Ο Μέγας Ασόκα, υπήρξε ο σημαντικότερος Ινδός Αυτοκράτορας στην ιστορία της Ινδίας και της νότιας Ασίας. Πρόκειται για τον τελευταίο Αυτοκράτορα της Δυναστείας Μαούρυα της Ινδίας που κυβέρνησε τη χώρα του για 50 χρόνια μετά το θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου και πιο συγκεκριμένα από το 273 π.Χ. μέχρι το 232 π.Χ. Υπήρξε ένθερμος οπαδός του Βουδισμού και ένας από τους μεγαλύτερους προστάτες και ιεραποστόλους του δια του οποίου και αναδείχθηκε αυτό το δόγμα.
Όμως πέρα από τις θρησκευτικές του ανησυχίες, φαίνεται ότι ο Ινδός αυτοκράτορας έτρεφε μεγάλο ενδιαφέρον και για τις επιστήμες. Ετσι δημιούργησε την «Μυστική Κοινότητα των Εννέα Αγνώστων Ανδρών», προκειμένου να διασώσει και να μεταδώσει τα επιτεύγματα των ινδικών επιστημών στις επόμενες γενεές. Οι εννέα άγνωστοι άνδρες φέρονται να ήταν οι μεγαλύτεροι Ινδοί επιστήμονες, τους οποίους ο αυτοκράτορας επιφόρτισε με την καταγραφή όλων των επιστημών σε χειρόγραφα.
Η εργασία τους θα έμενε μυστική, καθώς ο Ασόκα φοβόταν ότι αν η προηγμένη ινδική επιστήμη έπεφτε σε λάθος χέρια θα χρησιμοποιούνταν για καταστροφικούς πολέμους, κάτι που υποτίθεται πως –σύμφωνα με την παράδοσή τους- είχε συμβεί στο απώτερο παρελθόν και ήταν η αιτία της καταστροφής της αρχαίας ινδικής αυτοκρατορίας Ράμα, που άκμασε χιλιάδες χρόνια πριν την εποχή του.
Οι εννέα επιστήμονες έγραψαν ισάριθμα βιβλία, στα οποία μεταξύ άλλων υπάρχουν αναφορές για οχήματα που πετούν και ονομάζονται vimanas, ενώ το έκτο από αυτά τιτλοφορείται «Τα μυστικά της βαρυτικής έλξης» (!). Τα πρωτότυπα των βιβλίων αυτών δεν έχουν βρεθεί, εικάζεται όμως ότι βρίσκονται κάπου κρυμμένα στην Ινδία. Σώζονται όμως οι αναφορές στο περιεχόμενό τους.
Οι περιγραφές
Γνώριζαν λοιπόν οι αρχαίοι Ινδοί τα μυστικά της βαρυτικής έλξης; Είχαν κατασκευάσει αεροσκάφη και μάλιστα πολεμικά; Σύμφωνα με τις κλασσικές πηγές του Ινδουϊσμού Manusa, Mahabharata, Rigu Veda, Samarangana, Sutradhara και Vymaanika Shaastra, η απάντηση είναι καταφατική. Ποτέ όμως δεν βρέθηκε χειροπιαστό στοιχείο, κάποιο αρχαιολογικό εύρημα, ένα απομεινάρι αεροσκάφους που να αποδεικνύει τους ισχυρισμούς αυτών των αναφορών. Παρ’ όλα αυτά, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι στην πλειοψηφία τους τα κείμενα αυτά είναι αυθεντικά και περιλαμβάνουν λεπτομερείς περιγραφές των vimanas.
Η μετάφραση των κειμένων που προαναφέραμε, από τα σανσκριτικά στα ινδικά και από εκεί στα αγγλικά, ξεκίνησε το 1952 και ολοκληρώθηκε το 1973, οπότε και δημοσιεύθηκε η αγγλική μετάφραση για το ευρύ κοινό. Σε αυτά υπάρχουν περιγραφές και οδηγίες για την κατασκευή των σκαφών vimanas, καθώς και αναφορές στις δυνατότητες και τα όπλα τους. Για παράδειγμα ο όρος saposamhara χρησιμοποιείται για κάποιου είδους πύραυλο, ο όρος prasvapna για ένα «όπλο που υπνωτίζει» και ο όρος agni astras για τα «κεραυνοβόλα όπλα». Επίσης γίνεται αναφορά στις ιλιγγιώδεις ταχύτητες των σκαφών και στη δυνατότητα ελιγμών και κινήσεων που παρεπιπτόντως διαθέτουν και σύγχρονα πολεμικά αεροσκάφη (στάση και αναστροφή στον αέρα, κάθετη απογείωση-προσγείωση κτλ).
Παράλληλα στο Mahabharata υπάρχουν αναφορές για τις επιπτώσεις από την χρήση αυτών των όπλων, καθώς γίνεται λόγος για εξολόθρευση φυλών με μια μόνο επίθεση που άφηνε πίσω της κονιορτοποιημένα χωριά και φρικτά παραμορφωμένα σώματα, αδύνατον να αναγνωριστούν. Μια περιγραφή δηλαδή που ομοιάζει με εκείνη της Χιροσίμα αμέσως μετά την ρίψη της ατομικής βόμβας…
Οι απεικονίσεις
Εντυπωσιακές είναι οι περιγραφές της κατασκευής των vimanas, με βάση τις οποίες παράλληλα με την μετάφραση έγιναν και τα σχέδια των αεροσκαφών αυτών. Παρατηρώντας κανείς τα σχέδια, εντοπίζει εκπληκτικές ομοιότητες με εκείνα που προέκυψαν από τις κατά καιρούς περιγραφές αυτοπτών μαρτύρων αμέσως μετά τις εμφανίσεις ΑΤΙΑ. Ετσι άλλα από αυτά μοιάζουν με τις κάψουλες των πυραύλων που χρησιμοποιούνταν στις διαστημικές αποστολές των δεκαετιών 60-70, μέσα στις οποίες βρισκόταν το πλήρωμα και έπεφταν στον ωκεανό από όπου περισυλλέγονταν με ασφάλεια. Επίσης υπάρχουν σχέδια με οχήματα που έχουν σχήμα υποβρυχίου, παρά το γεγονός ότι υποτίθεται πως απεικονίζεται κάποιο ιπτάμενο μέσο.
Ένα χρόνο μετά την δημοσίευση της αγγλικής μετάφρασης των κειμένων, το 1974, το Ινδικό Ινστιτούτο Επιστημών άρχισε να εξετάζει τα σχέδια αυτά και συνέταξε μια μελέτη στην οποία αναφερόταν πως οι περιγραφές των αεροσκαφών στα αρχαία κείμενα ήταν πολύ «φτωχές» και ότι ο μεταφραστής τους είχε παντελή έλλειψη γνώσεων της αεροναυπηγικής, συνεπώς δεν μπορούσε να σχεδιάσει σωστά τα οχήματα.
Ο άλυτος γρίφος
Όπως και να έχει το θέμα, τα σχέδια, λειτουργικά ή όχι, ήταν εξωπραγματικά τουλάχιστον για την εποχή που υποτίθεται ότι υλοποιήθηκαν και χρησιμοποιήθηκαν. Αναμφισβήτητα όμως η ομοιότητα με τα σύγχρονα τεχνολογικά κατορθώματα του ανθρώπου είναι αινιγματική. Είχαν πράγματι οι αρχαίοι Ινδοί –και μόνο αυτοί;- ανακαλύψει την σύγχρονη τεχνολογία; Αυτό βεβαίως προϋποθέτει να είχαν ανακαλύψει και διατυπώσει πρώτα τους νόμους της φυσικής στους οποίους στηρίχθηκε και ο σύγχρονός άνθρωπος για να κατασκευάσει τα δικά του πτητικά μέσα.
Αν όντως τα είχαν καταφέρει όλα αυτά, γιατί δεν μεταδόθηκε αλλά χάθηκε η γνώση αυτή; Τι μπορεί να συνέβη; Κάποιος καταστροφικός πόλεμος, στον οποίο χρησιμοποιήθηκαν τα όπλα αυτά εξαφανίζοντας ολόκληρους πολιτισμούς και καταγραφές, αφήνοντας κενά στη γνώση των επιζώντων; Ίσως…
Το δεδομένο είναι πως όλοι σχεδόν οι λαοί, διαθέτουν προϊστορικές ή μυθολογικές αναφορές σχετικές με την πτήση, πολύ πριν αυτή γίνει εφικτή. Ίσως έτσι δόθηκε το έναυσμα στον σύγχρονο άνθρωπο να προσπαθήσει να πετάξει και το πέτυχε αναπτύσσοντας με το πέρασμα του χρόνου την κατάλληλη τεχνολογία. Ήταν όμως η πρώτη φορά που το έκανε αυτό;
Κι άλλες προϊστορικές πτήσεις
Ασφαλώς αναφορές για πτήσεις στην αρχαιότητα, ακόμα και στους προϊστορικούς χρόνους, δεν υπάρχουν μόνο στην μυθολογία των Ινδών. Πολλοί λαοί στον διάβα της ιστορίας τους κατέγραψαν τέτοιου είδους αναφορές που ήθελαν θεότητες να έρχονται από τον ουρανό με φωτεινά άρματα (Ίνκας, Μάγια, Φοίνικες, Ασσύριοι), ή να εμφανίζονται την κατάλληλη στιγμή και να υπερίπτανται των ανθρώπων άλλοτε βοηθώντας τους και άλλοτε κατατρέχοντάς τους (Όμηρος, από μηχανής θεοί) και τον άνθρωπο να έφτασε στη γη μαζί με τους θεούς πάνω σε ιπτάμενες μηχανές (Αιγύπτιοι). Μάλιστα οι μαρτυρίες αυτές (ακόμα και αν μπορούν να αποδειχθούν συμβολικές), πονοκεφαλιάζουν τους σύγχρονους ειδικούς, μιας και ομοιάζουν απίστευτα με τις σύγχρονες θεάσεις ΑΤΙΑ και «στενές» επαφές αυτοπτών ανά τον κόσμο μαρτύρων.
Η γνωστότερη από αυτές εντοπίζεται στην Παλαιά Διαθήκη, αν τουλάχιστον πιστέψει κανείς την θεωρία που θέλει το όραμα του Προφήτη Ιεζεκιήλ να είναι ουσιαστικά η διήγηση της «επαφής» του με ένα ιπτάμενο όχημα και τον οδηγό του. Τι έλεγε ότι οραματίστηκε ο προφήτης; Μεταξύ άλλων τα εξής: «Εκεί, στη Βαβυλώνα, στον ποταμό Χεβάρ, ο Κύριος μου μίλησε για πρώτη φορά και ένιωσα τη δύναμη του πάνω μου. Καθώς παρατηρούσα, είδα να έρχεται από το βορρά μια ανεμοθύελλα, που έφερνε ένα μεγάλο σύννεφο. Το σύννεφο έβγαζε από μέσα του φωτιά και έλαμπε ολόγυρα, ενώ στο κέντρο του κάτι ακτινοβολούσε σαν το μέταλλο που βγαίνει από τη φωτιά. Μέσα από τη φωτιά διέκρινα τέσσερα όντα που έμοιαζαν με άνθρωπο. Το καθένα τους είχε τέσσερα πρόσωπα και τέσσερα φτερά. Τα πόδια τους ήταν ίσια, ενώ τα πέλματά τους έμοιαζαν με του μοσχαριού και σπινθηροβολούσαν σαν γυαλιστερός χαλκός». Τι ήταν αυτό το όχημα που περιέγραψε πως είδε ο Ιεζεκιήλ; Και τα όντα; Ήταν άγγελοι Κυρίου όπως νόμιζε ή μήπως άνθρωποι που ανήκαν σε κάποια φυλή η οποία είχε αναπτύξει πτητική τεχνολογία και εμφανίστηκαν εκεί τυχαία; Κανείς δεν μπορεί να αποφανθεί με σιγουριά…
πηγη"Ανεξηγητα φαινομενα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου