τη ζωτική ενέργεια και τη σκέψη των ζωντανών οργανισμών και των ανθρώπων!

Αυτό το Πλέγμα, αν και μάλλον είναι φυσικό, έχουμε πλέον συνειδητοποιήσει ότι μπορεί να ελεγχθεί. (Κατά τη γνώμη μου, μάλιστα, υπάρχουν αρκετά στοιχεία που υποδεικνύουν ότι κάποιοι αρχαιότεροι πολιτισμοί γνώριζαν την ύπαρξη αλλά και τα μυστικά της «χρήσης» του.) Δυστυχώς, αυτή η συνειδητοποίηση έδωσε το έναυσμα για το ξέσπασμα ενός μυστικού πολέμου ανάμεσα σε κυβερνήσεις, πολυεθνικές εταιρίες και υπηρεσίες πληροφοριών, αλλά και λέσχες ανθρώπων της αναζήτησης δύναμης, για το ποιος θα ανακαλύψει πρώτος τα περισσότερα μυστικά που κρύβονται σε όλα αυτά.

Σ’ αυτούς τους κύκλους υπάρχει η διαδεδομένη άποψη ότι εκείνος που θα ανακαλύψει πρώτος πώς μπορεί να χρησιμοποιήσει όλες τις δυνατότητες του Πλέγματος, θα μπορεί να μεταδώσει ή να απορροφήσει μέσα από το Πλέγμα ενέργεια κάθε είδους από όλο τον πλανήτη, (ακόμη και ζωτική ενέργεια με την οποία ίσως μπορέσει να πετύχει και την προσωπική του αθανασία). Επίσης πιστεύεται ότι μέσα από το Πλέγμα είναι δυνατόν κάποιος, με κατευθυνόμενες εκπομπές, να αλλάξει τη συμπεριφορά και τον ψυχισμό της μάζας των ανθρώπων, γιατί μπορεί –με κάποιες ιδιαίτερα πολύπλοκες, αν και θεωρητικές εφαρμογές– π.χ. με τηλεπαθητικές εκπομπές, να επιβάλει νέες «μορφογεννητικές δομές», «αρχέτυπα» ή «σκεπτομορφές», τα βασικά δηλαδή στοιχεία που δημιουργούν τον ψυχισμό μας και το αντιληπτικό μας περιβάλλον.

Πιστεύεται ότι με τον ίδιο τρόπο μπορεί να προκαλέσει επαναστάσεις και να σταματήσει πολέμους, να προκαλέσει ή να εξουδετερώσει παγκόσμιες επιδημίες, και το σημαντικότερο από όλα είναι η πεποίθηση ότι ίσως μπορεί να μεταλλάξει την ανθρώπινη υπόσταση, «συντονίζοντας» την αντίληψη των ανθρώπων σε υψηλότερο ή χαμηλότερο επίπεδο. Θα εξηγήσω παρακάτω τι εννοούμε με όλα αυτά… Τον τελευταίο καιρό γίνεται μια έντονη προσπάθεια αποκάλυψης και αποκρυπτογράφησης των μυστικών του Πλέγματος. Σε πολλά κείμενα δηλώνεται ότι έχουν εντοπίσει τη γεωμετρική τοποθέτηση των αρχαίων ναών σε όλο τον κόσμο, οι οποίοι χτίζονταν πάνω στους κόμβους του Πλέγματος, και αρκετοί συγγραφείς και ερευνητές έχουν καταλάβει περίπου τι συμβαίνει.

Επίσης, για όσους παρακολουθούν αυτού του είδους τις εξελίξεις, έχουν ήδη αποκαλυφθεί οι προσπάθειες που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια από τους Αμερικανούς στρατιωτικούς να αποκρυπτογραφήσουν και να επηρεάσουν τη λειτουργία του «Πλέγματος» μέσω του προγράμματος HAARP. Δηλώνω ανεπιφύλακτα ότι το HAARP δεν ήταν ένα πρόγραμμα ιονοσφαιρικής μελέτης, ή ένα μυστικό όπλο μικροκυματικής ακτινοβολίας, όπως υποψιάζονται κάποιοι, αλλά μια προσπάθεια «reverse engineering», μια προσπάθεια να μελετηθεί και να κατανοηθεί με πλάγιο τρόπο η λειτουργία του πλανητικού Πλέγματος.

Η γνώση της εποπτείας και της εκμετάλλευσης του Πλέγματος δεν έχει πέσει μέχρι στιγμής σε λάθος χέρια. Κανείς δεν μπορεί να καυχηθεί ότι γνωρίζει με όλες τις λεπτομέρειες πώς ακριβώς αυτό ελέγχεται. Αλλά υπάρχει η ανάγκη να στραφεί το παγκόσμιο ενδιαφέρον πάνω του, να γίνει γνωστή σε όλους η ύπαρξή του, να κατανοήσουμε αυτές τις ανακαλύψεις όσο το δυνατόν πιο γρήγορα, όχι μόνο γιατί κάποιοι ίσως πλησιάζουν στην αποκρυπτογράφηση των μυστικών του, αλλά και γιατί εξαιτίας της τεχνολογικής μας εξέλιξης έχουμε δημιουργήσει στο Πλέγμα, ίσως άθελά μας, διαταραχές που ίσως αποδειχτούν καταστροφικές. Δημοσιεύω αυτό το κείμενο με μόνο σκοπό να βοηθήσω στη διασπορά της αλυσιδωτής αντίδρασης πληροφοριών, που ήδη ταξιδεύουν προς τους παραλήπτες τους και επηρεάζουν το σκηνικό της δράσης που πρέπει να αναληφθεί.

Η δική μου επαφή με το ζήτημα του Πλέγματος ξεκίνησε όταν συνεργαζόμουν με το τμήμα Οικοβιολογίας του Ωκεανολογικού Ινστιτούτου τού Σαν Φρανσίσκο. Ήμουν τότε μέλος της δεξαμενής σκέψης που ονομάζαμε «Epsilon», η οποία χρηματοδοτούνταν από μη αμερικανικά κεφάλαια [σ.τ.σ.: Για αυτή την ομάδα ο κ. Αριβάνης έχει μιλήσει σε συνεντεύξεις του σε προηγούμενα τεύχη τού Strange]. Όπως σας έχω πει παλαιότερα, είχαμε ήδη αντιμετωπίσει το παράξενο φαινόμενο «τηλεμεταφοράς» ενός δελφινιού από τη μια άκρη του πλανήτη στην άλλη. Είχαμε εντοπίσει πυραμίδες σε υποβρύχιες τοποθεσίες χωρίς να υπάρχει καμιά ερμηνεία για την προέλευσή τους.

Υπήρξαν συνάδελφοί μου που μελετώντας τη φύση της ενέργειας είχαν διαπιστώσει ότι η ενεργειακή ροή μπορεί να ενισχυθεί χιλιάδες φορές αν διοχετευθεί μέσα από κάποιες πολύ αυστηρές γεωμετρικές οδούς. (Σας έχω μιλήσει, επίσης, για τη συνειδητοποίηση της ομάδας μας ότι οι «μορφές», τα σχήματα δηλαδή, είτε πρόκειται για αντιληπτικά ή αντικειμενικά –φανταστικά ή πραγματικά– επηρεάζουν με ανεξιχνίαστους αλλά πολύ ισχυρούς τρόπους την ανθρώπινη «θέληση». Θα σας ζητήσω να επιστρέψετε σε εκείνα τα κείμενα, για να συνδέσετε όσα λέω εκεί με όλα αυτά που θα αναλύσω παρακάτω.) Επίσης, είχα εργαστεί, όπως έχω διηγηθεί στο παρελθόν, κοντά στον Δρ. John Lilly, τον πιο επαναστατικό ερευνητή του 20ού αιώνα, που ασχολήθηκε με την ανθρώπινη αντίληψη, και είναι ο πρωτοπόρος εξερευνητής της νοημοσύνης των δελφινιών που τόλμησε να μιλήσει ανοιχτά για επαφή ανθρώπων με ξένες νοημοσύνες.

Εξαιτίας της σχέσης μου με τα προηγούμενα, βρισκόμουν εκείνη την εποχή στα στόχαστρα κάποιων επαίσχυντων τμημάτων συγκεκριμένων υπηρεσιών πληροφοριών. Τότε επικοινώνησαν μαζί μου οι άνθρωποι τής Mercury, που αναζητούσαν ειδικούς ερευνητές για να μελετήσουν το αίνιγμα των περιοχών που παρεμπόδιζαν το σήμα των καλωδίων.

Δεν πρέπει να είχε περάσει πάνω από μια εβδομάδα από τη στιγμή που έγιναν οι πρώτες συνεννοήσεις και ανταλλαγές στοιχείων με το ερευνητικό γραφείο τής Mercury, όταν με επισκέφτηκαν κάποιοι υπάλληλοι της Κυβέρνησης με ταυτότητες του γραφείου Επιστημονικών Ερευνών του Στρατού, και με ενημέρωσαν ότι τους ενδιέφεραν πολύ οι υποθαλάσσιες έρευνες των πολυεθνικών εταιριών που έστηναν τα υπερατλαντικά καλώδια. Ζητούσαν να τους μεταφέρω όποια στοιχεία θα έπεφταν στην αντίληψή μου, σχετικά με κάποιες διαδρομές που θα ακολουθούσαν τα καλώδια, ποιες περιοχές θα αποφεύγονταν και τι δευτερεύουσες τεχνολογίες θα χρησιμοποιούνταν. Αν θα με πίεζαν περισσότερο δεν μπορούσα να αρνηθώ, αλλά δεν επέμεναν ιδιαίτερα. Αυτές οι επισκέψεις επαναλήφθηκαν αρκετές φορές. Με ρωτούσαν για διάφορες παράξενες και άσχετες λεπτομέρειες.

Παραδόξως, αυτές οι ερωτήσεις με βοήθησαν αργότερα και εμένα, αφού έμμεσα μου έδειχναν κατευθύνσεις και μου έδιναν χρήσιμα στοιχεία για να προχωρήσω στην έρευνα μερικών πολύ σημαντικών ζητημάτων. Αυτό το ενδιαφέρον του Στρατού με προβλημάτισε πολύ εκείνη την εποχή. Σκέφτηκα αμέσως την ανατολική περιοχή του Ατλαντικού, όπου πρόσφατα τότε είχαν ανακαλυφθεί τεράστια κυκλώπεια υποθαλάσσια τείχη, ακριβώς εκεί από όπου προορίζονταν να περάσουν τα καλώδια. Επικοινώνησα λοιπόν με κάποιους ανθρώπους που είχαν πληροφόρηση από τα ενδότερα, και προσπάθησα να μάθω τι ακριβώς συνέβαινε. Οι σημαντικότερες απαντήσεις που έλαβα ήταν τρεις. Καμιά τους δεν είχε άμεση σχέση με τα υποθαλάσσια ερείπια:

>Η πρώτη ήταν ότι φημολογούνταν πως υπήρχαν διάφορες τεχνικές που, αν εφαρμόζονταν, ίσως επέτρεπαν στα καλώδια των τηλεπικοινωνιών να εντοπίζουν τα νετρόνια που εκπέμπουν οι πυρηνικοί αντιδραστήρες των πυρηνικών υποβρυχίων, άρα όσοι έλεγχαν το υποθαλάσσιο δίκτυο καλωδίων θα μπορούσαν να εντοπίζουν τη θέση και την πορεία τέτοιων υποβρυχίων.

>Η δεύτερη απάντηση περιείχε μια επιπλέον αποκάλυψη: Υπήρχαν περιοχές του πλανήτη, που τα ραντάρ δεν μπορούν με κανέναν τρόπο να δούνε, εξαιτίας του λεγόμενου Μαγνητικού Συντονισμού Σούμαν (Schumman magnetic resonance). Αυτές οι περιοχές ονομάζονται «τυφλά σημεία» και είναι τοποθεσίες όπου ο γήινος μαγνητισμός κάνει ένα είδος παράκαμψης και δημιουργεί τρύπες στον ηλεκτρομαγνητικό χώρο. Αν ο εχθρός τα γνωρίζει, μπορεί να τοποθετήσει εκεί π.χ. σμήνη αεροσκαφών, τα οποία δεν γίνεται να εντοπιστούν από τα ραντάρ, παρά μόνο με οπτική επαφή, και τα οποία σε περίπτωση πολέμου θα εμφανιστούν από το πουθενά για να χτυπήσουν τους στόχους τους. (Γνωρίζω ότι τέτοια σημεία υπάρχουν και στον ελληνικό χώρο. Στην Ελλάδα είναι, παρ’ όλα αυτά, εύκολο να στήσεις παρατηρητήρια και να τα καλύψεις ή να τα χρησιμοποιήσεις για να τοποθετήσεις «εκπλήξεις» στους πιθανούς εισβολείς.) Στον ωκεανό δεν υπάρχει κανείς για να παρατηρεί τα εκατοντάδες τυφλά σημεία.

Ακριβώς επειδή είναι περιοχές ηλεκτρομαγνητικής ανωμαλίας, τα αποφεύγουν ακόμη και οι δορυφόροι, που δεν περνούν συνήθως από πάνω τους. Έτσι, θεώρησα ότι ο Στρατός ίσως υπέθετε ότι οι μετρήσεις που έκαναν οι εταιρείες στις διάφορες περιοχές των ωκεανών, θα τους επέτρεπαν να κατασκευάσουν έναν χάρτη που θα περιείχε τα «τυφλά σημεία».

>Η τρίτη απάντηση ήρθε από τον συνάδελφο μου, Δρ. John Dreher, και αποδείχτηκε προφητική, αν και δεν ακύρωνε και τις προηγούμενες δύο. Ο Δρ. Dreher μού είπε ότι το θέμα της «καλωδίωσης» ολόκληρου του πλανήτη από ιδιωτικές και πολυεθνικές εταιρίες, σαφώς ενδιέφερε τις κυβερνήσεις, διότι προωθούνταν μέσα από αυτό τα συμφέροντα της «παγκοσμιοποίησης», που τότε είχε αρχίσει να υποστηρίζεται θερμά από τις πολυεθνικές. Υπήρχε μια ομάδα ιδιωτών μεγάλης δύναμης, πολυεκατομμυριούχοι σαν τον Άγγλο Rupert Murdoch, σαν την οικογένεια των Γερμανών Albrecht ή τους Σεΐχηδες Ναϊάν της Σαουδικής Αραβίας, που με τα χρήματά τους είχαν φτιάξει πολυεθνικούς κολοσσούς που καμιά κυβέρνηση δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει. Βλέπετε, τότε οι κυβερνήσεις προσπαθούσαν να καταπολεμήσουν τις πολυεθνικές με κάθε αθέμιτο ή θεμιτό μέσον, αλλά δεν κατάφερναν τίποτε ιδιαίτερο, διότι τα «πολυεθνικά» χρήματα έμπαιναν σε πολλές τσέπες και επηρέαζαν συνειδήσεις.

Η «ιδιωτική» καλωδίωση ολόκληρου του πλανήτη θα ήταν ένα παντοδύναμο μέσο στα χέρια των πολυεθνικών, γιατί θα επέτρεπε στις θυγατρικές τους σε κάθε χώρα να επικοινωνούν και να κάνουν όλων των ειδών τις συναλλαγές αναμεταξύ τους, χωρίς να δίνουν κανέναν λογαριασμό στις τοπικές κυβερνήσεις. Αρκετές κυβερνήσεις εκείνης της εποχής είχαν κάθε λόγο να παρακολουθούν από κοντά τη δικτύωση του πλανήτη, γιατί από τότε φαινόταν ότι πλησίαζε η πληροφορική επανάσταση που θα άλλαζε τις πολιτικές και στρατιωτικές ισορροπίες, όπως και έγινε μερικά χρόνια αργότερα, με την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης το 1991, τρία χρόνια μετά την ολοκλήρωση του υπερατλαντικού δικτύου οπτικών ινών, που έγινε το 1988. Αλλά δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτε, γιατί όλα αυτά είχαν δρομολογηθεί πολλά χρόνια πριν, από τους πραγματικούς κυρίαρχους του πλανήτη, όχι βέβαια από αυτούς που φαίνονται. Το δίκτυο οπτικών ινών και το Internet, είχαν σχεδιαστεί ήδη από το 1950!

Δεν ήταν όμως το τεχνητό Internet που ενδιέφερε πραγματικά τους συγκεκριμένους κυβερνητικούς υπαλλήλους, ούτε τα «τυφλά σημεία» ή ο εντοπισμός των πυρηνικών υποβρυχίων, αλλά το «πλανητικό» Internet, το Πλέγμα…

Τον Σεπτέμβριο του 1983, έναν χρόνο περίπου μετά από την έναρξη της συνεργασίας μου με τη C&W-Mercury, οι άνθρωποι του Στρατού με επισκέφτηκαν ξανά. Με ρώτησαν κάτι που φαινομενικά ήταν άσχετο με την εργασία μου: Αν είχα ακούσει από τους ανθρώπους που συνεργαζόμουν σχετικά με το θανατηφόρο δυστύχημα ενός κορεάτικου Τζάμπο-Τζετ 747, το οποίο χτυπήθηκε την πρώτη Σεπτεμβρίου τού 1983 από ρωσικούς πυραύλους, γιατί είχε εισβάλει στον ρωσικό εναέριο χώρο. (Το αεροπλάνο ανήκε στην κορεάτικη αεροπορική εταιρία KAL, πτήση 007, και καταστράφηκε στις 3.27΄ π.μ., ώρα Ιαπωνίας.)

Το ατύχημα είχε πράγματι συζητηθεί από κάποιους συνεργάτες μου, διότι η συγκεκριμένη περιοχή που πετούσε το αεροπλάνο, δηλαδή ο χώρος ανάμεσα στα νησιά Aleutian τής Αλάσκα και το Petropavlosk της σιβηρικής χερσονήσου Καμτσάτκα, ήταν από τις πρώτες που είχαν μελετηθεί για να τοποθετηθούν καλώδια οπτικών ινών που θα ένωναν την Αμερική με την Ιαπωνία. Γνώριζα ότι στην περιοχή υπήρχε το ίδιο πρόβλημα που υπήρχε και στην περιοχή των νησιών Αζόρες, ότι στα νησιά υπήρχε πρόβλημα «διαρροής» και είχαν επίσης εντοπιστεί και «τυφλά σημεία» για τα ραντάρ. Καθώς δεν έκρινα ότι υπήρχε κάποιο μυστικό σ’ όλα αυτά, τους μετέφερα αυτές τις πληροφορίες, πιστεύοντας ότι θα βοηθούσαν στη διευκρίνιση των αιτιών της πτώσης του αεροσκάφους.

Τότε, οι συνεργάτες της ομάδας μου, ερεύνησαν λίγο το περιστατικό. Ανακαλύψαμε ότι ο Κορεάτης πιλότος τού KAL 007, στις τελευταίες του επικοινωνίες με τον πύργο ελέγχου τού Χοκάιντο, πριν την καταστροφή του αεροσκάφους, στις 3.18 π.μ., δήλωνε ότι το αεροσκάφος βρίσκεται σε μια θέση 115 μιλίων νότια του Χοκάιντο. Το ραντάρ τού απάντησε ότι ο πιλότος έκανε λάθος, γιατί τον έβλεπε 230 μίλια βορειότερα, μέσα στον ρωσικό εναέριο χώρο! Ο Κορεάτης πιλότος πανικοβλήθηκε μόλις άκουσε την απάντηση, γιατί είχε πετάξει σχεδόν όλη τη διαδρομή με αυτόματο πιλότο που κρατούσε σταθερή την πυξίδα και κανονικά δεν έπρεπε να έχει καθόλου απόκλιση από την πορεία του. Αμέσως μετά άρχισε να εκπέμπει SOS.

Αλλά τα σοβιετικά καταδιωκτικά που τον είχαν ήδη πλησιάσει, είχαν λάβει εντολή κατάρριψης και είχαν εκτοξεύσει πυραύλους, γιατί έβλεπαν ένα μη αναγνωρισμένο δυτικό αεροσκάφος να κατευθύνεται προς ρωσικές κατοικημένες περιοχές. Οι Σοβιετικοί πιλότοι δεν μπορούσαν να συντονιστούν τότε με τα διεθνή κανάλια ραδιοεπικοινωνίας, γιατί οι ανώτεροί τους φοβούνταν ότι θα αυτομολούσαν, οπότε δεν άκουσαν και το SOS του μοιραίου αεροσκάφους. Το αποτέλεσμα ήταν να σκοτωθούν άδικα 269 αθώοι άνθρωποι…

Αυτό το περιστατικό δεν συνέβαινε πρώτη φορά. Αν ήταν μοναδικό, θα πιστεύαμε ότι υπήρξε απλώς κάποιο πρόβλημα του αυτόματου πιλότου. Το περιστατικό όμως είχε επαναληφθεί, σχεδόν στην ίδια περιοχή.

Η πτήση KAL 902 στις 20 Απριλίου τού 1978 είχε με παρόμοιο τρόπο βρεθεί στη Ρωσία, στο Murmansk, αντί στο Anchorage της Αλάσκα, 5.000 χιλιόμετρα μακριά! Εκεί καταρρίφθηκε κι αυτή από ρωσικό πύραυλο και έπεσε σε μια παγωμένη λίμνη. Ο πιλότος, Kim Kyu, ήταν βετεράνος και αποκλείεται να είχε κάνει ένα τόσο υπερβολικό λάθος. Όταν αργότερα ζήτησε συγνώμη από τους επιζώντες της πτήσης, δήλωνε ότι είχε πάθει κάτι πολύ παράξενο η πυξίδα του… Και συνέβησαν και άλλα τέτοια παρόμοια περιστατικά.

Τα περιστατικά αυτά ήταν ανεξήγητα για όλους τους υπόλοιπους.

Ήταν όμως φανερό σε εμάς που γνωρίζαμε ότι υπήρχαν «γραμμές» στην επιφάνεια της Γης όπου τα μαγνητικά πεδία ακολουθούσαν δικούς τους δρόμους, τελείως διαφορετικούς από τους προβλέψιμους από τις θεωρίες που ίσχυαν μέχρι τότε. Καταλάβαμε πως οτιδήποτε κινούνταν πάνω σ’ αυτές τις γραμμές, έμπαινε σε ένα είδος «παράλληλης πραγματικότητας», ας πούμε, σε έναν εναλλακτικό χάρτη της Γης, και «έχανε» χρόνο και χώρο. (Έχει παρατηρηθεί ότι ακόμη και τα λεγόμενα UFO συνήθως κινούνται σε αυτές τις «γραμμές»…)

Μερικά χρόνια αργότερα, στην ευρύτερη περιοχή όπου έγιναν τα παράξενα αεροπορικά δυστυχήματα, στο Gakona της Αλάσκα, στήθηκε το HAARP, για να αποκρυπτογραφήσει τις ενεργειακές ανωμαλίες της περιοχής…

Χρειάστηκε μεγάλη μελέτη και έρευνα για να κατανοήσουμε τι συνέβαινε με τις μαγνητικές γραμμές και με την παρεμπόδιση ή τη «διαρροή» της ενέργειας που κυκλοφορούσε πάνω σ’ αυτές. Στα χέρια μας έφτασε μια καταπληκτική μελέτη Σοβιετικών επιστημόνων τού 1975, η οποία έλυνε μεγάλο μέρος του μυστηρίου. Αυτή η μελέτη ανήκε στους: Δρ. Νικολάι Γκοντσαρόβλ (ιστορικός), Δρ. Βιατσελάφ Μοροζόφ (μηχανικός) και Δρ. Βαλερί Μακάροφ (ηλεκτρονικός), οι οποίοι ανέλυαν στοιχεία που είχαν συλλέξει οι σοβιετικοί δορυφόροι σχετικά με τις ανωμαλίες της επιφάνειας της Γης και κατέληγαν ότι οι τεκτονικές πλάκες της Γης σχημάτιζαν ένα δωδεκάεδρο στερεό, και η επιφάνεια του πλανήτη σχημάτιζε ένα κανονικό εικοσάεδρο.

Οι Σοβιετικοί συνειδητοποιούσαν ότι ο πλανήτης μας έμοιαζε με έναν τεράστιο κρύσταλλο ο οποίος παλλόταν με μαθηματική ακρίβεια, λες και είχε σχεδιαστεί από κάποιους άγνωστους υπερκόσμιους μηχανικούς. Οι Έλληνες της ομάδας μας, αναγνωρίσαμε στο δωδεκάεδρο των τεκτονικών πλακών, το μυστικό στερεό του Πυθαγόρα, αυτό που ο Πυθαγόρας κρατούσε αυστηρά κρυφό και απειλούσε τους μαθητές του με ποινή θανάτου αν το αποκάλυπταν. Οι επιφάνειες του δωδεκάεδρου είναι φτιαγμένες από πεντάγωνα. Ο Πυθαγόρας γνώριζε ότι η Γη είναι φτιαγμένη από στοιχειώδεις γεωμετρικές συμμετρίες και στερεά. Ο Πλάτωνας, φορέας της γνώσης του Πυθαγόρα, ανέφερε στον Φαίδωνα ότι η Γη μοιάζει σαν μια σφαίρα ραμμένη από 12 κομμάτια δέρματος…

Στη μελέτη των Ρώσων υπήρχε σχεδιασμένος και ένας χάρτης της Γης, τυλιγμένης σε ένα παράξενο πλέγμα. Όταν διαπιστώσαμε πού βρίσκονταν τα κομβικά σημεία του Πλέγματος, αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε ότι είχαμε μπροστά μας την άκρη πολλών μυστηρίων, αλλά και την ανακάλυψη ενός νέου μεγάλου μυστήριου. Ανάμεσα στα κομβικά σημεία του Πλέγματος του χάρτη των Σοβιετικών, ήταν η Μεγάλη Πυραμίδα τής Γκίζα, ο κόλπος τού Χάντσον (ο τόπος όπου βρίσκεται ο βόρειος μαγνητικός πόλος), οι Πυραμίδες τού Ζιάν, η Χαμακούλια δίπλα στη Χαβάη (ο τόπος όπου εξαφανίστηκε το «τηλεμεταφερόμενο» δελφίνι που σας έλεγα), τα νησιά Μπίμινι (στα οποία βρίσκονται τα μεγαλύτερα κυκλώπεια τείχη που ανακαλύφθηκαν ποτέ), η κοιλάδα Νάζκα στο Περού, η Νήσος του Πάσχα, η Ανταρκτική, και η Γκαμπόν, όπου ανακαλύφθηκαν φυσικοί ραδιενεργοί αντιδραστήρες…

Εξηγώ, εν ολίγοις, τι συμβαίνει: Στην επιφάνεια της Γης υπάρχει ένα «αιθερικό» Πλέγμα μεταφοράς και διάδοσης της ενέργειας, το οποίο προκαλεί τη συγκέντρωση αυτής της ενέργειας σε συγκεκριμένους τόπους και δεν επιτρέπει τη διάχυσή της σε άλλους. Αν κάποιο καλώδιο διασταυρώνεται με κάποια συγκεκριμένη μεγάλη «γραμμή» του Πλέγματος, τότε το σήμα που κυκλοφορεί μέσα στο καλώδιο, είτε είναι φωτονικό είτε ηλεκτρικό, προσπαθεί να ξεφύγει από αυτό, να ακολουθήσει τη γραμμή, και έτσι προκαλεί στάσιμα κύματα και παρεμβολές.

Η πρώτη διαπίστωσή μας ήταν ότι το Πλέγμα δεν προκαλούσε μόνο την παρέκκλιση της μαγνητικής ή ηλεκτρικής ενέργειας, αλλά και της ζωτικής ενέργειας, (και, όπως εντοπίσαμε αργότερα, και της λεγόμενης πνευματικής ή «ψιονικής» ενέργειας, επίσης). Για αυτόν τον λόγο, στα καλώδια που είχαν παρεμβολές αναπτύσσονταν ασυνήθιστα στρώματα μικρο-οργανισμών, ενώ τα άλλα καλώδια ήταν καθαρά.

Το συμπέρασμά μας ήταν και είναι ότι όλες οι διαφορετικές ενέργειες μάλλον στην πραγματικότητα είναι μία ενέργεια! Μία, ας την πούμε, βασική ενέργεια, η οποία εξαιτίας διαφόρων γεωμετρικών ανασχηματισμών συχνότητας και διαμόρφωσης, μεταλλάσσεται στις ενέργειες που γνωρίζουμε: Όταν κινείται μέσα σε μέταλλα γίνεται ηλεκτρισμός ή μαγνητισμός, όταν περνά στο ζωντανό σώμα γίνεται βιοενέργεια, στο κενό είναι φωτόνια, στον αέρα είναι ήχος, κλπ. Φυσικά, αυτό είναι ένα άκρως αιρετικό συμπέρασμα. Αυτός ο ανασχηματισμός συνεχίζεται ακόμη και στα μη υλικά πεδία, όπως αυτό της πληροφορίας, όπου έχουμε τη δημιουργία «σκεπτομορφών» ή «memes» –μιμς, όπως τα ονομάζουν οι εξελικτικοί βιολόγοι σήμερα– και τελικά του πεδίου της «θέλησης», το οποίο είναι το πνευματικό πεδίο, όπου έχουμε τη δημιουργία ζωντανών οντοτήτων ή συνειδήσεων. Καταλαβαίνετε ότι αυτές οι θεωρήσεις αγγίζουν τα όρια του αποκρυφισμού.

Εμείς, μεταξύ μας, τη βασική αδιαμόρφωτη ενέργεια την ονομάζαμε «The Force», γιατί εκείνη την εποχή οι κινηματογράφοι έπαιζαν το Star Wars (Ο Πόλεμος των Άστρων), στο οποίο οι διαστημικοί Ιππότες Τζεντάι χρησιμοποιούσαν τη «δύναμη» (Force), η οποία έρεε μέσα σε όλα τα ζωντανά πλάσματα, για να πετύχουν απίστευτα κατορθώματα, («May the Force Be With You»). Με την ευκαιρία αυτή, να συμπληρώσω κάτι που δεν είναι πολύ γνωστό: Ένα πρόγραμμα του Αμερικανικού Στρατού εκείνης της εποχής, του 1980, ονόμαζε τους ψιονικούς στρατιώτες του «Jedi», και αυτό το πρόγραμμα είχε ξεκινήσει πριν από την πρώτη ταινία Star Wars. (Αρχικά θεωρήσαμε το όλο θέμα ως μια σύμπτωση, αλλά αργότερα μάθαμε ότι ο Τζωρτζ Λούκας είχε αρκετή πληροφόρηση πάνω στο θέμα, αφού δεν ήμασταν οι πρώτοι που το ανακαλύψαμε, αλλά υπήρχαν πολλοί που το εξερευνούσαν πριν από εμάς…)

Ένας άλλος μετασχηματισμός της ενέργειας παράγει την «ύλη», όλα αυτά που βλέπουμε γύρω μας. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η ύλη παράγεται από τη «συμπύκνωση» της ενέργειας, από τη συμπίεση μεγάλων ποσοτήτων της σε ένα σημείο του χώρου και την πτώση της σε χαμηλότερο κραδασμό, δηλαδή σε χαμηλότερη συχνότητα. (Ακριβώς αυτό που περιγράφει η εξίσωση e=mc^2.)

Η συμπύκνωση –ή το σταμάτημα– της ενεργειακής ροής, η μετατροπή δηλαδή της ύλης σε ενέργεια, την οποία ονομάζαμε χαριτολογώντας «αλχημική συμπύκνωση», γίνεται ήρεμα, χωρίς βίαιες εκδηλώσεις, (και μου θυμίζει τη σύλληψη του σπερματοζωαρίου από το ωάριο). Αλλά η απελευθέρωση της ενέργειας από την ύλη, προκαλεί πάντα ένα βίαιο σοκ, ανάφλεξη, κρότο, τρόμο, κλπ. Εγώ, εσύ, όλοι μας, είμαστε αυτή η ενέργεια που έχει συμπυκνωθεί ήρεμα σε ύλη, και θα μετατραπούμε πάλι κάποια στιγμή σε ενέργεια, με μία βίαιη εκφόρτιση που ονομάζουμε θάνατο.

Εν πάση περιπτώσει, οι μελέτες της Οικοβιολογίας έδειξαν ότι τα σημεία του χώρου που διευκόλυναν τη «ροή» της ενέργειας, και συνήθως ήταν «καθαρά», ήταν εκείνα που ήταν «βλαβερά» για τη ζωή, ενώ όσα παρεμπόδιζαν τη ροή ήταν εκείνα στα οποία αναπτυσσόταν η ζωή πολύ πιο εύκολα, αλλά γέμιζαν αμέσως με κάθε λογής πλάσματα, ιούς και αρρώστιες. Η απρόσκοπτη ροή της ενέργειας προκαλεί πάντα ένα είδος αποστείρωσης.

Με αυτή τη συνειδητοποίηση, αρχίσαμε να αναζητούμε γύρω μας διάφορα φαινόμενα συμπύκνωσης και απελευθέρωσης ενέργειας. Βρήκαμε χώρους όπου δεν φύτρωνε ποτέ τίποτε και τοποθετήσαμε εκεί αφράτο χώμα και σπόρους. Το προφυλάξαμε από τους ανέμους και το ποτίσαμε, αλλά τίποτε δεν βλάστησε. Αντίθετα, βρήκαμε χώρους που κάποια φυτά φύτρωναν μέσα στο τσιμέντο που είχαν τοποθετήσει πριν μερικά χρόνια οι μηχανικοί, μικρά φυτά που έσπαγαν το σκυρόδεμα και έβγαιναν στον ήλιο, σαν να υπήρχε εκεί μια παντοδύναμη συγκέντρωση ζωτικής ενέργειας.

Σιγά-σιγά αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε τα βασικά μυστικά της ροής της ενέργειας. Πειραματιστήκαμε με τους αρχαίους κανόνες της χωροταξίας (π.χ. μια χωροταξία είναι και το δημοφιλές κινέζικο Φενγκ-σούι) και πετύχαμε απίστευτα αποτελέσματα. Τοποθετήσαμε ράβδους μετάλλου σε πενταγωνικό σχηματισμό γύρω από την άγονη περιοχή του προηγούμενου παραδείγματος, τους δέσαμε με χάλκινο σύρμα και η περιοχή μετατράπηκε σε γόνιμη! Τοποθετήσαμε ισχυρούς ηλεκτρομαγνήτες σε χώρους που τέμνονταν με τις μαγνητικές γραμμές μιας περιοχής και σκοτώσαμε αγέρωχα δέντρα και ποντικοφωλιές, χωρίς να χρειαστεί ούτε να ψεκάσουμε με φάρμακα, ούτε καν να πλησιάσουμε κοντά τους, απλώς οδηγώντας την ενέργεια ανάμεσά τους.

Κάποιες ομάδες ανακαλύψανε δρόμους σε πολυσύχναστες πόλεις των Η.Π.Α. όπου καμιά επιχείρηση δεν κατάφερνε να πετύχει κέρδη και όλες έκλειναν άπραγες, ενώ εντοπίσανε τόπους όπου τα κέρδη ήταν εγγυημένα για τους κατοίκους τους. Λέγεται ότι σε κάποιους «αποτυχημένους» δρόμους χτίσανε τοίχους, τους βάψανε με ένα ειδικό κράμα μετάλλων και μετά από μερικούς μήνες αυτοί οι δρόμοι γέμισαν με καταστήματα και γεμάτες τσέπες. Πολλές ήταν όμως οι φορές που με τη χρήση τέτοιων τεχνικών που σας ανέφερα, είτε χάνεται ο έλεγχος και δεν καταφέρνεις πολλά, είτε προκαλείται κάτι εντελώς αντίθετο από αυτό που θέλεις να πετύχεις. Συχνά η ενέργεια μοιάζει να έχει τη δική της θέληση…

Μια άλλη σημαντική παρατήρησή μας ήταν ότι τα φαινόμενα τηλεπάθειας, ESP, remote viewing, ή πρόβλεψης γεγονότων, σχετίζονταν πάντα με συγκεκριμένες θέσεις και προσανατολισμούς που έχουν σχέση με το Πλέγμα. Ένας πειραματιστής μπορούσε να μεταδώσει πιο εύκολα τη σκέψη του σε ένα διάμεσο (medium) αν και οι δύο βρίσκονταν πάνω σε μια γραμμή του ενεργειακού Πλέγματος, ενώ υπήρχαν θέσεις που ακόμη και το ισχυρότερο διάμεσο έχανε τις ικανότητές του.

Δεν φοβάμαι να μιλήσω τόσο ανοιχτά για όλα αυτά, πλέον, διότι λίγο-πολύ έχουν γίνει γνωστά σε όλους εκείνους που ασχολούνται με τη «χωροταξία και το περιβάλλον». Ένας μεγάλος αριθμός επιστημόνων και ερευνητών έχει αρχίσει να παρατηρεί και να καταλαβαίνει έστω και λίγο τα μυστικά του ενεργειακού Πλέγματος…

Στα τέλη της δεκαετίας τού 1980 φούντωσε η έρευνα για την ενέργεια μηδενικού σημείου (zero point energy) που βασιζόταν στην παρατήρηση της ροής ενέργειας που δημιουργούταν στα σημεία μηδενικής μάζας, δηλαδή στον κενό χώρο. Εμείς και πολλοί άλλοι, τότε αντιλαμβανόμασταν ότι η ενέργεια δεν παράγει μόνο την ύλη, αλλά και τον κενό χώρο, και αρχίσαμε να μελετούμε τους τρόπους με τους οποίους θα μπορούσαμε να αντλήσουμε ενέργεια «από το τίποτε», από εκεί που η ενέργεια οφείλει να είναι ισχυρότερη, αλλά και καταστροφικότερη. Ίσως, ευτυχώς, η ενέργεια μηδενικού σημείου δεν έχει ακόμη κατακτηθεί.

Όσοι έχουν γνώσεις Φυσικής, ίσως καταλαβαίνουν ότι όλα αυτά είναι εφαρμογές της θεωρίας του «ενοποιημένου πεδίου», την οποία έχουμε κατά κάποιον τρόπο κατακτήσει, αν και δεν μας είναι ακόμη πλήρως κατανοητή. (Στους υψηλά καταρτισμένους ερευνητικούς χώρους κυκλοφορεί η φήμη ότι ο Αϊνστάιν είχε ολοκληρώσει την εργασία του για το ενοποιημένο πεδίο, αλλά δεν τόλμησε να τη δημοσιεύσει, γιατί φοβόταν τα αποτελέσματα της χρήσης της από τους ίδιους ανθρώπους που έριξαν τις πυρηνικές βόμβες σε κατοικημένες περιοχές της Ιαπωνίας. Ποιος κατέχει σήμερα αυτές τις εργασίες;)

Μια ακόμη διαπίστωση στην οποία είχαμε φτάσει, ήταν ότι οι πολύ βίαιες εκρήξεις, όπως αυτές της πυρηνικής βόμβας, περιορίζονται από το Πλέγμα. Μια πυρηνική βόμβα για να εκραγεί, πρέπει να είναι τοποθετημένη σε μια συγκεκριμένη θέση ανάμεσα στις γραμμές του πλανητικού Πλέγματος και δεν εκρήγνυται όπου και όποτε θέλουν οι άνθρωποι. Δυστυχώς, υπάρχουν πλέον πίνακες που δείχνουν πότε και σε ποια σημεία μπορεί να πυροδοτηθεί μια πυρηνική βόμβα.

Όταν άρχισαν να τοποθετούνται τα πρώτα καλώδια οπτικών ινών στον πυθμένα του ωκεανού, το 1985, οι ενοχλήσεις από τους ανθρώπους του Στρατού και από κάθε είδους κυβερνητικούς υπαλλήλους άρχισαν να μειώνονται. Πιθανότατα είχαν πλέον αντλήσει τα στοιχεία ή τα συμπεράσματα που χρειάζονταν για να δημιουργήσουν το δικό τους πρόγραμμα μελέτης του γήινου ενεργειακού Πλέγματος, και δεν ενδιαφέρονταν πλέον για τις πληροφορίες που θα τους έδιναν ανεξάρτητοι ερευνητές…

Ένας χάρτης του διάσημου ερευνητή Ivan Sanderson, στον οποίο σημειώνει τόπους όπου συναντούνται «βαρυτικές ανωμαλίες». Η «σύμπτωση» με τα κομβικά σημεία του Πλέγματος δεν είναι καθόλου τυχαία.

Πρέπει να προσθέσω ότι μια σημαντική ανακάλυψη σχετικά με την πλανητική ενέργεια, ήταν η ανακάλυψη των λεγόμενων «ψυχικών ιχνών» (psi-tracks). Το 1987, ο Σουηδός ζωγράφος Γκέτε Άντερσον αντιλήφθηκε ότι, όπως μια υλική μορφή επηρεάζει τη διανοητική λειτουργία και ενεργοποιεί περιοχές του εγκεφάλου εκείνου που την παρατηρεί, συμβαίνει και το αντίθετο: μια διανοητική λειτουργία σχετικά με ένα υλικό αντικείμενο, προκαλεί μια ροή ενέργειας από τον εγκέφαλο προς το αντικείμενο.

Αυτή την ανακάλυψη ο Άντερσον την έκανε τυχαία. Μια μέρα, σκέφτηκε να χρησιμοποιήσει τον παππού του, ο οποίος ήταν ισχυρός ραβδοσκόπος, για να εντοπίσει ένα αντικείμενο που είχε χάσει. Έφτιαξε στο μυαλό του μια λεπτομερειακή εικόνα του αντικείμενου και ζήτησε από τον παππού του να το βρει, χωρίς να του πει τι ακριβώς έψαχνε. Πράγματι, ο παππούς του βρήκε το αντικείμενο. Ταυτόχρονα, όμως, ο παππούς παρατήρησε ότι, στον χώρο ανάμεσα στον εγγονό του και στο αντικείμενο, είχε δημιουργηθεί ένα «μονοπάτι» ενέργειας, το οποίο δεν έσβησε αμέσως, αλλά έμεινε για κάποιο χρονικό διάστημα εκεί.

Προβληματισμένος ο εγγονός υπέθεσε ότι στον χώρο που βρισκόταν το αντικείμενο πρέπει να υπήρχε κάτι άλλο, το οποίο μάλλον επηρέαζε τον ραβδοσκόπο του. Μετακίνησε λοιπόν το αντικείμενο και το έκρυψε σε έναν άλλο χώρο. Έπειτα ζήτησε από τον παππού του να ραβδοσκοπήσει τον χώρο ξανά, για να διαπιστώσει τι ήταν αυτό που «ένιωθε» εκεί. Ο παππούς του όμως εντόπισε ένα διαφορετικό μονοπάτι, το οποίο τον οδήγησε στη νέα κρυψώνα του αντικειμένου! Ο Άντερσον έμεινε άναυδος, και ήρθε σε επαφή με πολλούς ακόμη ραβδοσκόπους για να επαναλάβει το πείραμα. Το αποτέλεσμα ήταν πάντα το ίδιο. Όταν κάποιος σκεφτόταν έντονα ένα αντικείμενο, προκαλούσε ένα ενεργειακό μονοπάτι από τον εγκέφαλό του μέχρι το αντικείμενο, το οποίο οι ραβδοσκόποι μπορούσαν να εντοπίσουν!

Ακούγεται απίστευτο, αλλά το μονοπάτι αυτό δεν έσβηνε όταν ο άνθρωπος σταματούσε να το σκέφτεται, αλλά παρέμενε στον ίδιο χώρο για κάποιο χρονικό διάστημα. Όταν όμως το αντικείμενο μετακινούταν, τότε το μονοπάτι μετακινούταν και αυτό μαζί του, και συνέχιζε να καταδεικνύει το αντικείμενο!
Ο ζωγράφος ενημέρωσε μέχρι και το Πολυτεχνείο της Στοκχόλμης, όπου συνεργάστηκε με τον φυσικό Γιένς Τέλεφσεν, ο οποίος τον βοήθησε να ολοκληρώσει την έρευνά του και να της δώσει όλα τα απαραίτητα επιστημονικά χαρακτηριστικά. Οι δύο ερευνητές διατύπωσαν αργότερα τη θεωρία των «ψυχικών ιχνών». Την περαιτέρω έρευνα του φαινομένου χρηματοδοτεί σήμερα η οικογένεια ενός από τους πλουσιότερους ανθρώπους στον κόσμο, του Σουηδού πολυεκατομμυριούχου Ίνγκμαρ Κάμπραντ…

Οι ερευνητές του φαινομένου παρατήρησαν ότι τα ψυχικά ίχνη συνδέονται κι αυτά με το πλανητικό Πλέγμα. Σε ορισμένους τόπους και χρόνους, η δημιουργία του ψυχικού ίχνους γίνεται εύκολα και η ροή της ενέργειας είναι πιο ισχυρή, ενώ σε άλλους τόπους και χρόνους, το «μονοπάτι» είναι δύσκολο να δημιουργηθεί και σβήνει σχεδόν αμέσως. Ισχύει ακριβώς το ίδιο στην ψυχική ενέργεια, όπως και στην ηλεκτρομαγνητική ενέργεια!…

Οι αρχαιότεροι πολιτισμοί έχτιζαν τους ναούς τους σε συγκεκριμένα σημεία του ενεργειακού Πλέγματος, με συγκεκριμένο προσανατολισμό και ειδικά υλικά κατασκευής. Πίστευαν επίσης ότι υπήρχαν δύο είδη ιερών τόπων. Οι λευκοί και οι μαύροι.
Οι «λευκοί» τόποι ήταν εκείνοι όπου κυλά αδιάκοπα η αποστειρωτική δύναμη, η οποία είναι μεν αντίθετη στη ζωή, αλλά ενεργοποιεί το πνεύμα και καθαρίζει το ανθρώπινο σώμα. Στους «μαύρους» τόπους η ενέργεια παγιδεύεται, η ζωή γιγαντώνεται και καταλήγει σε οργιαστικές μορφές, αλλά εκεί συσσωρεύεται και η ζωτική ενέργεια. Όταν λοιπόν ήθελαν να βοηθήσουν έναν αδύναμο άνθρωπο, τον άφηναν να κατοικήσει για ένα μικρό χρονικό διάστημα σε έναν «μαύρο» τόπο.

Αντίθετα, έναν ψυχοπαθή ή έναν βαριά ασθενή, που είχε ανάγκη από ενεργειακό καθάρισμα, τον οδηγούσαν σε έναν «λευκό» τόπο, σε μια ερημιά, μακριά από την οργιαστική βλάστηση, προφανώς έτσι ώστε η ενεργειακή ροή να διαλύσει τους ανεξέλεγκτους βιο-ενεργειακούς σχηματισμούς. Ακούγεται απλοϊκό και σίγουρα δεν λύνει όλα τα προβλήματα της Ιατρικής και της Βιολογίας, αλλά είναι εγκληματικό ότι αυτή η γνώση θεωρείται «απαγορευμένη», αν και μελετάται πλέον από εκατοντάδες επιστήμονες και ερευνητές σε όλο τον κόσμο.

Πάνω στις προηγούμενες παρατηρήσεις έχουν εργαστεί πολλοί βιολόγοι και γιατροί, οι οποίοι έχουν αναπτύξει και θεωρίες για να εξηγήσουν τα φαινόμενα. Μετά τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο, ο Γερμανός Έρνστ Χάρτμαν ανέπτυξε πρώτος μια θεωρία που συμπίπτει εντυπωσιακά με τις υπόλοιπες παρατηρήσεις. Ο Χάρτμαν υπολόγισε το πάχος και τη θέση των ενεργειακών γραμμών και βρήκε ότι έχουν πλάτος 21 εκατοστών (!) και σχηματίζουν ένα πλέγμα που αποτελείται από γραμμές που απέχουν 6 μέτρα η μία από την άλλη στον άξονα Βορρά-Νότου, και 2,5 μέτρα στον άξονα Ανατολής-Δύσης! Ο Χάρτμαν πίστευε ότι τα σημεία τομής των γραμμών είναι επικίνδυνα για την υγεία. Ο Δρ. Μάνφρεντ Κάρι, ανέπτυξε αργότερα τη θεωρία ότι κάθε γραμμή του πλανητικού Πλέγματος μεταφέρει ηλεκτρικά φορτία. Στα σημεία όπου διασταυρώνονται οι ενεργειακές γραμμές του πλανητικού Πλέγματος, αν η ενεργειακή φόρτιση είναι δύο θετικά φορτία, έχουμε υπερανάπτυξη των κυττάρων, ενώ αν είναι δύο αρνητικά φορτία, αναπτύσσονται φλεγμονές.

Ο Γερμανός Δρ. Νίεπερ ανέπτυξε τη θεωρία των «γεωπαθογονικών ζωνών» (geopathogenic zones) οι οποίες μπορούν να εντοπιστούν με ειδικές συσκευές και συμπίπτουν με τις γραμμές Χάρτμαν και τις γραμμές Κάρι. Όλα αυτά συμπίπτουν και με την εμμονή του διάσημου χειρούργου Φερντινάντ Σάουερμπρουχ να προτρέπει τους καρκινοπαθείς, αν ήθελαν να γίνουν καλά, να μην κοιμούνται στο ίδιο μέρος όπου κοιμούνταν όταν συνειδητοποίησαν την αρρώστια τους…

Είναι προφανές ότι αυτοί οι επιστήμονες παρατηρούν και προσπαθούν να ερμηνεύσουν όλοι τους το ίδιο φαινόμενο, και είναι επίσης προφανές ότι οι θεωρίες και οι ερμηνείες τους δεν είναι ολοκληρωμένες. Ίσως οι αρχαιότεροι πολιτισμοί να είχαν όλες τις απαντήσεις, οι γνώσεις τους όμως χάθηκαν όταν εκείνοι οι πολιτισμοί καταστράφηκαν. Ίσως κάποια μυστικά να διατηρήθηκαν από κάποιες θρησκείες, αλλά αυτό είναι πολύ δύσκολο να το διερευνήσουμε.

Τα πιο αυθεντικά ίσως υπολείμματα της αρχαίας γνώσης βρίσκονται στα χέρια των Κινέζων, οι οποίοι ασκούν τη Γεωμαντεία επί χιλιετίες και τη θεωρούν ως μια από τις πιο ανεπτυγμένες θεωρίες τους. (Όσο για την Ευρώπη, το μυστικό δεν πρέπει να χάθηκε, τουλάχιστον όχι από κάποια χριστιανικά ιερατεία, γιατί είναι πολύ εύκολο να διαπιστωθεί ότι οι καθεδρικοί ναοί της Ευρώπης βρίσκονται πάνω σε κομβικά σημεία των γραμμών του Πλέγματος.)

Στα βασικά ερωτήματα σχετικά με τη διάδοση της ενέργειας προσπαθεί να απαντήσει και η θεωρία του συναδέλφου και καλού φίλου μου, του γνωστού βιολόγου Ρούπερτ Σέλντρεϊκ, ο οποίος πιστεύει ότι οι ιδέες, οι χημικές ενώσεις, το DNA, οι μορφές, αντηχούν με το ενεργειακό πεδίο της Γης και προκαλούν μια μορφοποιητική διεργασία στην ύλη, προκαλώντας την «ενσάρκωσή» τους στο φυσικό επίπεδο.

Το ενεργειακό Πλέγμα σχετίζεται με το φαινόμενο του «μαγνητικού συντονισμού Σούμαν» (Schumann magnetic resonance) ή «Θερμόμετρο του Θωρ» όπως το ονομάζουν αρκετοί, το οποίο προέβλεψε και εντόπισε ο Γερμανός Β. Σούμαν, στα τέλη της δεκαετίας τού 1950. Το φαινόμενο Σούμαν είναι μια από τις πρώτες ανακαλύψεις που οδήγησαν στη συνειδητοποίηση της ύπαρξης του ενεργειακού Πλέγματος και την επιστημονική τεκμηρίωσή του. Εν ολίγοις, κάθε ηλεκτρομαγνητική διαταραχή, σε οποιοδήποτε σημείο της Γης, επηρεάζει ολόκληρο των πλανήτη. Αν π.χ. πέσει ένας κεραυνός στην Αθήνα, η ηλεκτρομαγνητική ηχώ του κεραυνού κάνει οκτώ φορές τον γύρο της Γης, σε ένα μόλις δευτερόλεπτο!

Όταν παρατηρήθηκαν για πρώτη φορά οι αντηχήσεις Σούμαν, έγινε αμέσως κατανοητό ότι ο πλανήτης μας συμπεριφέρεται σαν ένα τεράστιο ηλεκτρικό κύκλωμα, το οποίο είναι σχεδιασμένο για να μεταφέρει κάθε πληροφορία σε όλα τα σημεία του πλανήτη.
Η ροή αυτής της ηλεκτρικής ενέργειας στην ατμόσφαιρα είναι αδιάκοπη, γιατί σε ολόκληρο τον πλανήτη συμβαίνουν κάθε στιγμή πάνω από 1.000 ηλεκτρικές καταιγίδες. Το πιο σημαντικό, όμως, χαρακτηριστικό του φαινομένου, είναι ότι η ατμόσφαιρα του πλανήτη μας πάλλεται στα 7.8 Hertz, ακριβώς στην ίδια συχνότητα που πάλλεται συνήθως και ο ανθρώπινος εγκέφαλος στην καλύτερη κατάστασή του (τα λεγόμενα εγκεφαλικά κύματα Alpha). Επειδή όμως η ατμόσφαιρα της Γης είναι σίγουρα αρχαιότερη από τον ανθρώπινο εγκέφαλο, υποθέταμε μέχρι πρόσφατα ότι έχουμε «κουρδιστεί» από το φαινόμενο Σούμαν να λειτουργούμε σ’ αυτή τη συχνότητα, και ότι καμιά άλλη συχνότητα δεν είναι φυσική για εμάς. Όταν όμως οι αστροναύτες φεύγουν από τη γήινη ατμόσφαιρα για μεγάλα χρονικά διαστήματα, νιώθουν ότι «χάνουν την πραγματικότητα», και για αυτό στα διαστημόπλοια η NASA τοποθετεί σήμερα γεννήτριες Σούμαν, που παράγουν μέσα στις καμπίνες των διαστημοπλοίων ένα ηλεκτρομαγνητικό πεδίο που πάλλεται με τον ρυθμό των 7.8 Hz.

Το φαινόμενο Σούμαν μπορεί να ιδωθεί λοιπόν και από μια διαφορετική οπτική γωνία. Αφού ο εγκέφαλός μας συνήθως –με τα εγκεφαλικά του κύματα Alpha– συντονίζεται με τα 7.8 Hertz των ηλεκτρικών πεδιακών ταλαντώσεων στην ατμόσφαιρα, (η συχνότητα αυτή είναι περίπου το ένα έκτο της συχνότητας του ηλεκτρισμού που παρέχεται από το ηλεκτρικό δίκτυο στο σπίτι σας. Ο πρώτος που ανακάλυψε αυτές τις ατμοσφαιρικές ταλαντώσεις ήταν ο Νίκολα Τέσλα), τότε σαφέστατα μοιάζει σαν μια ηλεκτρομαγνητική κλειδαριά της συνείδησης, που επιβάλλεται από το ενεργειακό Πλέγμα και δεν μας επιτρέπει να «αλλάξουμε κανάλι».

Για αυτό το «κλείδωμα» σας έχω μιλήσει και στο παρελθόν και σας είχα εξηγήσει ότι είναι ουσιαστικά το ραδιοφωνικό «φέρων κύμα» που μας συντονίζει όλους σε ένα κοινό κανάλι (αλλά φαίνεται ότι και επιτρέπει τη μετάδοση τηλεπαθητικών μηνυμάτων σε παγκόσμιο επίπεδο). Επίσης, σας είχα εξηγήσει ότι οι μελέτες είχαν δείξει πως η αλλαγή της εγκεφαλικής συχνότητας δεν είναι απαραίτητα επικίνδυνη όπως νομίζουν κάποιοι ερευνητές, αλλάζει απλώς την παραγωγή ορμονών και επηρεάζει τα συναισθήματα και την αντίληψη. Τονίζω τη σημαντικότητα της «σύμπτωσης» της εγκεφαλικής συχνότητας και της συχνότητας του ενεργειακού Πλέγματος, γιατί πίσω από αυτή τη σύμπτωση κρύβεται ένα πολύ μεγάλο μυστικό, το οποίο ακόμη ερευνούμε και το οποίο δεν μπορώ ακόμη να αποκαλύψω δημόσια…

Όλα αυτά δεικνύουν περίπου το σημείο όπου είχαμε καταφέρει να φτάσουμε στις αρχές της δεκαετίας τού 1990. Δυστυχώς, μετά τις αρχικές επιτυχίες μας στην εξερεύνηση της φύσης του ενεργειακού Πλέγματος, ο ενθουσιασμός της ομάδας μου είχε αρχίσει να υποχωρεί. Δεν μπορούσαμε να αποκρυπτογραφήσουμε τα βαθύτερα μυστικά του, ούτε να καταλάβουμε την ουσιαστική φύση ή λειτουργία του. Διαπιστώναμε σιγά σιγά ότι μας έλειπε κάποια βασική αντίληψη, που δεν μας επέτρεπε να προχωρήσουμε βαθύτερα στην κατανόηση του Πλέγματος.

Παρ’ όλα αυτά, σε κάποιους κύκλους ερευνητών έχει αρχίσει να δημιουργείται ένας επικίνδυνος αναβρασμός. Αυτή τη στιγμή που μιλάμε, διάφορες ομάδες κυνηγών της εξουσίας προσπαθούν να οικειοποιηθούν και να κρατήσουν μυστική την έρευνα του Πλέγματος και τις εξελίξεις της, με την ελπίδα ότι θα καταφέρουν να μάθουν πρώτοι όλα τα μυστικά του και να εξουσιάσουν μέσω αυτού, ολόκληρο τον πλανήτη. Ενώ ελάχιστοι άνθρωποι ξεκίνησαν να πειραματίζονται με το Πλέγμα, σήμερα αυτό είναι επίκεντρο του ενδιαφέροντος διαφόρων σκοτεινών ομάδων και επιστημόνων, οι οποίοι όμως κατορθώνουν να διατηρούν «θαμμένο» το θέμα, αφού το ευρύ κοινό δεν μπορεί να τα καταλάβει όλα αυτά. (Το αστείο είναι, μάλιστα, ότι στους λαϊκούς όλα αυτά συχνά ακούγονται και «αντιεπιστημονικά».)

Ο σκοπός για τον οποίον θέλησα να μιλήσω για όλα αυτά, νομίζω ότι είναι φανερός: Είναι επιτακτική ανάγκη η ενημέρωση για το ζήτημα και η δημοσιοποίηση των μυστικών για το ενεργειακό Πλέγμα της Γης. Κάποιοι ήδη έχουν αρχίσει να παίζουν με τις πλανητικές δυνάμεις και να πειραματίζονται, χωρίς να συνειδητοποιούν την τεράστια δύναμη που κρύβεται εκεί. Δεν το συνειδητοποιούν διότι δεν έχουν εμβαθύνει στο ζήτημα, το διερευνούν ευκαιριακά, συνολικά, με βιασύνη για τις εφαρμογές και όχι με πλήρη κατανόηση. Διότι αποτελεί το άγιο δισκοπότηρο της φυσικής πλανητικής εξουσίας, και βιάζονται να το αποκτήσουν πρώτοι. Η ενεργειακή δομή του πλανήτη μας, το Πλέγμα, είναι απαραίτητο για τη διατήρηση της ζωής και την εξέλιξη όλων των ζωντανών οργανισμών. Το Πλέγμα καθορίζει τη διαδρομή των καταιγίδων, τη διεύθυνση των ανέμων, τις διαδρομές που ακολουθούν τα υπόγεια νερά, ίσως και την κατανομή της συνείδησης στον πλανήτη. Αν η γνώση του εξελιχθεί και παραμείνει στα χέρια μιας ανεύθυνης και εγωιστικής μειονότητας, αυτό μπορεί να αποδειχτεί τελείως καταστροφικό, και επιπλέον κανείς άλλος δεν θα μπορεί να κατανοήσει τι συμβαίνει για να το αντιμετωπίσει…

Δεν είναι πλέον κάποιο μεγάλο μυστικό ότι ο πλανήτης μας ετοιμάζεται να εισέλθει σε ένα νέο κεφάλαιο της ιστορίας του. Η συχνότητα περιστροφής του και τα χαρακτηριστικά του μαγνητικού πεδίου του σύντομα θα αλλάξουν και θα δημιουργηθούν νέες ισορροπίες, αλλά και νέες αντιληπτικές πραγματικότητες. Η ανθρωπότητα, αν θέλει να επιβιώσει, θα πρέπει να αντιμετωπίσει αυτές τις αλλαγές με περισσότερη ωριμότητα και με μεγάλη νοητική ευελιξία. Θα αναγκαστούμε εκ των πραγμάτων να εγκαταλείψουμε το παιδικό στάδιο της εξέλιξής μας.

Άγγελος Αριβάνης

πηγη"ΣΚΟΤΕΙΝΟ ΠΡΟΣΩΠΟ