Ο θεός Τεχούτι έφθασε στη Αίγυπτο με μια πυραμίδα που ήρθε από τον ουρανό και έλαμπε σαν ήλιος. Οι Αιγύπτιοι ονόμασαν τον θεό αυτόν Χεμ. Ο θεός έμενε στην πυραμίδα μαζί με την φυλή των θεών Ζεπ Τεπί που τον ακολουθούσαν. Ο Τεχούτι έκρυψε τα μυστικά της δημιουργίας στην αίθουσα των αρχείων "Αμέντι", μέσα σε μια σφαίρα κρυστάλλου. Η αίθουσα αυτή βρισκόταν μέσα στο έδαφος και κάτω από την πυραμίδα που ήρθε από τον ουρανό και η θέση ήταν πολύ κοντά στην θέση που βρίσκεται σήμερα η μεγάλη πυραμίδα.
Οι Ζεπ Τεπί έφυγαν στους ουρανούς με την ιπτάμενη πυραμίδα παίρνοντας μαζί τους και την κρυστάλλινη σφαίρα και έδωσαν την υπόσχεση ότι θα επιστρέψουν και πάλι πίσω στην γη στο τέλος αυτού του χρόνου.
Είναι γεγονός πως πως σε πολλά αρχαία χειρόγραφα και παραδόσεις των λαών της γης, αναφέρονται σε Θεούς, που κατέβηκαν από τον ουρανό στην γη σαν σιδερένια πουλιά ή φλεγόμενες ασπίδες.
Η Σφίγγα είναι ένα μνημείο με σώμα λιονταριού και όπως λένε, με λιονταρίσιο ή γυναικείο αρχικά κεφάλι. (Για το γυναικείο κεφάλι θα γίνει λόγος πιο κάτω.) Σχετικά με το κεφάλι της Σφίγγας, κάποιος θρύλος λέει, ότι ο Φαραώ Τούθμωσις ο 4ος έδωσε εντολή να σκαλίσουν το κεφάλι του στη θέση του αρχικού λιονταρίσιου κεφαλιού του μνημείου. Ήθελε με τον τρόπο αυτό να περάσει στην αθανασία. Πράγματι, το κεφάλι της Σφίγγας είναι ασυνήθιστα μικρό σε σχέση με το σώμα της και αυτό είναι κάτι που οδηγεί στο συμπέρασμα ότι πιθανώς το κεφάλι να ξανασκαλίστηκε πάνω σε κάποιο άλλο αρχικό.
Όταν η Σφίγγα επαναλαξεύτηκε, η λιονταρίσια κεφαλή αφαιρέθηκε και δόθηκε στο βράχο η μορφή του σημερινού στέρνου. Παρόμοια, το μέγεθος των μπροστινών ποδιών μίκρυνε, ενώ η πιο πρόσφατη ανθρώπινη κεφαλή τοποθετήθηκε ψηλότερα στον κορμό. Επειδή προφανώς το στρώμα αυτού του πετρώματος δεν ήταν αρκετό, εκείνοι οι καλλιτέχνες αναγκάστηκαν να συμβιβαστούν κατασκευάζοντας το κεφάλι με μειωμένες αναλογίες. Αυτή τους η απόφαση οδήγησε στη σημερινή μορφή της Σφίγγας που έκτοτε αποτέλεσε αντικείμενο προβληματισμού και διαφωνιών στους αρχαιολογικούς κύκλους.
Στο λιονταρίσιο κεφάλι της σφίγγας ενισχύει το γεγονός πως τα λιοντάρια στην αρχαία Αίγυπτο (όπως και πολλούς άλλους αρχαίους πολιτισμούς) ήταν οι φύλακες τόσο του ύπνου και των ονείρων όσο και άλλου κόσμου. Κατ' αυτόν τον τρόπο, η Σφίγγα ήταν ο προστάτης της Νεκρόπολης της Γκίζας. Για αυτό τον λόγο κι ο θεός Τούτου, είχε την μορφή λιονταριού και προστάτευε τους κοιμισμένους από τους εφιάλτες.
Στα ευρήματα από την εποχή της Πρώτης έως της Τρίτης Δυναστείας περιλαμβάνονται βασιλικές πλάκες που αναπαριστούν το κεφάλι ενός λιονταριού με χαίτη και τα μπροστινά του πόδια, υποδηλώνοντας ότι το υπόλοιπο σώμα είτε έμεινε ανολοκλήρωτο είτε θάφτηκε στην άμμο. Επίσης, το πρόσωπο του λιονταριού είναι κενό, χωρίς στόμα και μάτια, σα να είχαν σβηστεί από τις ανεμοθύελλες με το πέρασμα των αιώνων. Εάν αυτή ήταν η πρώτη μορφή της Σφίγγας, τότε τα σημάδια που δείχνουν τη φθορά από τις καιρικές συνθήκες υποδηλώνουν ότι το άγαλμα είναι πολύ πιο αρχαίο και ότι μπορεί να κατασκευάστηκε την προ-Δυναστειακή εποχή.
Άλλοι ερευνητές υποστηρίζουν πως η σφίγγα είχε αρχικά κεφάλι γυναίκας. Η ερμηνεία αυτή έχει σχέση με το κοσμικό ή Πλατωνικό έτος, το οποίο αφορά την αλλαγή του σημείου ισημερίας, η οποία πραγματοποιείται περίπου κάθε 2.150 χρόνια. (Μία από τις 14 ταυτόχρονες κινήσεις της γης είναι η ιδιαίτερη κυκλική κίνηση του πολικού άξονά της, η λεγόμενη μετάπτωση. Αυτή αναγκάζει τον πολικό άξονα να διαγράψει έναν κώνο σε διάστημα περίπου 25.800 χρόνων.)
Με κάθε κοσμικό μήνα, το σημείο ισημερίας μετατοπίζεται προοδευτικά από αστερισμό σε αστερισμό του ζωδιακού και με αυτό τον τρόπο, κάτω από αστρολογική θεώρηση, όλο αυτό το διάστημα των 2.150 χρόνων βρίσκεται υπό την επίδραση του ζωδίου στο οποίο πραγματοποιείται η ισημερία. Ο Ίππαρχος καθόρισε ότι το σημείο ισημερίας εκείνης της περιόδου συνέπιπτε στις 0 μοίρες του Κριού, την αφετηρία του ζωδιακού κύκλου. Αυτή η μετακίνηση γίνεται ακολουθώντας τη σειρά Κριός-Ιχθείς-Υδροχόος-Αιγόκερως κ.λΠ
. μέχρι να ξαναφθάσει στον Κριό μετά από 25.000 χρόνια, έχοντας συμπληρώσει ένα κοσμικό έτος.
. μέχρι να ξαναφθάσει στον Κριό μετά από 25.000 χρόνια, έχοντας συμπληρώσει ένα κοσμικό έτος.
Έχει παρατηρηθεί, ότι κάθε κοσμικό έτος εκδηλώνει ορισμένα χαρακτηριστικά, τα οποία ανήκουν στο συγκεκριμένο ζώδιο, το οποίο την "χρωματίζει".
Είναι αξιοσημείωτο το γεγονός, ότι κάθε ζώδιο αφήνει την σφραγίδα του στην χρονική περίοδο που επιδρά. Στον παρακάτω πίνακα βλέπουμε πως την εποχή της Παρθένου, περίπου το 12.000 π.χ, διαδέχεται η εποχή του Λέοντα περίπου το 10.000 π.χ. Η εποχή της Παρθένου είναι η εποχή της Μητριαρχίας ενώ η εποχή του Λέοντα η αρχίζει η εποχή της πατριαρχίας και των μεγάλων Βασιλέων.
| Εποχή της Παρθένου12.812 π.χ | Εποχή της Λέοντα10.948 π.χ | Εποχή της Καρκίνου8.788 π.χ |
| Εποχή της Διδύμων6.628 π.χ | Εποχή της Ταύρου 4.468 π.χ | Εποχή της Κριού2.308 π.χ |
| Εποχή της Ιχθύος1.148 π.χ | Εποχή της Υδροχόου 2.012 μ.χ | Εποχή της Αιγόκερου 4.172Μ.χ |
| Εποχή της Τοξότη6.332 μ.χ | Εποχή της Σκορπιού 8.492 μ.χ | Εποχή της Ζυγού 10.652 μ.χ |
Η σφίγγα λοιπόν ίσως είχε κεφάλι γυναίκας και σώμα Λέοντα, συμβολίζοντας το κοσμικό έτος της Παρθένου την οποία ακολούθησε το κοσμικό έτος του Λέοντα. Θα άξιζε να αναφερθεί, πως μετά το Κοσμικό έτος του Λέοντα ακολουθεί η εποχή του Καρκίνου, όπου συνέβη, σύμφωνα με τον Πλάτωνα, η καταστροφή της Ατλαντίδος.
ΑΝτοποθετήσουμε αυτή την χρονολογία στο Κοσμικό ημερολόγιο, θα διαπιστώσουμε ότι η Ατλαντίδα βυθίστηκε περίπου όταν το σημείο ισημερίας περνούσε από το ζώδιο του Λέοντα σε αυτό του Καρκίνου περίπου το 9000 π.χ. Ο Καρκίνος ανήκει στο στοιχείο του Νερού κι έτσι δεν είναι περίεργο, ότι με τον ερχομό της εποχής του Καρκίνου, η γη γνώρισε μεγάλους κατακλυσμούς. Με την είσοδο στην εποχή του Καρκίνου και την ταυτόχρονη βύθιση της Ατλαντίδος, εξαφανίζεται σχεδόν κάθε πολιτισμός και οι λατρείες υποβιβάζονται.
τοποθετήσουμε αυτή την χρονολογία στο Κοσμικό ημερολόγιο, θα διαπιστώσουμε ότι η Ατλαντίδα βυθίστηκε περίπου όταν το σημείο ισημερίας περνούσε από το ζώδιο του Λέοντα σε αυτό του Καρκίνου περίπου το 9000 π.χ. Ο Καρκίνος ανήκει στο στοιχείο του Νερού κι έτσι δεν είναι περίεργο, ότι με τον ερχομό της εποχής του Καρκίνου, η γη γνώρισε μεγάλους κατακλυσμούς. Με την είσοδο στην εποχή του Καρκίνου και την ταυτόχρονη βύθιση της Ατλαντίδος, εξαφανίζεται σχεδόν κάθε πολιτισμός και οι λατρείες υποβιβάζονται.
Ο πλανήτης ο οποίος κυβερνάει τον Καρκίνο είναι η Σελήνη και εκείνη την εποχή αναπτύσσονται οι σεληνιακές λατρείες. Ένα άλλο χαρακτηριστικό της εποχής του Καρκίνου είναι η ανάπτυξη διαφόρων μορφών μητριαρχίας, αλλά όχι στο βαθμό τον οποίο είχε αναπτυχθεί την εποχή της Παρθένου. Αυτή την στιγμή αφήνουμε την εποχή των Ιχθύων και εισερχόμαστε στην εποχή του Υδροχόου.
Κατ' αυτόν τον τρόπο λοιπόν ίσως τα κοσμικά έτη να συνδέονται με το μυστήριο της Σφίγγας, το λέοντα με την κεφαλή γυναίκας, το Λέοντα με την Παρθένο, το σύμβολο του Λέοντος ή της Βασιλικής ψυχής και τη σχέση του με την ύλη, την όψη-Μητέρα. Μπορεί γι' αυτό να σημαίνει τις δυο πολικότητες, το αρσενικό και το θηλυκό, το θετικό και το αρνητικό.
Η τρίτη ένδειξη αφορά την "μεταφυσική" και αστρολογική ερμηνεία. Σε ασβεστολιθικό γλυπτό του 1ου αι.Μ.Χ. εμφανίζονται αγαλματίδια-σφίγγες με κεφάλι ανθρώπου, σώμα λιονταριού, φτερά αετού και ουρά κόμπρας, προφανώς επηρεασμένα από τις Ελληνικές σφίγγες.
.Χ. εμφανίζονται αγαλματίδια-σφίγγες με κεφάλι ανθρώπου, σώμα λιονταριού, φτερά αετού και ουρά κόμπρας, προφανώς επηρεασμένα από τις Ελληνικές σφίγγες.
Οι τέσσερις αυτές μορφές, "μεταφυσικά", συμβολίζουν αντίστοιχα τα τέσσερα στοιχεία της φύσης, δηλαδή ΝΕΡΟ (ΥΓΡΑ/ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ/ΑΝΘΡΩΠΟΣ), ΓΗ (ΣΤΕΡΕΑ /ΟΦΙΣ/ΥΛΗ), ΑΕΡΑΣ (ΑΕΡΙΑ/ΑΕΤΟΣ/ΠΝΕΥΜΑ) ΚΑΙ ΦΩΤΙΑ (ΕΝΕΡΓΕΙΑ/ΛΕΩΝ/ΠΝΕΥΜΑ). Επίσης, τα ίδια σύμβολα συνυπάρχουν και στα σημεία του ορίζοντα, δηλαδή αντίστοιχα στον Βορρά ο Άνθρωπος (Νερό), στην ανατολή ο Ταύρος (Γη), στη Δύση ο Αετός (Αέρας) και στο Νότο ο Λέων (Φωτιά).
Στις κάρτες Ταρώ η Σφίγγα βρίσκεται στην κορυφή του Τροχού της Τύχης, που αντιπροσωπεύει τους Κύκλους της Αιωνιότητας και φυλάει την είσοδο ενός νέου κύκλου. Είναι επίσης η δέκατη κάρτα της Μεγάλης Αρκάνας. Ο αριθμός δέκα αντιπροσωπεύει την ολοκλήρωση. Είναι ο ένας κύκλος που τελειώνει, για να ανοίξει ένας άλλος σε έναν υψηλότερο βαθμό. Η Σφίγγα είναι ο φύλακας της παλαιάς γνώσης και ο προάγγελος του νέου κύκλου...
Σύμφωνα με τα προαναφερθέντα, είναι φανερό πως ένα μνημείο όπως η Μεγάλη Σφίγγα, δε θα μπορούσε παρά να αντιπροσωπεύει και να συμβολίζει κάτι περισσότερο από ένα απλό μνημείο. Η θέση της, το σχήμα της, αλλά και οι άγνωστες αίθουσες που εικάζεται πως βρίσκονται κάτω από το σώμα της σφίγγας και που προφανώς ενώνονται και σχετίζονται με τις πυραμίδες, μαρτυρούν πολύ περισσότερα από αυτά που γνωρίζουμε. Όπως προανέφερα παραπάνω, όταν ο Τούθμωσης Δ' το 1400Π.Χ. είδε όνειρο(;) πως κάτω από το κεφάλι της σφίγγας υπήρχε θαμμένο και το σώμα της και το ξέθαψε, τοποθέτησε στο μπροστινό μέρος της σφίγγας μια γρανιτένια πλάκα, γνωστή ως η Στήλη του Ονείρου. Εκεί φαίνεται καθαρά πως η σφίγγα "κάθεται" πάνω σε άλλα κτίσματα.
.Χ. είδε όνειρο(;) πως κάτω από το κεφάλι της σφίγγας υπήρχε θαμμένο και το σώμα της και το ξέθαψε, τοποθέτησε στο μπροστινό μέρος της σφίγγας μια γρανιτένια πλάκα, γνωστή ως η Στήλη του Ονείρου. Εκεί φαίνεται καθαρά πως η σφίγγα "κάθεται" πάνω σε άλλα κτίσματα.
Τα μυστήρια της Αιγυπτιακής σφίγγας και των πυραμίδων της Γκίζας
Ο Ηρόδοτος δεν αναφέρει καθόλου την Σφίγγα παρά την πληθώρα επισκέψεών του στην Αίγυπτο, πιθανότατα γιατί ήταν καλυμμένη από την άμμο. Όταν η άμμος απομακρύνθηκε (1817) αποκαλύφθηκε ένας Ναός στις πατούσες της Σφίγγας.
Ο Ηρόδοτος δεν αναφέρει καθόλου την Σφίγγα παρά την πληθώρα επισκέψεών του στην Αίγυπτο, πιθανότατα γιατί ήταν καλυμμένη από την άμμο. Όταν η άμμος απομακρύνθηκε (1817) αποκαλύφθηκε ένας Ναός στις πατούσες της Σφίγγας.
Το 1994, ανακαλύφθηκε κάτω από το άγαλμα ένας μυστηριώδης διάδρομος. Ξεκινά από την ουρά, εισέρχεται για πέντε μέτρα μέσα στο άγαλμα και μετά σχηματίζει απότομα ορθή γωνία, καταλήγοντας σε ένα "τυφλό" σημείο. Ο διάδρομος ανακαλύφθηκε το 1926, αλλά μετά η ύπαρξή του ξεχάστηκε.
Τα μυστήρια της Αιγυπτιακής σφίγγας και των πυραμίδων της Γκίζας
Υπάρχουν και άλλα δύο παρόμοια σημεία που οδηγούν μέσα στην Σφίγγα, τα οποία εικάζεται πως έχουν χρησιμοποιήσει ήδη τυμβωρύχοι.
Αρκετοί ερευνητές αναφέρουν αυτές τις υπόγειες στοές ως "αίθουσες Αμέντι", οι οποίες είναι τα Αρχεία μίας πανάρχαιας γνώσης του Θεού Θώθ ή του Ερμή του Τρισμέγιστου. Η ιστορία του Θώθ ή Ερμήτου Τρισμέγιστου χάνεται πίσω στον χρόνο και στον πολιτισμό της μυθικής χώρας του ΚΕΜ (Αιγύπτος). Ένας πολιτισμός ο οποίος έφτασε στο απόγειό του πριν από τον τελευταίο καταποντισμό της Ατλαντίδος. Ο Ερμής ο Τρισμέγιστος ήταν εκείνος που δίδαξε στους ανθρώπους όλα όσα γνωρίζουν και ήταν ο ιδρυτής των μυστηρίων.
Υπάρχουν και άλλα δύο παρόμοια σημεία που οδηγούν μέσα στην Σφίγγα, τα οποία εικάζεται πως έχουν χρησιμοποιήσει ήδη τυμβωρύχοι.
Αρκετοί ερευνητές αναφέρουν αυτές τις υπόγειες στοές ως "αίθουσες Αμέντι", οι οποίες είναι τα Αρχεία μίας πανάρχαιας γνώσης του Θεού Θώθ ή του Ερμή του Τρισμέγιστου. Η ιστορία του Θώθ ή Ερμήτου Τρισμέγιστου χάνεται πίσω στον χρόνο και στον πολιτισμό της μυθικής χώρας του ΚΕΜ (Αιγύπτος). Ένας πολιτισμός ο οποίος έφτασε στο απόγειό του πριν από τον τελευταίο καταποντισμό της Ατλαντίδος. Ο Ερμής ο Τρισμέγιστος ήταν εκείνος που δίδαξε στους ανθρώπους όλα όσα γνωρίζουν και ήταν ο ιδρυτής των μυστηρίων.
Μέσα στις αίθουσες αυτές υποτίθεται πως βρίσκονταν ή ότι φυλάσσονται πάπυροι με τις απόκρυφες γνώσεις, ίσως και οι αποδείξεις ενός προηγούμενου προηγμένου γήινου ή εξωγήινου πολιτισμού.
Τα μυστήρια της Αιγυπτιακής σφίγγας και των πυραμίδων της Γκίζας
Το 1934, ο καθηγητής Alberto Tulli, πρώην διευθυντής της πτέρυγας Aιγυπτιακών αρχαιοτήτων στο Βατικανό, ανακάλυψε έναν πάπυρο σε ένα παλαιοπωλείο αρχαιοτήτων του Καΐρου, στον οποίον γίνεται λόγος για κύκλους φωτιάς που ερχόταν από τον ουρανό. Ο πάπυρος ήταν μέρος των Χρονικών του Τούθμωση 18η Δυναστεία -1504 έως -1450. Πιο συγκεκριμένα, στον πάπυρο που πήρε το όνομα του καθηγητή αναφέρονται τα εξής:
Τα μυστήρια της Αιγυπτιακής σφίγγας και των πυραμίδων της Γκίζας
Το 1934, ο καθηγητής Alberto Tulli, πρώην διευθυντής της πτέρυγας Aιγυπτιακών αρχαιοτήτων στο Βατικανό, ανακάλυψε έναν πάπυρο σε ένα παλαιοπωλείο αρχαιοτήτων του Καΐρου, στον οποίον γίνεται λόγος για κύκλους φωτιάς που ερχόταν από τον ουρανό. Ο πάπυρος ήταν μέρος των Χρονικών του Τούθμωση 18η Δυναστεία -1504 έως -1450. Πιο συγκεκριμένα, στον πάπυρο που πήρε το όνομα του καθηγητή αναφέρονται τα εξής:
Το έτος 22 της βασιλείας του, τον τρίτο μήνα του χειμώνα, στην έκτη ώρα της ημέρας, οι γραφείς της Βουλής της ζωής, παρατήρησαν έναν κύκλο φωτιάς που ερχόταν από τον ουρανό... και από το στόμα του έβγαινε αποκρουστική αναπνοή. Δεν είχε κανένα κεφάλι. Το σώμα του ήταν μια ράβδος μακριά και πλατιά (σχήμα οβελίσκου). Δεν ακούστηκε καμία φωνή. Οι γραφείς ταράχθηκαν και έπεσαν κάτω μπρούμυτα... έπειτα εξέθεσαν τα πράγματα στον Φαραώ και αυτό που είχε συμβεί καταγράφηκε στους κυλίνδρους της Βουλής της ζωής. Μετά από μερικές ημέρες, αυτά τα ίδια πράγματα γίνονταν όλο και περισσότερο πολυάριθμα στους ουρανούς. Η λαμπρότητά τους ήταν μεγαλύτερη από αυτήν του ηλίου και επεκτάθηκε στα όρια των τεσσάρων γωνιών του ουρανού...
σαν κύκλοι πυρκαγιάς. Ο στρατός του Φαραώ κοίταξε επάνω, στον ουρανό. Ήταν μετά από το βραδινό φαγητό. Κατόπιν αυτοί οι κύκλοι φωτιάς ανέβηκαν ψηλότερα στον ουρανό και κατευθύνθηκαν προς τον Νότο. Ψάρια και πουλιά έπεσαν έπειτα από τον ουρανό. Ήταν ένα θαύμα που δεν ξανάγινε ποτέ... ο Φαραώ άναψε το θυμίαμα για να παρουσιαστούν πάλι, για να κάνουν ειρήνη με την γη. Γράφτηκε στα χρονικά της Βουλής της ζωής, ώστε να το μάθουν όλες οι γενιές στο μέλλον.
Σε κάθε περίπτωση, τα παράδοξα και τα μυστήρια που κρύβει ο αρχαίος Αιγυπτιακός πολιτισμός είναι πολλά. Όσον αφορά την σφίγγα, η ύπαρξη και μόνο των πυραμίδων γύρω της υπονοεί την σχέση της με αυτές. Όπως η σφίγγα έτσι και οι πυραμίδες κρατούν τα μυστικά τους πολύ καλά κρυμμένα. Δεν είναι τυχαίο εξάλου πως χρησιμοποιούμε την έκφραση είναι "σφίγγα" για κάποιον που δεν αποκαλύπτει τις σκέψεις του και τα μυστικά του...!!
Την προσοχή των περισσοτέρων επιστημόνων και ερευνητών έχει τραβήξει φυσικά η Μεγάλη πυραμίδα της Γκίζας, γιατί θεωρήθηκε το παλαιότερο και μεγαλύτερο κατασκεύασμα του ανθρώπου με τις τελειότερες μαθηματικές και γεωμετρικές αναλογίες. Το παράδοξο είναι, πως όσο παλαιότερες είναι οι πυραμίδες τόσο πιο πολύπλοκες και πιο εξελιγμένες είναι οι τεχνικές κατασκευής τους. Συμβαίνει δηλαδή το αντίθετο απ' ότι συναντούμε στις ανθρώπινες κοινωνίες, όπου η τεχνολογία καλυτερεύει συν τον χρόνο καθώς η γνώση είναι μία συσωρευτική διαδικασία στον χρόνο...
Η τεχνολογία των αρχαίων Αιγυπτίων για την κατασκευή των πυραμίδων μας είναι άγνωστη και σε κάθε περίπτωση ξεπερνάει ακόμα και τις σημερινές δυνατότητες.Από την Αρχαιότητα ήταν γνωστό ότι η μεγάλη πυραμίδα, εκτός των αστρονομικών και άλλων συσχετισμών της, εμπεριείχε συγκεκριμένες μαθηματικές σχέσεις στη γεωμετρική της δομή, με τις οποίες αποτύπωνε ορισμένα ιερά μαθηματικά.
Οι Αιγύπτιοι θεωρούσαν την πυραμίδα εικόνα του Κόσμου, μια σκάλα φωτός που ένωνε τον Ουρανό με την Γη. Η Μεγάλη Πυραμίδα της Γκίζας, η πιο φημισμένη, ονομαζόταν "Η Φωτεινή". Το ιερογλυφικό της είναι MR, το ισοσκελές μαύρο τρίγωνο που γεννιέται από δύο λόφους όπως ο ήλιος.
Πολλά πειράματα έχουν γίνει και επιβεβαιώνουν το γεγονός ότι στις Πυραμίδες της Αιγύπτου τα βακτηρίδια σκοτώνονται, η σήψη σταματά και η οργανική ύλη μουμιοποιείται. Σ' ένα από τα πειράματα τοποθετήθηκαν για 13 ημέρες σε πυραμίδες ψάρια. Αυτά δεν σάπισαν, αλλά αφυδατώθηκαν χάνοντας τα 2/3 του βάρους τους. Αυτό το φαινόμενο παρουσιάζεται σε όλες τις πυραμίδες, εφόσον αυτές είναι προσανατολισμένες ακριβώς στον άξονα Βορρά-Νότου, είναι τετράπλευρες και έχουν συγκεκριμένες αναλογίες.
Τα μυστικά που κρύβουν οι πυραμίδες είναι φυσικά πολλά, αλλά σε αυτό το άρθρο θα αρκεστώ μόνο να αναφέρω τι αναφέρει η Helena Blavatsky για το συμβολισμό και τη χρήση της πυραμίδας:
Η αιγυπτιακή πυραμίδα αντιπροσωπεύει συμβολικά την ιδέα του κοσμικού δένδρου. Η κορυφή της είναι ο μυστικός σύνδεσμος ανάμεσα στον Ουρανό και στη Γη και συμβολίζει τη ρίζα, ενώ η βάση της αντιπροσωπεύει τους κλάδους που εκτείνονται στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα του σύμπαντος. Μεταδίδει την ιδέα ότι όλα τα πράγματα είχαν την προέλευσή τους στο πνεύμα -με την εξέλιξη να έχει ξεκινήσει αρχικά από τα πάνω και προχωρήσει μετά προς τα κάτω, αντί για το αντίστροφο, όπως διδάσκει η θεωρία του Δαρβίνου.
Εσωτερικά συμβόλιζε τη δημιουργική αρχή της Φύσης και διασαφήνιζε επίσης τις αρχές της Γεωμετρίας, των Μαθηματικών, της Αστρολογίας και της Αστρονομίας. Εσωτερικά, ήταν ένας μεγαλειώδης ναός, στα σκοτεινά κοιλώματα του οποίου τελούνταν τα Μυστήρια και του οποίου οι τοίχοι υπήρξαν συχνά μάρτυρες των σκηνών μύησης μελών της βασιλικής οικογένειας. Η πορφυρή σαρκοφάγος ήταν μία κολυμπήθρα βαπτίσματος, όπου αναδυόμενος ο νεόφυτος "αναγεννιόταν" και γινόταν μύστης...
Ο μυημένος σοφός, ο οποίος είχε περάσει με επιτυχία όλες τις δοκιμασίες, τοποθετούνταν, δεν καρφωνόταν, αλλά απλώς δενόταν πάνω σε μια κλίνη σε σχήμα Ταυ βυθισμένος σε έναν βαθύ ύπνο. Αφηνόταν να παραμείνει σε αυτήν την κατάσταση για τρεις μέρες και τρεις νύχτες, κατά την διάρκεια των οποίων το πνευματικό "Εγώ" του λέγεται ότι συνομιλούσε με τους θεούς, κατέβαινε στον Άδη, το Αμέντι και πρόσφερε ευεργεσίες στα αόρατα όντα, είτε ήταν ψυχές ανθρώπων ή Στοιχειακά πνεύματα, ενώ το σώμα του παρέμενε όλο αυτόν το καιρό στην κρύπτη του ναού ή στην υπόγεια σπηλιά.
Στην Αίγυπτο τοποθετούνταν μέσα στην Σαρκοφάγο, στην αίθουσα του βασιλιά της πυραμίδας του Χέοπα, ενώ κατά την διάρκεια της νύχτας, πριν από την τρίτη μέρα, μεταφερόταν στην είσοδο ενός διαδρόμου όπου μια ορισμένη ώρα, οι ακτίνες του ανατέλλοντος ηλίου έπεφταν πάνω στο πρόσωπό του εκστασιασμένου υποψηφίου, ο οποίος ξυπνούσε για να μυηθεί από τον Όσιρη και τον Θώθ, τον θεό της Σοφίας... ΜΔ
ΠΗΓΗ" http://www.aetos-apokalypsis.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου