Γράφει ο Πύρινος Λόγιος
Αυτό το άρθρο, το χρωστούσα τόσο στον εαυτό μου χρόνια ολόκληρα, πάνω απο 23 τω αριθμώ, όσο και στον αγαπημένο μου Αριστοτέλη. Είναι μια κατάθεση ψυχής, για μια ιστορία που κάποτε με συγκλόνισε βαθύτατα. Το γιατί το έγραψα σήμερα και όχι πρίν, αυτό ειλικρινά δε μπορώ να το αιτιολογήσω. Ίσως γιατί βλέποντας απο μακρυά τον απελπισμένο αγώνα του Γένους μου, μη μπορώντας να κάνω και πολλά εκτός του να γράφω και να δημοσιεύω εδώ σε τούτο το μπλόγκ και θέλω να του θυμίσω τη καταγωγή και τους προγόνους του. Ισως πάλι, γιατί ήθελα να αντιδράσω με αυτόν τον τρόπο, βλέποντας τους καραγκιόζηδες που παίζουν τον ρόλο που λέγεται Ελληνας πολιτικός, να χύνουν απ τη μιά ελεεινά κροκοδείλια δάκρυα κι απ την άλλη να...υπογράφουν άλλη μια καταδίκη για τον ρακένδυτο πλέον λαό "τους". Ισως γιατί προτίμησα να μη σπάσω τελικά την οθόνη του υπολογιστή μου, θεωρώντας πως έχει μεγαλύτερη αξία απ το...άδειο εντελώς κεφάλι ενός κλόουν που το παίζει "πρωθυπουργός" και ακούει στο όνομα Αντώνης Σαμαράς... Δε ξέρω... Μπορεί τίποτε απ όλα αυτά, μπορεί και όλα αυτά μαζί... Αυτό όμως που μπορώ να πώ με σιγουριά είναι οτι...κάθε πράγμα αναδύεται απο μέσα μας μόνον όταν έρθει η ώρα να αναδυθεί. Και όλα αυτά που προείπα να είναι εντελώς άσχετα. Ισως λοιπόν συμπτωματικά, να ...έίναι αυτή εδώ η ώρα για να βγεί κάτι απο μέσα μου που το κρατούσα απο φοιτητής. Μια ιστορία απίστευτη, όπως την ανακάλυψα εγώ και την έμαθα εγώ. γιατί υπάρχουν πάρα πολλές εκδοχές αυτής της ιστορίας. Εγώ καταθέτω απλά τη δική μου εκδοχή και τίποτε άλλο. Το αν το αποτέλεσμα του πονήματός μου είναι σωστό ή όχι, αυτό θα το κρίνει πλέον η ίδια η Ιστορία...
Οταν άρχισα να μελετώ τον Αριστοτέλη, ήμουν 19 χρονών, δευτεροετής της Παντείου και...τρελαμένος με τη "μυστηριακή" του καταβολή και με το παράξενο, όσο και ...άκρως στρυφνό του έργο. Ομολογώ οτι τα βρήκα αρκετά σκούρα, γιατί απλά δεν είχα να κάνω με κάποιο - ο,τι ναναι - κείμενο, αλλά γιατί σίγουρα διότι είχα να κάνω ίσως με την κορωνίδα της Ελληνικής Αρχαίας Γραμματείας.
Φιλόλογος δεν ήμουν. Δεν σπούδαζα στη Φιλοσοφική. Στο τμήμα Κοινωνιολογίας ήμουν απλά, χωρίς καμιά σπουδαία περγαμηνή, πέραν των Αρχαίων Ελληνικών που είχα διδαχτεί στο Λύκειο. Γιατί όμως ...αποτόλμησα το...σχεδόν ακατόρθωτο για μένα; Μα για τον απλούστατο λόγο οτι ήμουν συνεπαρμένος απο το έργο του μεγάλου αυτού Έλληνα, που άλλαξε με τις διδαχές και τις...αποκαλύψεις του τον ίδιο τον Κόσμο! Και θέλησα να τον γνωρίσω περισσότερο.
Αρχίζοντας να μελετώ το πλέον γνωστό απ όλα έργο του, τα "Φυσικά", παράλληλα έψαχνα να βρώ και όσο περισσότερα στοιχεία μπορούσα για τη ζωή και το έργο του. Παρ΄όλο όμως που επρόκειτο για έναν απο τους μεγαλύτερους Ελληνες Φιλοσόφους και πολυεπιστήμων, εντούτοις ανακαλύπτω πως...γνωρίζουμε πολύ λίγα πράγματα τόσο για τη ζωή του, όσο και για το ίδιο του το έργο.
Να φανταστείτε οτι ενώ έχει γράψει περι τα 320 έργα, εντούτοις σώζονται γύρω στα 102(!) κι αυτά διασώθηκαν απο ...Ελληνες μοναχούς (καλόγερους του Αγίου Ορους), οι οποίοι και αντέγραψαν εκ νέου σε πάπυρους ό,τι μπόρεσε να βρεθεί απο την κατεστραμμένη Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας καθώς και απο τις, επίσης κατηργημένες, Πανεπιστημιακές σχολές των Αθηνών.
Τα περισσότερα έργα που είχαν διασωθεί απο τους ηρωικούς αυτούς μοναχούς, καταληστεύθηκαν απο τους Ενετούς κυρίως, την περίοδο της Φραγκοκρατίας στην Ελλάδα, όταν οι Σταυροφόροι είχαν καταλάβει την Κων/πολη το 1204 μ.Χ. και είχαν μεταφέρει το μεγαλύτερο μέρος των θησαυρών του Βυζαντίου στη Βενετία και το Βατικανό.
Κι έτσι, ένα μεγάλο μέρος των έργων του μεγάλου Έλληνα Δασκάλου, κατέληξε στη...Βιβλιοθήκη του ...Πάπα, απ όπου και...διαμοιράστηκε στην υπόλοιπη Ευρώπη, αφήνοντας τους, σκλαβωμένους στους Τούρκους, Ελληνες, στο σκοτάδι και την αγραμματοσύνη.
Σημειωτέον οτι ο Αριστοτέλης τιμάται απο την Ορθόδοξη Χριστιανική θρησκεία, εικονιζόμενος σε πολλές τοιχογραφίες (άνω φώτο, τρίτος απο αριστερά) κυρίως σε μονές του Αγίου Ορους, ως Οσιος και Πρωτεργάτης της χριστιανικής Φιλοσοφίας και Ηθικής.
Πάμε παρακάτω.
Η...μυστηριώδης γέννηση και ο περίεργος...θάνατος!
Το γεγονός λοιπόν οτι εν τέλει...γνωρίζαμε πολύ λίγα για τη ζωή του, αυτό με ανάγκασε αφ' ενός να αφήσω για λίγο κατα μέρος τη μελέτη των Φυσικών και αφ' ετέρου να επικεντρωθώ στην αναζήτηση αυτών των περισσότερων στοιχείων που θα με οδηγούσαν στο να κατανοήσω όσο γίνεται περισσότερο αυτή τη μεγάλη, αλλά και τόσο αινιγματική προσωπικότητα.
Μέσα απο αυτή μου λοιπόν την αναζήτηση, ανακαλύπτω τρία πράγματα:
1) Οτι δεν υπήρξε πουθενά κάποιο στοιχείο, ουτέ καν σε ιστορικά κείμενα αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων, που να υποδηλώνει την ακριβή ημερομηνία γέννησής του (!)
2) Οτι επίσης δεν υπήρξε σαφής ημερομηνία...θανάτου του (!) παρά μόνο ΦΗΜΕΣ που εν τέλει δεν αποδείχτηκαν ΠΟΤΕ και
3) Την παράξενη ιστορία ενός βιβλίου που είχε γράψει ο δικηγόρος Γιώργος Λευκοφρύδης με τον τίτλο "Κοσμοσκάφος Στα-Γυρο Εψιλον" με θέμα το...πιό στρυφνό έργο του Αριστοτέλη, ΤΟ ΟΡΓΑΝΟΝ !
Για να γίνω πιο σαφής, πιάνω μία πρός μία τα...συμπεράσματα των ..."ανακαλύψεών" μου.
Το πρώτο έχει να κάνει με την ημερομηνία γεννήσεώς του. Πράγματι, εδώ πέφτει ένα...μικρό σκοτάδι. Σχεδόν τα περισσότερα βιογραφικά του σημειώματα που είχαν δημοσιεύσει πολλά έγκυρα επιστημονικά εγχειρίδια, ελληνικά και ξένα, έχουν ως χρονολογία γεννήσεως του μεγάλου Έλληνα, το έτος 384 π.Χ. Εκεί όμως που διαφωνούν ριζικά, είναι ο...μήνας γέννησής του. Η Ιστορία του Ελληνικού Εθνους του Παπαρρηγόπουλου, αναφέρει ως μήνα γέννησης τον Δεκέμβρη του 384. Η εγκυκλοπαίδεια του Ηλίου όμως, του Ιωάννη Πασσά, ένα απο τα πλέον ΕΓΚΥΡΑ εγχειρίδια που έχουν παρουσιαστεί ποτέ στην σύγχρονη ελληνική γραμματεία, αναφέρει ως μήνα γέννησής του τον...Ιούλιο του ιδίου έτους, ενώ η Μεγάλη Σοβιετική Εγκυκλοπαίδεια (επίσης ένα απο τα πλέον έγκυρα επι διεθνούς επιπέδου εγχειρίδια) την τοποθετεί έναν μήνα...αργότερα, δηλαδή τον...Αύγουστο επίσης του ιδίου έτους! Εκεί δε που υπάρχει ...μέγα σκότος, είναι στην...ημέρα! Δεν αναφέρεται πουθενά, αλλά βέβαια αυτό είναι το λιγότερο! Εδώ δεν τα...βρίσκουν οι ερευνητές στον μήνα, στη...μέρα θα τα βρούν;
Πάμε στο δεύτερο, που είναι ακόμα πιο αινιγματικό: ο θάνατός του! Η επίσημη ημερομηνία που καταγράφεται στην - ποιά άλλη; - Ιστορία του Ελληνικού Εθνους του Παπαρρηγόπουλου, είναι η 22η του Οκτωβρίου του 322 π.Χ., δύο χρόνια δηλαδή μετά τον θάνατο του μεγάλου του μαθητή, του Αλέξανδρου και μάλιστα ως αιτία θανάτου του, αναφέρεται κάποια στομαχική λοίμωξη, σε συνδυασμό με την θλίψη και την μελαγχολία στην οποία και είχε πέσει με κύρια αιτία τον θάνατο του Αλέξανδρου μιας και με αφορμή το γεγονός αυτό, οι οπαδοί του αντιμακεδονικού "κόμματος" των Αθηνών νόμισαν ότι βρήκαν την ευκαιρία να εκδικηθούν τους Μακεδόνες στο πρόσωπο του. Πιο αναλυτικά, το ιερατείο, με εκπρόσωπό του τον ιεροφάντη του ναού της Ελευσίνιας Δήμητρας, Ευρυμέδοντα, αλλά και η σχολή του Ισοκράτη με το Δημόφιλο ως πρύτανη, κατηγόρησαν τον Αριστοτέλη για ασέβεια ("γραφή ασεβείας"), επειδή είχε ιδρύσει βωμό στον Ερμία, είχε γράψει τον ύμνο στην Αρετή και το επίγραμμα στον ανδριάντα του Ερμία, στους Δελφούς. Ο Αριστοτέλης όμως, επειδή κατάλαβε τα πραγματικά κίνητρα και τις αληθινές προθέσεις των μηνυτών του, έφυγε για τη Χαλκίδα, προτού γίνει η δίκη του (323 π.Χ.). Εκεί έμεινε, στο σπίτι που είχε από τη μητέρα του, μαζί με τη δεύτερη σύζυγό του την Ερπυλλίδα και με τα δύο του παιδιά, το Νικόμαχο και την Πυθιάδα.
Ολα ωραία και καλά μέχρις εδώ, αλλά στο θέμα του θανάτου είναι που το πράγμα μπερδεύει. Κατ' αρχάς, πουθενά δεν βρίσκεται έστω και μια ένδειξη οτι ο Αριστοτέλης έπασχε απο ...στομάχι. Δεν αναφέρεται σε καμμία πηγή (τουλάχιστον γνωστή σε μένα). Επίσης, ο Παπαρρηγόπουλος συνεχίζοντας, προχωράει ακόμη παραπέρα, λέγοντας οτι το σώμα του μεγάλου σταγειρίτη, μεταφέρθηκε στα...Στάγειρα (!) και μάλιστα οτι του έγινε μεγάλη κηδεία με όλες τις τιμές κλπ κλπ. Η Μεγάλη Σοβιετική Εγκυκλοπαίδεια, διαψεύδει πλήρως τον Παπαρρηγόπουλο, γράφοντας απλά οτι...πέθανε μεν ο Αριστοτέλης αλλά ο τάφος του δε βρέθηκε...ποτέ! Τα ίδια περίπου αναφέρει και η Μπριτάνικα της Οξφόρδης! Για να μην πάμε και σε έκείνη την...απίστευτη δήλωση του καθηγητή Πυρηνικής Φυσικής και Μηχανολογίας Γεωργίου Γκιόλβα, ο οποίος και δήλωσε σε συνέντευξή του οτι ο Αριστοτέλης ήταν...εξωγήινος και...αντί να πέθάνει...επέστρεψε στον...πλανήτη του! (Θα τα δούμε πιο κάτω αυτά)
Απο πού τα βρήκε λοιπόν όλα αυτά ο αείμνηστος Δάσκαλος του Γένους Παπαρρηγόπουλος;
Αλλά αυτό είναι ένα ερώτημα που...δεν είναι ώρα να το αναλύσουμε.
Οσον αφορά δε την εγκυκλοπαίδεια του "Ηλίου", αυτή περιέργως αναφέρει ...ακόμη λιγότερα και μπερδεύει ακόμη περισσότερο τα πράγματα. Και λέω "περιέργως", διότι ο Ιωάννης Πασσάς, δημοσιογράφος, μελετητής της αρχαίας Ελληνικής Ιστορίας, της...παρα-ιστορίας αλλά και μέγας Ελληνολάτρης καθώς και...έμπορος χάρτου, δείχνει να έχει ...ιδιαίτερη αδυναμία στον Αριστοτέλη. Αναφέρει με εξαιρετική επιμέλεια σχεδόν τα ...πάντα (όσα ήταν γνωστά τελος πάντων) περι του βίου του μεγάλου Ελληνα Φιλοσόφου, αλλά στον ...θάνατό του, μας τα...χαλάει. Ούτε λίγο, ούτε πολύ, μας λέει οτι ο Αριστοτέλης δεν πέθανε (μιας και η εκδοχή Παπαρρηγόπουλου δεν αποδεικνύεται απο πουθενά) αλλά...χάθηκε! Το σώμα του δεν βρέθηκε ποτέ και τελευταία φορά που τον είδε κόσμος και η οικογένειά του, ήταν κάποια μέρα του Οκτώβρη του 322 μ.Χ. Εκτοτε, ΑΓΝΟΕΙΤΑΙ Η ΤΥΧΗ ΤΟΥ!
Πού είναι η αλήθεια και πού το ψέμα;
Και ερχόμαστε στο τρίτο. Στο αινιγματικό βιβλίο του Γιώργου Λευκοφρύδη, το οποίο και συνοδεύεται απο την πλέον σκοτεινή ιστορία συνωμοσίας, η οποία και παρα λίγο να ανατρέψει ό,τι ξέραμε μέχρι σήμερα για τις γνώσεις των αρχαίων παππούδων μας στον τομέα της τεχνολογίας και της ...τεχνογνωσίας.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
ΠΗΓΕΣ
Βιβλιογραφία
Γιώργος Λευκοφρύδης, "Κοσμοσκάφος Στα-Γυρο Εψιλον", έκδοση 1977Περιοδικο ΤΡΙΤΟ ΜΑΤΙ, τεύχος 38,
"Η Ομάδα Εψιλον"Σαράντης Λαβράνος, "Η Γνώση που χάθηκε", έκδόσεις Ζήδρος, 2003Ανέστης Κεραμυδάς, "Ομάδα Έψιλον, Η τελική αναμέτρηση Δελφών και Σιών" έκδοση 1988, Θεσ/νίκηΑνέστης Κεραμυδάς, "2011-2014 η Αποκάλυψη των Ε", εκδόσεις Ιερά Ελλάς 2005, Θεσ/νίκη
Γιάννης Φραγκούλης, "Το χρονικό ενός κλωνοποιημένου Θεού", έκδοση 2005, Θεσ/νίκηΔημήτρης Φραγκιάς, "Το χρονικό ενός βιβλίου", εκδόσεις Εσοπτρον 1993, ΑθήναΙωάννης Φουράκης, "Τα προ-μηνύματα των Δελφών", εκδόσεις Τάλως, 1988, Αθήνα
Λίνκ
Ιστοσελίδα invisiblelycans.gr, "Ομάδα Κατράκη"
Ιστοσελίδα irakleitos.blogspot.com, "Γεώργιος Γκιόλβας, αντιαεροπορικό "Αρτεμις"
Ιστοσελίδα andromedios.blogspot.com, "Άρτεμις-30: Μια πονεμένη ελληνική ιστορία"
ΙΔΙΑΙΤΕΡΕΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣστον φίλο και συμφοιτητή μου Γιώργο Δεσποτέλλη, στην Αγγέλα Κοτζαμάνη και στον - Ελληνάρα - Μανώλη Γ.Κ. για τις επιπρόσθετες πληροφορίες που μου παρήχαν.
ΠΗΓΗ"http://aorata-gegonota.blogspot.gr/
pirinoslogios
thesecretrealtruth
diadrastiko
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου