Από πολλές πληροφορίες που λαμβάνουμε από διάφορες παραδόσεις βλέπουμε κοινά χαρακτηριστικά ή κοινές περιγραφές. Ακόμη και σε παραδόσεις που δεν αποδέχονται την μετενσάρκωση όπως η Χριστιανική βλέπουμε ομοιότητες σε ένα μέρος των περιγραφών.
Γιατί όμως οι μεταθανάτιες περιγραφές δεν μοιάζουν όλες ακριβώς ή μοιάζουν σχετικά και έχουν διαφορές;
Αυτό γίνεται διότι στο μεταθανάτιο στάδιο, αυτό που βιώνεται από κάθε ψυχή, γίνεται η μορφοποίηση και η εκδήλωση του νου που ενυπάρχει εντός της ψυχής (ψυχή = λογικό μέρος + θυμοειδές + επιθυμητικό) ο οποίος νους έχει τροφοδοτηθεί σε μια ζωή με συγκεκριμένες λογικές σκέψεις, συγκεκριμένες επιθυμίες και συγκεκριμένα συναισθήματα.
Όλα αυτά σαν ένα είναι η ψυχή που μετά την λύση της από το σώμα αρχίζει και εκδηλώνει την ενέργεια της για να την αποβάλει και να μείνει ατόφια με τα πιο ελαφριά της μέρη, τα πιο ευδαιμονικά.
Η εκδήλωση λοιπόν της ενέργειας της ψυχής στο διάστημα των 40 ή 49 ημερών από τον θάνατο ενός ανθρώπου βιώνεται ως το λεγόμενο μεταβατικό στάδιο από γέννηση σε γέννηση ή από γέννηση σε ευδαιμονική κατάσταση που ονομάζουμε Παράδεισο, Ηλύσια πεδία, Βουδδική κατάσταση ή όπως αλλιώς ορίζεται η ευδαιμονία και χαρά της ψυχής μετά τον θάνατο.
Στην αρχαία Ελληνική παράδοση διακρίνουμε αυτές τις δύο καταστάσεις της λύσεως της ψυχής σε λύση ψυχής – σώματος και λύση των μερών της ψυχής (λογιστικό + θυμοειδές + επιθυμητικό) διαβάζοντας το απόσπασμα από το έργο του Πλούταρχου “Ηθικά, Περί του εμφαινομένου προσώπου τω κύκλω της Σελήνης”
Το απόσπασμα αυτό μας λέει ότι ο θάνατος που λύει την ψυχή από το σώμα είναι γρήγορος και βίαιος σαν πράξη ενέργειας. Αυτός ο θάνατος είναι αυτό που ξέρουμε όλοι. Η Θεά που προίσταται σε αυτόν είναι η Δήμητρα.
Θάνατος ο μεν εστί εν την γη της Δήμητρος, ο δ’ εν τη Σελήνη της Φερσεφόνης και σύνοικος εστι της μεν χθόνιος ο Ερμής, της δ’ ουράνιος. Λύει δ’ αυτή μεν ταχύ και μετά βίας την ψυχήν από του σώματος, η δε Φερσεφόνη πράως και χρόνω πολλώ τον νουν από της ψυχής.
“Ηθικά, Περί του εμφαινομένου προσώπου τω κύκλω της Σελήνης”
Ο θάνατος ο μεν επί της γης είναι της Δήμητρος, ο δε επί της Σελήνης της Φερσεφόνης και σύνοικος της μιας είναι ο Χθόνιος Ερμής της άλλης ο Ουράνιος. Λύνει όμως τούτη γρήγορα και με βία την ψυχή από το σώμα, ενώ η Φερσεφόνη πράως και σε μεγάλο χρονικό διάστημα λύνει τον νουν από την ψυχή.
Υπάρχει όμως και ένας δεύτερος θάνατος αυτός που λύει την ίδια την ψυχή και αυτός ο θάνατος είναι οι λεγόμενες μεταθανάτιες εμπειρίες που πάλι λίγο πολύ γνωρίζουμε σήμερα
. Αυτός ο θάνατος μεγάλος σε χρονικό διάστημα (40 ή 49 μέρες ανάλογα την παράδοση) και σε αυτόν προϊσταται η Περσεφόνη.Το μεταθανάτιο βίωμα λοιπόν που είναι ο δεύτερος θάνατος είναι αυτό που όλοι ξέρουμε και αποκαλούμε τα 40 του νεκρού. Στην αρχαία Ελλάδα η μυθολογία γύρω από αυτό το θέμα ήταν γύρω από την Θεά Σελήνη διότι κατά την αρχαία Ελληνική παράδοση οι ψυχές ανερχόμενες στον ουρανό προς τον Ήλιο περνούσαν πρώτα από την Σελήνη. Αυτό το πέρασμα διαρκούσε 40 μέρες.
Μετά τις 40 μέρες που η ψυχή απέβαλε όλα τα βάρη της καθαρή άρχιζε και έβλεπε μπροστά της ένα φως που για αυτό ένιωθε έρωτα, γαλήνη και ευδαιμονία. Ακριβώς ότι γνωρίζουμε και μεις σήμερα
Πάσαν ψυχήν ειμαρμένον εστίν εν τω μεταξύ γης και σελήνης χωρίω πλανηθήναι χρόνον ον λειμώνας Αίδου καλούσι.
“Ηθικά, Περί του εμφαινομένου προσώπου τω κύκλω της Σελήνης”
Κάθε ψυχή είναι γραφτό από την ειμαρμένη να περιπλανηθεί στο χώρο μεταξύ γης και σελήνης τον οποίο καλούν λειμώνες του Άδη.
για ορισμένες μεταθανάτιες εμπειρίες δλδ.Αφού λοιπόν η ψυχή βλέπει τον Νοητό αυτόν Ήλιο κατευθύνεται προς αυτό και καθώς ενώνεται νιώθει μια ευδαιμονία, απερίγραπτη χαρά. Ο Ήλιος με την σειρά του της δίδει νέα μοίρα και ζωή ξανά πάνω στην γη, κατά την αρχαία Ελληνική παράδοση. Έτσι η Ήλιος “σπέρνει” τις πύρινες ψυχές ξανά στην γη σε νέα ενσάρκωση.
Όταν ο νους αποκριθή της ψυχής αποκρίνεται δ’ ερώτι της περί τον ήλιον εικόνος, δι ης επιλάμπει το εφετόν και καλόν και θείον και μακάριον, ου πάσα φύσις ορέγεται.
“Ηθικά, Περί του εμφαινομένου προσώπου τω κύκλω της Σελήνης”
Όταν ο νους διαχωρισθεί από την ψυχή, διαχωρίζεται από έρωτα για την εικόνα του Ήλιου με την οποία λάμπει και φαίνεται το επιθυμητό, το ωραίο, το θεϊκό και το μακάριο, το οποίο κάθε φύση λαχταρά.
Αυτά τα μεταθανάτια βιώματα λύσης των βαρών της ψυχής, οράματα φωτός, χαράς και ευδαιμονίας όπως βλέπουμε είναι κοινά ως βιώματα σε κάθε παράδοση είτε είναι των αρχαίων Ελλήνων, είτε των Χριστιανών είτε των Θιβετιανών. Απλά κάθε παράδοση ανάλογα την θεολογία της παρουσιάζει μέρος αυτής της διαδικασίας και σπάνια κάποια παράδοση περιγράφει όλη την διαδικασία της μεταθανάτιας εμπειρίας.
Τον νουν αύθις επισπείραντος του ηλίου τω ζωτικώ δεχομένη νέας ποιεί ψυχάς η δε γη τρίτον σώμα πάρεσχεν. Ουδέν γαρ αύτη δίδωσιν αλλ’ αποδίδωσιν μετά θάνατον όσα λαμβάνει προς γένεσιν.
Ήλιος δε λαμβάνει μεν ουδέν απολαμβάνει δε τον νουν διδούς, σελήνη δε και λαμβάνει και δίδωσι και συντίθησι και διαιρεί και κατ’ άλλην και άλλην δύναμιν ων Ειλείθυια μεν η συντίθησιν Άρτεμις δ’ η διαιρεί καλείται.
Και τριών Μοιρών η μεν Άτροπος περί τον Ήλιον ιδρυμένη την αρχήν ενδίδωσι της γενέσεως, η δε Κλοθώ περί την Σελήνη φερομένη συνδεί και μίγνυσιν, εσχάτη δε συνεφάπτεται περί γην η Λάχεσις η πλείστον τύχης μέτεστι.
“Ηθικά, Περί του εμφαινομένου προσώπου τω κύκλω της Σελήνης”
Τον νουν με την ζωτική δύναμη του ηλίου, που τον σπέρνει, δημιουργεί καινούργιες ψυχές, ενώ η γητρίτη
Ο ήλιος δεν παίρνει τίποτα αλλά παίρνει πίσω τον νου που έδωσε , ενώ η σελήνη και παίρνει και δίνει και συνθέτει και διαιρεί ανάλογα με τις διαφορετικές της δυνάμεις από τις οποίες Ειλείθυια ονομάζεται αυτή που συνθέτει και Άρτεμις αυτή που διαιρεί.
Από τις τρεις Μοίρες πάλι, η Άτροπος είναι εγκατεστημένη στον Ήλιο και δίνει αρχή
Χριστιανισμός
Έτσι στους Χριστιανούς βλέπουμε ότι λόγω του βίου τους να βρίσκονται σε μια διαρκή μάχη με “Κακά πνεύματα” την κάθαρση των βαρών της ψυχής την βιώνουν σαν Τελωνισμό, δλδ καθώς η ψυχή ανέρχεται παρουσιάζονται Κακοί Δαίμονες που είναι οι πράξεις των ανθρώπων εν ζωή και απαιτούν να τους παραδοθεί η ψυχή για να την πάνε στην κόλαση για τιμωρία. Στην διαδικασία αυτή η ψυχή επικαλείται προστασία από τους Αγγέλους και τον Ιησού και έτσι προσπερνά ένα ένα τα Τελώνια (ανάλογα τις πράξεις της και τις ροπές της) μέχρι να φτάσει στην κατάσταση όχι του Ήλιου αλλά κοιμήσεως μέχρι την δευτέρα
παρουσία.Εδώ το τέλος της διαδικασίας αυτής οδηγεί στην κοίμηση της ψυχής και αναμονή για μελλοντική κρίση. Δεν υπάρχει επαναγέννηση και μετενσάρκωση.
Αρχαία Ελλάδα
Στην αρχαία Ελλάδα από τα αποσπάσματα του Πλούταρχου βλέπουμε την περιγραφή λύσης των βαρών της ψυχής με την μυθολογία της Σελήνης – Περσεφόνης, χωρίς όμως περιγραφές του βιώματος καθότι οι αρχαίοι Έλληνες αυτά τα θέματα τα θεωρούσαν ιερά, απόρρητα και μυστικά.
Επίσης διαβάζουμε για έρωτα της ψυχής για την εικόνα του Ηλίου και για την επιστροφή της ψυχής σπαρμένη ξανά από τον Ήλιο πίσω στην Γη.
Στην αρχαία Ελλάδα όλη αυτή η διαδικασία από μόνη της είναι μια κάθαρση.
Εδώ το τέλος της διαδικασίας αυτής οδηγεί στην θέωση (ένωση με τον Ήλιο) και την επιστροφή της ψυχής πίσω στην γη για νέα ζωή χωρίς αμαρτήματα πλήρως καθαρισμένη για έναν νέο βίο.
Θιβέτ
Εδώ σε αυτό το άρθρο θα αναφερθώ σε έκταση στην Θιβετιανή παράδοση που είναι μια παράδοση αρκετά κοντά στις αρχαίες παραδόσεις και έτσι οι πληροφορίες που μπορούμε να πάρουμε είναι περισσότερο όμοιες με άλλες παραδόσεις αρχαίων πολιτισμών όπως των Ελλήνων. Ωστόσο υπάρχουν αρκετές διαφορές που πάλι βασίζονται καθαρά στις παιδεία και στις σκέψεις που κάθε πολιτισμός αναπτύσσει.
Στην Θιβετιανή παράδοση έχουμε τις πληροφορίες βιώματος της ψυχής για 49 μέρες μετά τον υλικό θάνατο, καταστάσεων φωτός, χρωμάτων, ήρεμων και αγριωπών μορφών που οδηγούν στην απελευθέρωση από την γέννηση και σε καταστάσεις θέασης ωχρών χρωμάτων και τοπίων που οδηγούν σε ένα από τα 6 πεδία της γέννησης σύμφωνα με τα πεδία του τροχού της ζωής Bhavacakra.
Το τέλος της διαδικασίας αυτής έχει 7 πιθανές εκδοχές για την κατάσταση της ψυχής.
- Την Βουδδική κατάσταση που είναι παραμονή στο πεδίο με τους Βούδες εκτός γέννησης.
- Γέννηση στο πεδίο των ανθρώπων
- Γέννηση στο πεδίο των Θεών
- Γέννηση στο πεδίο των Ημίθεων
- Γέννηση στο πεδίο αχόρταγων φαντασμάτων
- Γέννηση στο πεδίο της κόλασης
- Γέννηση στο πεδίο των ζώων
Για τους Θιβετιανούς όλα τα πεδία αυτά εκτός της Βουδδικής κατάστασης οδηγούν σε μακρόχρονη περιπλάνηση από το ένα πεδίο στο άλλο.
Για τους Βουδδιστές οι Θεοί πάσχουν από την Υπερηφάνεια και έτσι φθείρονται αργά και σταθερά.
Οι Ημίθεοι πάσχουν από την ζήλεια και κάνουν συνεχώς πολέμους και οδηγούνται σε ήττες και νίκες συνεχώς και έτσι και αυτοί φθείρονται.
Τα πεινασμένα φαντάσματα ζουν συνεχώς στην πλεονεξία που από μόνη της είναι μια ζωή με οδύνη
Στην κόλαση υπάρχει η απαίτηση της τιμωρίας και το μίσος σε φαύλο κύκλο και είναι κάτι το οδυνηρό.
Τα ζώα από το φόβο της προηγούμενης κατάστασης (κόλαση) ζουν με ενστικτώδη φόβο και άγνοια.
Το πεδίο των ανθρώπων τέλος είναι αυτό που υπάρχουν όλες οι καταστάσεις μικτές και εδώ υπάρχουν οι περισσότερες ελπίδες διδαχής και σωτηρίας από τις εναλλαγές αυτές.
Για περισσότερα για τον τροχό Bhavacakra δείτε εδώ.
Με αυτήν την θεώρηση λοιπόν οι μεταθανάτιες εμπειρίες των Θιβετιανών έχουν τα κοινά χαρακτηριστικά του φωτός, του Ήλιου κτλ του φόβου και τρόμου σε αυτήν την θέα ή στην αναγνώριση και επιθυμία προς το νοητό φως, αλλά έχουν και ένα πλήθος από θεάσεις χρωμάτων που η επιθυμία της ψυχής προς κάθε ένα από αυτό οδηγεί ή στην λύτρωση από την Γέννηση στην κατάσταση χωρίς πόνο αλλά με ευδαιμονία (Nirvana) ή πίσω στην Γέννηση σε ένα από τα 6 πεδία της.
Άλλες θεωρήσεις θέλουν μια κατάσταση ακόμη και πέρα από το Nirvana διότι αυτή η κατάσταση δίνει μια ευχαρίστηση που είναι χαρακτηριστικό του δυισμού (ευχαρίστηση – πόνος) και έτσι η κατάσταση πέρα από το Nirvana είναι η κενότητα, μια κατάσταση που είναι πλήρους συνείδησης, αφάνταστης γαλήνης και ηρεμίας, δίνει κυριολεκτικά την αίσθηση του κενού από σκέψεις και όλο αυτό είναι φοβερά αναζωογονητικό για το σώμα (όταν επιτευχθεί σε κατάσταση διαλογισμού) και λυτρωτικό για την ύπαρξη στην μεταθανάτια εμπειρία.
Η κενότητα θα μπορούσε να παρομοιαστεί 1.000.000 φορές πιο δυνατό αίσθημα από μια ολική νάρκωση και το αίσθημα ξεκούρασης που αποδίδει.
Η φάση που η ύπαρξη είναι ανάμεσα σε δύο καταστάσεις ονομάζεται bardo που σημαίνει ενδιάμεση κατάσταση (bar = ανάμεσα, do = σημείο) και αναφέρεται στην κατάσταση που βρίσκεται κανείς μεταξύ δύο ζωών, της προηγούμενης και της επόμενης του.
Υπάρχουν 6 ενδιάμεσες καταστάσεις:
Της γέννησης, δλδ τα οράματα που βλέπει η ψυχή στην γέννηση της.
Του ονείρου, του Διαλογισμού, του Θανάτου, του υπερπέραν, της επαναγέννησης.
Τα 3 τελευταία bardo απασχολούν τις μεταθανάτιες εμπειρίες.
Το bardo του θανάτου, εδώ εμφανίζονται τα οράματα κατά την απώλεια των 5 αισθήσεων μέχρι τον τελικό θάνατο.
Το bardo του υπερπέραν, εδώ εμφανίζονται τα οράματα για την επίτευξη της σωτηρίας από την αναγέννησης.
Το bardo της νέας ύπαρξης, εδώ εμφανίζονται τα οράματα επιλογής νέας ζωής.
Οι ασκητές στο Θιβέτ έχουν καταγράψει όλα τα συμπτώματα και τα οράματα που παρουσιάζονται κατά τα 3 αυτά bardo και όταν κάποιος πεθάνει ένας φίλος και συνασκητής του εφαρμόζει διάφορες τεχνικές διαχείρισης της ζωτικής ενέργειας (κλείσιμο αγωγών της prana κτλ) και στην συνέχεια διαβάζονται κοντά στο αυτί του ανθρώπου οι οδηγίες των bardo για να τις αναγνωρίσει και να οδηγηθεί ασφαλώς στην Βουδδική κατάσταση της Nirvana ή της κενότητας.
Τις καταστάσεις αυτές κατά την παράδοση της δημιουργεί η έξοδος της ζωτικής ενέργειας prana από το σώμα. Ή αυτό που λέμε εμείς ψυχή. Η prana μπορεί να εξέρχεται από την κορυφή του κεφαλιού, από τους αγωγούς ροής ενέργειας κτλ. Το σημαντικό όμως είναι ότι το σημείο από το οποίο διαφεύγει παράγει συγκεκριμένα οράματα φωτός με χρώματα και οι ενυπάρχουσες εντυπώσεις από τον πολιτισμό που έζησε ο άνθρωπος δίνουν μορφές με ζώα, δαίμονες, αγριωπές ή όχι μορφές. Στην πραγματικότητα η κατάσταση του νου αν είναι σε φόβο ή όχι, με συναίσθημα αγάπης, μίσους, ζήλιας κτλ οδηγεί την έξοδο της prana από συγκεκριμένα σημεία του σώματος και τα οποία όμως οδηγούν στην ένωση της ατομικότητας σε συγκεκριμένες μορφές ζωής.
Έτσι ένα αίσθημα μίσους και κακίας προς κάτι την ώρα του bado οδηγεί στην πεδίο της κόλασης.
Η ζήλεια στους Ημίθεους, η υπερηφάνεια στους Θεούς, ο φόβος στα ζώα κτλ.
Το πρώτο καθαρό φως bardo θανάτου.
Όταν η εξωτερική αναπνοή σταματήσει ο οδηγός (αυτός που είναι επιστάτης της τελετής) πιέζει τις αρτηρίες του ύπνου και του διαβάζει στο αυτί (του νεκρού, διότι η ανώτερη συνείδηση είναι συνεχώς παρούσα και μπορεί και ακούει).
Εδώ μπορούμε διαβάζοντας τα λόγια αυτά να τα συνδυάσουμε με τις περιγραφές των Πλατωνικών για το Εν ή για τις περιγραφές του Πλούταρχου για τον Νοητό Ήλιο (την Θεότητα στην οποία ενώνονται οι ψυχές).
“Κύριε η Βασική Φωτεινότητα ακτινοβολεί μπροστά σου. Αναγνώρισε την και παρέμεινε στην άσκηση! Είναι η καθαρότητα του πνεύματος, η φύση που δεν κατέχει καμία ιδιότητα, καμία μορφή, υπόσταση, χρώμα, αλλά είναι η καθαρή κενότητα. Είναι διαυγής, καθαρή δονούμενη κενότητα είναι η κατάσταση του πνεύματος σου!”
Επίσης εδώ μπορούμε να καταλάβουμε τον όρο “εσωτερισμός” αφού αυτή η εκδήλωση είναι η δικιά μας εκδήλωση του πνεύματος η οποία είναι συνδεδεμένη με το Θείο. Αν παραμείνουμε σε αυτήν την κατάσταση βιώνουμε τον Παράδεισο, τα Ηλύσια πεδία, κτλ
Αν όχι τότε η ενέργεια μας (ψυχή) θα αρχίσει να αναζητά άλλες μορφές ευτυχίας (ευτυχία από φόβο προς κάτι, ευτυχία από ζήλεια προς κάτι κτλ) και θα σταθεροποιηθεί σε κάποια κατάσταση κατώτερη (τα 6 πεδία της Σαμσάρα). Αυτή η κατάσταση θα δημιουργήσει ένα ον με συγκεκριμένη οπτική σε μορφές και αντίληψη.
Με άλλα λόγια στην στιγμή αυτή παρουσιάζεται ως καθαρό φως η εσωτερική μας εκδήλωση που είναι το Θείο το ίδιο σε άλλη του έκφραση για εμάς τους Δυτικούς.
Άλλωστε μια μέθοδος θέασης του κόσμου και του Θείου δεν είναι εξωστρεφής, δλδ να θεωρούμε τον Θεό έξω από εμάς στον Ουρανό ή σε τόπο αλλά εντός εμάς, και τον εαυτό μας μικρόκοσμο του Θεού και εμάς όμοιους με τον Θεό σε μικροκλίμακα αλλά όλα αυτά χωρίς αλαζονεία και έπαρση.
Έτσι την ώρα του Θανάτου οι εντυπώσεις που έχουμε για το ανώτερο, Θείο, ευδαιμονικό παρουσιάζονται. Όπως φαίνεται ακόμη και σε ανθρώπους χωρίς διδασκαλία όπως ανθρώπους της Αφρικής σε πρωτόγονες φυλές η εσωτερική αυτή κατάσταση υπάρχει διότι ακόμη και κει περιγράφονται όμοιες καταστάσεις φωτός και επιθυμίας και έρωτα προς αυτό το φως.
Η περιγραφή των Θιβετιανών συνεχίζεται βασισμένη τώρα στην προσωπική θεολογία:
Τα λόγια αυτά μαζί με άλλες πληροφορίες διαβάζονται 3 ή 7 φορές καθαρά και με ακρίβεια. Τότε αν η ψυχή κάνει την αναγνώριση του φωτός ως τον Βούδα θα ενωθεί μαζί του και θα κατακτήσει την απελευθέρωση.
“Αυτό το πνεύμα είναι ο Βούδας Samantabhadri!”
Το δεύτερο καθαρό φως bardo του υπερπέραν.
Αν ο απερχόμενος φοβηθεί και δεν αναγνωρίσει το πρώτο καθαρό φως τότε θα εμφανιστεί το δεύτερο καθαρό φως. Αυτό γίνεται σε χρόνο όσο χρειάζεται να γίνει ένα γεύμα κατά την Θιβετιανή παράδοση.
Ο απερχόμενος μετά από την πρώτη φάση μπορεί να επανέρθει σαν συνείδηση και βλέπει τους συγγενείς του στο δωμάτιο αλλά να μην μπορεί να κάνει τίποτα.
Σε αυτό το στάδιο δίνονται άλλες οδηγίες.
Εδώ δίνονται οδηγίες αναζήτησης βοήθειας από υποστηρικτές του απερχόμενου σαν εναλλακτική λύση.
“Ω τέκνο από καλή οικογένεια, διαλογίσου πάνω στο Yidam σου θεώρησε το σαν το φως της σελήνης πάνω στο νερό, μην του δίνεις συμπαγή μορφή, διαλογίσου στον Κύριο της Μεγάλης Συμπόνιας, τον Τσενρέζι”
Το υπερπέραν
Αν η ύπαρξη δεν ενωθεί με το δεύτερο καθαρό φως τότε θα αρχίσουν οράματα φωτός με χρώματα, ακτίνες, ήχοι και εικόνες μορφών.
Σημείωση:
Οι μορφές που μπορεί να δει κανείς εξαρτάται από το πως θα μορφοποιηθούν οι φοβίες και τα πάθη του και ανάλογα την παιδεία και τον πολιτισμό που έχει ζήσει.
π.χ. κάποιος Θιβετιανός που έζησε σε αγροτική περιοχή ήρεμα, γαλήνια αλλά απέκτησε φοβίες από ζώα ή η θρησκευτική του κατήχηση έγινε με μορφές ζώων για Θεότητες θα δει αυτές τις γαλήνιες ή φοβερές μορφές. κάποιος αρχαίος Έλληνας που έζησε με ανθρωπόμορφους Θεούς και με φοβικά θηρία στην θεολογία του θα μορφοποιήσει αυτές τις μορφές, ένας Χριστιανός με φοβικά Δαιμόνων και ανθρωπόμορφους Αγίους (εκδηλώσεις του Θείου) και τον Ιησού θα εκδηλώσει αυτές τις μορφοποιήσεις.
Στο σημείο αυτό η Θιβετιανή Βίβλος των νεκρών αναφέρει:
Στην συνέχεια αν η ψυχή δεν λυτρωθεί με την αναγνώριση των δικών της ενεργειών θα αρχίσουν να εμφανίζονται οι λεγόμενες μορφές. Διότι η ψυχή δεν αποδέχτηκε την ύπαρξη σαν καθαρό Φως αλλά φοβήθηκε και αρχίζει να πλάθει μορφές.
“Ω τέκνο από καλή οικογένεια όταν το σώμα και το πνεύμα αποχωρίζονται έχεις την εμπειρία της καθαρής θέασης του dharmata που είναι διαυγής και φωτεινή με μια φωτεινότητα εντυπωσιακή, πάλλουσα όπως ένας αντικατοπτρισμός πάνω σε μια κοιλάδα την άνοιξη. Μη φοβηθείς, μην αμφιβάλεις, μην τρομοκρατηθείς Είναι η φυσική ακτινοβολία του δικό σου dharmata. Αναγνώρισε την. Μια μεγάλη αντήχηση βροντής θα ακουστεί μέσα από το φως σα να ρίχνονται χίλια αστραπόβροντα, μην φοβηθείς. Το σώμα σου θα είναι αυτό που λέμε Νοητικό σώμα με καρμικές ροπές που δεν είναι υλικό και οι ήχοι, οι ακτίνες και το φως δεν μπορούν να σε βλάψουν. Αναγνώρισε τους ήχους, τις ακτίνες και το φως σαν δικές σου προβολές. Συνειδητοποίησε ότι είναι η κατάσταση του bardo.”
Οι πρώτες μορφές που εμφανίζονται είναι των Ήμερων Θεοτήτων.
Εδώ γίνεται ταυτόχρονα η εμφάνιση των Βουδών και των επιρροών της Σαμσάρα (Γίγνεσθαι, Γέννηση).
Θα αναφέρω το κείμενο της πρώτης μέρας του μπάρντο στην Dharmata και στην συνέχεια θα αναφέρω κάθε επόμενη μέρα και τα χαρακτηριστικά των μορφών που εμφανίζονται χωρίς τις μορφές ζώων που θεωρώ ότι είναι επιρροές από το Θιβετιανό αγροτικό τρόπο ζωής
1η μέρα στο Dharmata
Σε αυτό το μοτίβο εκτείνονται όλες οι επόμενες περιγραφές.
“Ολόκληρος ο χώρος θα ακτινοβολήσει με ένα γαλάζιο χρώμα και ο Ευλογημένος Vairocana θα εμφανιστεί μπροστά σου από την Καθαρή διάσταση του Κέντρου. Έχει λευκό σώμα κάθεται σε θρόνο που στηρίζεται από λιοντάρια και κρατά ένα οκτάκτινο τροχό και βρίσκεται σε ευδιαμονική ένωση με την σύντροφο του Βασίλισσα του Χώρου του Ουρανού. Από την καρδιά τους θα εκτιναχθεί ένα γαλάζιο χρώμα και τα μάτια σου δεν θα αντέξουν στην λάμψη του. Συγχρόνως από το βασίλειο των Θεών της Σαμσάρα θα εμφανιστεί ένα ωχρό λευκό φως προς τα πάνω σου. Εξαιτίας του αρνητικού σου κάρμα θα πτοηθείς από το γαλάζιο φως και θα αισθανθείς έλξη προς το ωχρό λευκό… Μην βρίσκεις απόλαυση στο ωχρό λευκό φως παραδώσου στο γαλάζιο και κάνε την εξής επίκληση …”
Τις πρώτες 7 ημέρες εμφανίζονται ήμερες θεότητες και Βούδες.
Τις επόμενες 5 μέρες εμφανίζονται οι άγριες θεότητες.
Στο παρακάτω πίνακα δίνω τις πληροφορίες σχετικά με τις ημέρες στο Dharmata.
Ημέρες
|
Βούδες (Ήμερες / Άγριες Θεότητες)
|
Σαμσάρα
|
Οι ήμερες μορφές τα Tathagata
| ||
| 1 | Λευκός Βούδας, Γαλάζιες ακτίνες | Ωχρό λευκό (Πεδίο Σαμσαρικών Θεών) |
| 2 | Γαλάζιος Βούδας, Λευκές ακτίνες | Ωχρό γκρίζο καπνισμένο (Πεδίο κόλασης) |
| 3 | Κίτρινος Βούδας, Ακτίνες ουράνιου τόξου | Ωχρό γαλάζιο (Πεδίο ανθρώπων) |
| 4 | Κόκκινος Βούδας, κόκκινες ακτίνες, ουράνιο τόξο. | Ωχρό κίτρινο (Πεδίο πλεονεξίας, αχόρταγων φαντασμάτων) |
| 5 | Πράσινος Βούδας, ακτίνες ουράνιου τόξου. | Ωχρό κόκκινο (Πεδίο ζηλόφθονων Θεών) |
| 6 |
| Και τα πέντε ωχρά χρώματα της Σαμσάρα. |
| 7 | Οι Θείοι Vidyadhara, πολύχρωμο φως | Φως από το πεδίο των ζώων |
Οι αγριωπές μορφές, τα Heruka
| ||
| 8 | Βιολετί σκούρο σώμα, λευκό, κόκκινο, μωβ πρόσωπα |
Εδώ δεν έχουμε επιρροές από την σαμσάρα. Αν ένα στάδιο αποτύχει οδηγούμαστε στο επόμενο.
|
| 9 | Βαθυγάλανο σώμα, λευκό, κόκκινο, γαλάζιο πρόσωπα | |
| 10 | Κίτρινο σώμα, λευκό, κόκκινο, πυροκίτρινο πρόσωπα | |
| 11 | Σκούρο κόκκινο σώμα, λευκό, κόκκινο, σκύρο κόκκινο πρόσωπα | |
| 12 | Πράσινο σώμα, λευκό, κόκκινο, σκούρο πράσινο πρόσωπα. | |
 Απεικόνιση Tathagata |  Απεικόνιση Heruka |
Το τρίτο bardo της επαναγέννησης.
Αν όλα αυτά αποτύχουν τότε ξεκινά το bardo της επαναγέννησης.
Εδώ ότι βιώνεται σαν οράματα, τοπία, κτλ είναι για την επιλογή της γέννησης σε ένα πεδίο της ύπαρξης.
Σε αυτήν την κατάσταση η ψυχή αρχίζει να αποκτά νοητικό σώμα και μπορεί να πραγματώνει θαύματα. Επειδή όμως δεν είναι σκοπός αυτός της θαυματοποιίας, οι Θιβετιανοί συμβουλεύουν την ψυχή να αρνηθεί αυτές τις πράξεις όσο δελεαστικές και αν είναι.
Εδώ θα θεαθούν οράματα μορφών που θα παροτρύνουν σε εγκλήματα και ακολασίες, θα εμφανίζονται καιρικά φαινόμενα που θα καταδιώκουν την ψυχή, πείνα, λύπη κτλ.
Η συμβουλή είναι μία, αναγνώρισε αυτές τις καταστάσεις και κατάλαβε ότι είναι οράματα που δεν μπορούν να σε βλάψουν. Μείνε συγκεντρωμένος και μην αποσπάσαι.
Τα 6 φώτα της υπάρξεως θα λάμψουν πάνω σου,
λευκό των σαμσαρικών θεών,
κόκκινο των ζηλόφθονων θεών,
γαλάζιο των ανθρώπων,
πράσινο των ζώων,
κίτρινο της φαντασμάτων της πλεονεξίας,
γκρίζο του καπνού της κόλασης.
Αν η ψυχή διαλογιστεί πάνω σε κάθε φως σαν να μην ήταν το φως από την Σαμσάρα αλλά το φως του Βούδα ή του προστάτη του ή του Δασκάλου του τότε ακόμη υπάρχει ευκαιρία για λύτρωση.
Αν αποτύχει και αυτό τότε αρχίζουν οι τεχνικές για το μη πρόσβαση σε μήτρα.
Αν αποτύχουν και αυτές τότε θα εμφανιστούν τοπία που συμβολίζουν τις ηπείρους και τον τόπο που θα γεννηθεί κάποιος.
| 1 | Ανατολή | Λίμνη με χήνες | Μην πας εκεί δεν υπάρχει διδασκαλία για απελευθέρωση |
| 2 | Νότος | Μεγαλόπρεπα σπίτια | Αν θέλεις μπες |
| 3 | Δύση | Άλογα και φοράδες | Μην πας εκεί δεν υπάρχει διδασκαλία για απελευθέρωση |
| 4 | Βορράς | Λίμνη με ταύρους και αγελάδες | Μην πας εκεί δεν υπάρχει διδασκαλία για απελευθέρωση |
| 5 | Θεός | Ναοί και οικοδομήματα με πολύτιμους λίθους | Αν θέλεις μπες. |
| 6 | Ζηλόφθων θεός | Πυκνό δάσο, περιστρεφόμενο σαν στεφάνι από φωτιά | Μην μπαίνεις |
| 7 | Ζώο | Ομίχλη, σπήλαια, αχυροκαλύβες | Μην μπαίνεις |
| 8 | Φάντασμα | Κορμοί δένδρων, σκοτεινές ραβδώσεις, γκρεμούς, σκοτεινιά | Μην μπαίνεις |
| 9 | Κόλαση | Άσματα, δύναμη επιβολής, αδυναμία, σπίτια μαύρα κόκκινα | Μην μπαίνεις |
ΠΗΓΗ"Αορατος Ναος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου