 |
O Ιάσονας και ο βασιλιάς Αιήτης - απο
αγγείο |
Πολλοί απο τους νέους που συμμετείχαν στην Αργοναυτική εκστρατεία ήταν πατεράδες ή παππούδες πολλών επιφανών Ελλήνων που συμμετείχαν αργότερα στα Τρωικά όπως φαίνεται απο τα ονόματα τους, κανένας απο τους Αργοναύτες δέν είναι μεγαλύτερος απο δύο γενεές σε σχέση με τους ήρωες τωνΤρωικών. Ο Αιήτης είχε πάρει χρησμό οτι θα πέθαινε άν έφευγε το χρυσόμαλλο δέρας απο την χώρα του ο χρησμός αυτός τον έκανε υπερβολικά σκληρό απέναντι στους ξένους, η Μήδεια αντέδρασε στην συμπεριφορά του πατέρα της ήρθε σε σύγκρουση μαζί του γι'αυτό φυλακίστηκε αλλά είχε δραπετεύσει απο την φυλακή την εποχή που ο Ιάσονας και οι Αργοναύτες έφτασαν στην Κολχίδα. Η Μήδεια η οποία ήταν μάγισσα όταν είδε τον Ιάσονα τον ερωτεύθηκε με την πρώτη ματιά ρωτώντας τον για τον σκοπό της αποστολής του όταν τον έμαθε του υποσχέθηκε να τον βοηθήσει με τον όρο να την παντρευτεί και να την πάρει μαζί του στην Ελλάδα, ο Ιάσονας δέχθηκε. Ο Αιήτης ζήτησε απο τον Ιάσονα για να του παραδώσει το χρυσόμαλλο δέρας να οργώσει τα χωράφια με δύο ταύρους με χάλκινα πόδια που έβγαζαν φωτιές απο τα ρουθούνια τους, δώρο του θεού Ηφαίστου κάτι το ακατόρθωτο αλλά η Μήδεια του έδωσε μιά μαγική αλοιφή ώστε να μπορεί να είναι απρόσβλητος απο την φωτιά και απο τα όπλα για μιά ολόκληρη ημέρα. Ο Ιάσονας με αυτόν τον τρόπο δέν κάηκε απο τις φλόγες των ταύρων, απο τα δόντια των ταύρων που έσπειρε στο έδαφος φύτρωσαν οπλισμένοι πολεμιστές που επιτέθηκαν να τον σκοτώσουν αλλά ο Ιάσονας ύστερα απο συμβουλή της Μήδειας έριξε μιά πέτρα ανάμεσα τους για να αλληλοσκοτωθούν μεταξύ τους. Ο Αιήτης παρόλα αυτά όχι μόνο δέν κράτησε την υπόσχεση του αλλά επιχείρησε να κάψει την Αργώ και να σκοτώσει τους Αργοναύτες, ο Ιάσονας πάλι με την βοήθεια της Μήδειας αποκοίμισε τον δράκο που φύλαγε το χρυσόμαλλο δέρας και στην συνέχεια δραπέτευσε με το πλοίο παίρνοντας μαζί του το δέρας και την μάγισσα Μήδεια. Οι δραπέτες Αργοναύτες καταδιώχθηκαν απο τον Αιήτη αλλά η Μήδεια έσφαξε τον μικρό της αδελφό Άψυρτο, τον κομμάτιασε και έριξε τα κομμάτια του στην θάλασσα με αυτόν τον τρόπο ο Αιήτης καθυστέρησε την καταδίωξη για να προλάβει να μαζέψει απο την θάλασσα τα κομμάτια του σκοτωμένου γιού του. Αργότερα ο Αιήτης έχασε τον θρόνο της Κολχίδας απο τον αδελφό του Πέρση αλλά ο Μήδειος γιός της Μήδειας και του Ιάσονα έφτασε στην Κολχίδα αποκαθιστώντας τον παππού του στον θρόνο έτσι ο χρησμός δέν επαληθεύτηκε.
Ο Ιάσονας μετά τα Αργοναυτικά
 |
| Ο Ιάσονας και ο Πελίας - απο αρχαίο αγγείο |
Ο Ιάσονας επέστρεψε στην Ιωλκό φέρνοντας στον θείο του βασιλιά Πελία το θρυλικό χρυσόμαλλο δέρας για να του παραδώσει την βασιλεία όπως του υποσχέθηκε οι παραδόσεις διχάζονται, η επικρατέστερη λέει οτι ο Ιάσονας ανέλαβε την βασιλεία αλλά ήταν πολύ κουρασμένος και αποσύρθηκε, ο πρώτος γιός που απέκτησε με την Μήδεια ήταν ο Μήδος. Μιά παράδοση λέει οτι ο Ιάσονας ήθελε να σκοτώσει τον Πελία για να εκδικηθεί τον θάνατο του πατέρα του η Μήδεια όταν έμαθε τις προθέσεις του συζύγου της επινόησε ένα σατανικό σχέδιο : έσφαξε μπροστά στις κόρες του Πελία ένα κριάρι, το κομμάτιασε, και ύστερα απο μάγια έβγαλε απο την κατσαρόλα ένα ζωντανό αρνάκι με αυτόν τον τρόπο έπεισε τις κόρες του Πελία να σφάξουν τον πατέρα τους για να γίνει νέος. Οι αφελείς κόρες του Πελία έκαναν το ίδιο στον πατέρα τους τον έσφαξαν, τον μαγείρεψαν αλλά αυτός δέν ξαναζωντάνεψε, ο Άκαστοςγιός του Πελία πήρε τον θρόνο εξορίζοντας τον Ιάσονα και την Μήδεια στην Κόρινθο.
 |
| Ο Ιάσονας δαμάζει τον ταύρο με την βοήθεια της Μήδειας |
Στην Κόρινθο ο Ιάσονας και η Μήδεια έζησαν αφανώς άλλα 10 χρόνια περίπου απέκτησαν και άλλα παιδιά αλλά στην συνέχεια ο Ιάσονας αδιαφορώντας για την Μήδεια ερωτεύθηκε την Γλαύκη μικρότερη κόρη του βασιλιά της ΚορίνθουΚρέοντα. Η Μήδεια αντέδρασε σκληρά γνώριζε οτι άν την εγκατέλειπε ο Ιάσονας θα έμενε έκθετη δέν θα μπορούσε να σταθεί πουθενά, δέν θα μπορούσε να πάει ούτε στον πατέρα της στην Κολχίδα επειδή την αναζητούσε να την σκοτώσει για να την τιμωρήσει για τον φόνο του Αψύρτου προσπάθησε αρχικά με ικεσίες να πείσει τον Ιάσονα να παραμείνει πιστός στον γάμο τους. Όταν αποδείχθηκαν μάταιες ενώ ο Ιάσονας ήταν έτοιμος να ξαναπαντρευτεί την Γλαύκη έστειλε στην νύφη γαμήλιο δώρο έναν μαγικό χιτώνα τον οποίο όταν τον φόρεσε πήρε φωτιά και κάηκε ζωντανή, την ίδια ώρα σκότωσε δύο απο τα παιδιά της με τον Ιάσωνα αυτό έκανε το όνομα της στην ιστορία συνώνυμο με αυτό της μητέρας που σκοτώνει τα παιδιά της. Ο Ιάσονας οργίστηκε άσχημα αλλά ο παππούς της Μήδειας ο θεός Ήλιος την πήρε μαζί του στους ουρανούς με ένα μαγικό άρμα, απο τότε η Μήδεια οριστικά εξαφανίστηκε. Στην Ιωλκό εν τω μεταξύ βασίλευε ο Άκαστος γιός του Πελία ξάδελφος του Ιάσονα ο οποίος είχε εξορίσει τον Ιάσονα και την Μήδεια απο την πόλη λόγω του θανάτου του πατέρα του, ο Άκαστος φιλοξένησε τον Πηλέα απο την Φθία πατέρα του Τρωικού Αχιλλέα που κατέφυγε στην Θεσσαλική πόλη μετά απο τον εξ'αμελείας φόνο του πεθερού του στο κυνήγι του Καλυδωνίου κάπρου.
 |
| Ο Ιάσονας και το χρυσόμαλλο δέρας |
Τον Πηλέα ερωτεύθηκε σφοδρά η σύζυγος του Άκαστου Αστυδάμεια αλλά ο φιλοξενούμενος απέρριψε τον έρωτα της, η Αστυδάμεια για να εκδικηθεί τον Πηλέα τον κατηγόρησε στον σύζυγο της οτι αποπειράθηκε να την βιάσει. Ο Άκαστος επειδή ως φιλοξενούμενο δέν ήθελε να τον σκοτώσει ο ίδιος τον άφησε άοπλο στα βουνά για να τον κατασπαράξουν τα θηρία αλλά ο Πηλέας τελικά σώθηκε μετά απο επέμβαση του κένταυρου Χείρωνα, στην συνέχεια συμμαχώντας με τον εξόριστο Ιάσονα μετά τις περιπέτειες του με την Μήδεια και τουςΔιόσκορους σκότωσε τον Άκαστο και διαμέλισε την Αστυδάμεια. Η τύχη του Ιάσονα αμφισβητείται στην συνέχεια σύμφωνα με μερικές πηγές ο Ιάσονας επανήλθε στον θρόνο της Ιωλκού παραμένοντας βασιλιάς ώς το τέλος της ζωής του, σύμφωνα με άλλες πηγές η Ιωλκός καταστράφηκε απο τον Πελία και τον Ιάσονα χωρίς να υπάρξει επόμενος βασιλιάς.Η Ιωλκός βρισκόταν στην περιοχή του σύγχρονου οικισμού του Διμινί 2 Κm δυτικά του Βόλου, οι αρχαιολόγοι βρήκαν δείγματα οικισμού στην περιοχή απο το 7000 π.χ. το 1886 οι αρχαιολόγοι Lolling και Wolters ανακάλυψαν Μυκηναικό τάφο απο την 2η χιλιετία π.χ. τοΛαμιόσπιτο στο Καζανάκι Βόλου (περιφερειακή Οδό) απο τον 15ο αιώνα π.χ. τότε που κτίσθηκε η πόλη με τα Μυκηναικά ανάκτορα. Οι ανασκαφές συνεχίστηκαν την πενταετία 1901 - 1905 απο τους αρχαιολόγους Βαλέριο Στάη και Χρήστο Τούντα ανακάλυψαν οικισμό με οχυρωμένη ακρόπολη έδρα βασιλείου, κατοικίες και τάφους, ο οικισμός άκμασε μεταξύ 15ου - 12ου αιώνα π.χ. Τα σύγχρονα χρόνια οι ανασκαφές συνεχίστηκαν το 1977 απο τον σπουδαίο αρχαιολόγο Γιώργο Χουρμουζιάδη, το 2001 οι αρχαιολόγοι έφεραν στο φώς το μεγάλο ανακτορικό συγκρότημα της πόλης (15ος - 12ος αιώνας π.χ.) μέσα σε αυτό βρέθηκαν εγχάρακτα όστρακα με επιγραφές της Γραμμικής Β' της γνωστής γραφής στον Ελληνικό χώρο της Μυκηναϊκής περιόδου την 2η χιλιετία π.χ.. Μεταξύ των άλλων ευρημάτων ήταν ο μεγαλοπρεπής ναός της Ιωλκείας Αρτέμιδος με τα υλικά του χτίστηκαν αργότερα χριστιανικοί ναοί, νοτιότερα στην περιοχή της Νέας Αγχιάλου υπήρχε ο αρχαίος οικισμός Παγασαί το λιμάνι της Ιωλκού οπου ο Ιάσονας ναυπήγησε την Αργώ σαλπάροντας με τους άντρες του για την Κολχίδα.
 |
| Ο Ιάσονας και το χρυσόμαλλο δέρας |
Η Ιωλκός φαίνεται να είχε καταστραφεί απο φωτιά γύρω στο 1200 π.χ. έναν αιώνα περίπου μετά την εποχή του Ιάσονα (13ος - 14ος αιώνας π.χ.) αλλά εξακολουθούσε να κατοικείται την κλασσική περίοδο ώς τον 2ο αιώνα π.χ. τα νεώτερα χρόνια οι κάτοικοι μετακινήθηκαν στην γειτονική Δημητριάδα. Ο Ιάσονας είναι ο σημαντικότερος βασιλιάς της εποχής των Αιολέων στην Θεσσαλία άν λάβουμε υπόψη μας οτι ο πατέρας τουΑίσονας ήταν γιός του Κρηθέα και αυτός με την σειρά του ήταν γιός του ίδιου του γενάρχη Αίολου. Οι ανασκαφές έδειξαν οτι οι κάτοικοι της πόλης την 2η - 3η χιλιετία π.χ. ήταν Μινύες, σύμφωνα με ιστορικές πηγές ήταν η κοιτίδα των Μινύων πρίν εγκατασταθούν στον Ορχομενό Βοιωτίας και η ιδιαίτερη πατρίδα του ίδιου του γενάρχη τους Μινύα. Ο Απολλώνιος ο Ρόδιος λέει οτι ο γενάρχης Μινύας καταγόταν απο την Ιωλκό της Θεσσαλίας "την γαρ Ιωλκόν Μινύαι ώκουν, ώς φησι Σιμωνίδης εν Συμμίκτοις", ο Διόδωρος ο Σικελιώτηςαντίστοιχα λέει την Ιωλκό πόλη των Μινύων "Μινύα πόλις Θετταλίας, ή πρότερον Αλμωνίας".
Oι Κασκά των Χετταίων ήταν οι κάτοικοι της Κολχίδας
 |
| Η κοιλάδα του ποταμού Φάση στην Γεωργία |
Οι αρχαίοι Κόλχες του Αιήτη ταυτίζονται με την ορεινή βαρβαρική φυλή των Κασκά που παρενοχλούσε συνεχώς τους Χετταίους στα βόρεια του βασιλείου τους στα Ποντιακά όρη, ήταν τόσο μαχητικοί που οι Χετταίοι δέν κατάφεραν να επεκτείνουν ποτέ το βασίλειο τους ώς τις ακτές του Πόντου. Στην καταγωγή ήταν συγγενείς με τους πρωτοχετταίους απο την 4η χιλιετία π.χ., μετά την εγκατάσταση των νεοχετταίων και την δημιουργία του βασιλείου τους οι Κασκά αποτελούσαν απο νωρίς εμπόδιο για την εξάπλωση του στα βόρεια. Πρώτη φορά ηττήθηκαν απο τον Χετταίο βασιλιά Τανταλίγια τον 1ο (1400 π.χ.) με αποτέλεσμα ο Τανταλίγια να ισχυροποιήσει σημαντικά το βασίλειο του, με τον διάδοχο του Αρνουβάλντα τον 1ο (1400 - 1375 π.χ.) οι Χετταίοι εξασθένησαν σημαντικά με αποτέλεσμα οι Κάσκα να ξεκινήσουν ληστρικές επιδρομές η μεγαλύτερη τότε κατάκτηση τους ήταν η ιερή πόλη του θεού των καιρικών φαινομένωνΝεβίλ. Την εποχή του Τανταλίγια του 2ου (1360 - 1344) οι ακρίδες κατέστρεψαν τα σιτηρά τους ξέσπασε πείνα με αποτέλεσμα να ξεσπάσουν στους εξασθενημένους Χετταίους, συμμάχησαν με μιά άλλη ληστρική φυλή τους Ισούβα έκαψαν την Χαττούσα και κατέλαβαν την συμπρωτεύουσα των ΧετταίωνΤαπινόβα.
 |
| Χρυσό κόσμημα απο την Κολχίδα |
Το βασίλειο των Χετταίων φαινόταν προσωρινά να πλησιάζει στο τέλος του όπως φαινόταν απο τις επιστολές Αμάρνα που σώθηκαν απο τον φαραώ της Αιγύπτου Αμένοφις τον 3ο στον βασιλιά της Αρζάβα, ο φαραώ μιλούσε με θαυμασμό για τους μαχητικούς Κασκά ζητώντας κάποιους απο αυτούς για μισθοφόρους του. Οι Χετταίοι τελικά σώθηκαν χάρη στην αποφασιστικότητα που έδειξε ο βασιλιάς Τανταλίγια ο 2ος στα τελευταία χρόνια της βασιλείας του και ο μικρότερος γιός του Σουπιλουλιούμας (1344 - 1322 π.χ.). Ο Σουπιλουλιούμας ανέκτησε όλες τις περιοχές μετά απο σκληρούς αγώνες υπέταξε οριστικά τους Κασκά περιορίζοντας τους Κασκά στα Ποντιακά όρη αλλά ο κίνδυνος εμφανίστηκε ξανά τα τελευταία χρόνια του Σουπιλουλιούμας. Το 1322 π.χ. μεγάλη επιδημία πανούκλας θέρισε τους Χετταίους με αποτέλεσμα να πεθάνουν απο αυτή μέσα σε έναν χρόνο ο ίδιος ο Σουπιλουλιούμας, ο μεγαλύτερος γιός και διάδοχος του Αρνουβάλντα ο 2ος που τον διαδέχθηκε και ο στρατηγός των Χετταίων Χανούτι που είχε αναλάβει τον πόλεμο κατά των Κάσκα. Οι Κασκά εκμεταλλεύτηκαν τον πανικό που επικρατούσε στους Χετταίους λόγω της πανούκλας για να οργανωθούν για πρώτη και τελευταία φορά σε βασίλειο με τον στρατηγό Πιχινίτι (Pihhinity)λεηλατώντας συνέχεια τους Χετταίους. Την ίδια εποχή υπήρχε εκτεταμένος εποικισμός των κατοίκων του Ελληνικού χώρου σε ολόκληρη την Ανατολική Μεσόγειο και την Ασία, οι Αχαιοί/Αχιγιάβα είχαν δημιουργήσει ανεξάρτητο βασίλειο στην Μικρά Ασία με πρωτεύουσα την Μίλητο απο το 1400 π.χ. σύμφωνα με τα έγγραφα των Χετταίων ενώ είχαν καταλάβει και την Αλασίγια/Κύπρο.
 |
| Χρυσό κόσμημα απο την Κολχίδα |
Την ίδια εποχή πραγματοποιήθηκαν εξερευνητικές επιχειρήσεις απο τις Παγασές Μαγνησίαςστην Μαύρη θάλασσα με στόχο την αναζήτηση χρυσού στην ανατολική πλευρά του Ευξείνου Πόντου στην περιοχή της Γεωργίας οπου υπήρχαν πλούσια κοιτάσματα στον ποταμό Φάσι. Τα γεγονότα αποδεικνύουν οτι υπήρξαν ισχυρές συγκρούσεις μεταξύ των Θεσσαλών και των ληστρικών Κασκά στις Ποντιακές ακτές του Ευξείνου Πόντου αλλά οι Θεσσαλοί κατάφεραν να πετύχουν τον σκοπό της αποστολής τους δηλαδή την μεταφορά του χρυσού. Άν κρίνουμε οτι τα Τρωικά έγιναν γύρω στο 1250/1200 π.χ. και τα Αργοναυτικά του Ιάσωνα έγιναν περίπου δύο γενιές πρίν δηλαδή το 1300 π.χ. τότε που οι Κάσκα έφτασαν στο μέγιστο της ισχύος τους μπορούμε να υποθέσουμε οτι ο Αιήτης ίσως να ήταν ο ίδιος ο στρατηγός Πιχινίτι. Στην περιοχή της Μαγνησίας την ίδια εποχή υπήρχε μεγάλη έξαρση στην επεξεργασία των μετάλλων, έχουν βρεθεί περίπου 30 μεταλλευτικές περιοχές απο το Πήλιο ώς την Αγχίαλο οπου γινόταν η επεξεργασία χαλκού, μολύβδου και σιδήρου, στην περιοχή Ξουρίχτι βρέθηκε υπόγειο μεταλλείο μήκους 100 m. Τα δείγματα χρυσού που βρέθηκαν στον Μυκηναικό τάφο στο Καζανάκι του Βόλου είναι διαφορετικής μορφής σε σχέση με τα αντίστοιχα δείγματα χρυσού που βρέθηκαν στους Μυκηναικούς τάφους της Αργολίδας την ίδια εποχή, τα δείγματα χρυσού απο το Καζανάκι αποδεικνύουν οτι ο χρυσός παραγόταν απο σβόλους ή χρυσές ψηφίδες. Η διευθύντρια τουΑρχαιολογικού Ινστιτούτου Θεσσαλικών Σπουδών Βασιλική Αδρύμη- Σισμάνη που έκανε τις ανασκαφές έστειλε τα δείγματα σε έρευνα σε Παρισινά εργαστήρια που απέδειξαν οτι ο χρυσός ήταν ποταμίσιος ίδιας ποιότητας χρυσού με αυτόν που συναντάμε στα ποτάμια της Γεωργίας ένα απο τα ελάχιστα μέρη στον κόσμο που συλλέγεται ποταμίσιος χρυσός. Οι Μυκηναίοι της Πελοποννήσου αντίθετα δέν ασχολήθηκαν με τα ταξίδια σε εκείνη την μακρινή περιοχή, όπως δείχνουν τα δείγματα στους τάφους τους ο χρυσός των Πελοποννησίων προερχόταν απο το εμπόριο με την Ασσυρία και την Αίγυπτο. Οι Χετταίοι δέν κρατούσαν στα αρχεία τους τις συγκρούσεις λαών στα βόρεια στην περιοχή του Ευξείνου Πόντου επειδή λόγω των Κάσκα δέν είχαν πρόσβαση γι'αυτό δέν έχει βρεθεί στα αρχεία τους τίποτα το σχετικό με τους πολέμους των Θεσσαλών στην περιοχή του Ευξείνου Πόντου. Ο βασιλιάς Μουρσίλις ο 2ος (1322 - 1295 π.χ.) τους αντιμετώπισε αποφασιστικά μετά απο το πέρασμα της επιδημίας τους συνέτριψε, οι δύο στρατηγοί των Κάσκα Παζάνας (Pazzanas) και Νιννυτάς (Nynnutas) ζήτησαν άσυλο στην αυλή του βασιλιά της Αρζάβα Ούχα - Ζίτι αργότερα δραπέτευσαν για να οργανώσουν νέα επίθεση αλλά δολοφονήθηκαν. Ο στρατηγός - βασιλιάς των Κασκά Πιχινίτι μεταφέρθηκε αιχμάλωτος απο τον Μουρσίλις τον 2ο στην Χαττούσα το νεοσύστατο κράτος των Κασκά διαλύθηκε και ο κίνδυνος πάλι πέρασε προσωρινά. Την εποχή του Μουβαταλί του 2ου μεγαλύτερου γιού και διαδόχου του Μουρσιλίς οι Κασκά λεηλάτησαν ξανά την Χαττούσα, ο Μουβαταλί αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την πόλη για να εγκατασταθεί στην νέα του πρωτεύουσα Ταραντάσσα που βρισκόταν στα νότια σύνορα του βασιλείου μακριά απο τον κίνδυνο των επιδρομών τους.
 |
| Χρυσός θησαυρός απο τάφους στην Κολχίδα |
Στην Χαττούσα ο Μουβαταλί άφησε κυβερνήτη τον μικρότερο αδελφό του Χατουσίλις για να αντιμετωπίσει τους Κασκά, Ο ικανότατος Χατουσίλις ο στρατηγός στην μάχη του Κάδιξ με τους Αιγυπτίους συνέτριψε τους Κασκά ανακτώντας απο τους Χετταίους όλες τις περιοχές ακόμα και την παλιά πρωτεύουσα Ταπινόβα. Οι Χετταίοι αμέσως μετά τον θάνατο του Μουβαταλί εγκαταστάθηκαν ξανά στην Χαττούσα ενώ οι Κασκά μετά τον Χατουίλις τον 3ο δέν τόλμησαν να επιχειρήσουν νέες επιδρομές, μόνο τα τελευταία χρόνια της ιστορίας των Χετταίων την εποχή του Σουπιλουλιούμας του 2ου εγγονού του Χατουσίλις του 3ου βοήθησαν τους λαούς της θάλασσας να καταστρέψουν τους Χετταίους. Μετά την εξόντωση των Χετταίων προχώρησαν ανατολικότερα στην περιοχή της Καππαδοκίας εκεί ήρθαν σε σύγκρουση με τον Ασσύριο βασιλιά Τιγκλάθ - Πιλεσέρ τον 1ο που τους συνέτριψε απο τότε έγιναν υποτελείς των Ασσυρίων. Σύμφωνα με τα Ασσυριακά αρχεία το μεγαλύτερο τμήμα τους μετανάστευσε στις ανατολικές ακτές του Ευξείνου Πόντου στην περιοχή της σημερινής Γεωργίας όπου δημιούργησαν αργότερα ανεξάρτητο βασίλειο οι Ουρουρτιανοί τους έλεγαν Qulhi και οι Έλληνες Colchi (Κολχί ή Κόλχες). Τα ονόματα τους όπως παρατηρούμε στον αντίστοιχο Ελληνικό λαό (Πέρσης, Μήδεια, Μήδειος) αποδεικνύουν οτι ο λαός αυτός πιθανότατα έχει πολλές κοινές σχέσεις καταγωγής με τους προγόνους των Περσών.
.bmp)
.bmp)
.bmp)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου