ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ......

Με αφορμή την νέα σχολική χρονιά και σκεπτόμενη με πόση χαρά και λαχτάρα οι μαθητές επιστρέφουν στα σχολεία και με πόση αγωνία οι γονείς προετοιμάζουν τα πρωτάκια για το ξεκίνημα της νέας τους ζωής αρχισα να αναπολώ τα χρόνια που η παιδεία είχε αλλη εννοια στην ζωή μας.


Και αναρωτιέμαι... τι εχει αλλάξει απο τότε (απο το φεγγαράκι μου λαμπρό) μέχρι και το σήμερα που τα κορναρίσματα των αυτοκινήτων του κάθε γονιού που συνοδεύει το παιδί του στο σχολείο και με την αγωνία να το αφήσει (ξεφορτώσει) γρήγορα για να προλάβει να πάει στην δουλειά του (αν είναι εργαζόμενος)διότι πλέον η ανεργία εχει αλλάξει και τους ρόλους (ο άνεργος πατέρας συνοδός )τα τελευταία πέντε χρόνια λοιπόν τα πράγματα έχουν αλλάξει.Σαν παρατηρητής πλέον εχω αρχίσει και γίνομαι λίγο γραφική στα θέματα παιδείας.Αν και τρέφω ιδιαίτερη συμπάθεια στους σημερινούς  Δασκάλους που διαπαιδαγωγούν  τα παιδιά μας βλέπω πόσο εχει αλλάξει ο τρόπος διαπαιδαγώγησης και αναρωτιέμαι τι φταίει γι αυτό.Ο γρήγορος ρυθμός ζωής που μας επιβάλεται να ζούμε,εχει στιγματήσει πλέον την καθημερηνότητα μας ,δεν λειτουργούμε σαν όντα που τρέχουν να εξυπηρετήσουν  τις πραγματικές τους  ανάγκες,και τις ανάγκες των γύρω τους (ναι υπήρχε και αυτό κάποτε..όταν οι περισσότεροι άνθρωποι καταλάβαιναν τις ανάγκες των άλλων)έτσι τώρα όλοι και όλα μας φταίνε.

Οι Δάσκαλοι δεν μπορούν πλέον να ασκήσουν το επάγγελμα τους όπως  οι ίδιοι θα ήθελαν, γιατί πλέον υπάρχουν όροι και κανόνες που τους επιβάλονται από το Υπουργείο Παιδείας.Ετσι λοιπόν  φτάνουμε στο σημείο που Γονείς, Δάσκαλοι, Μαθητές γίνονται τα πιόνια σε μια σκακιέρα που κάποιοι αποφασίζουν για τις τύχες της νέας γενιάς ρομποτοποιημένων ανθρώπων.Η τύχη χαμογελάει σ αυτούς που ακολουθούν την γραμμή της Νέας Τάξης.Εκπαίδευση παπαγαλίας,σκέψη μηδέν ,μασημένη τροφή,τα φροντιστήρια δίνουν και παίρνουν...ναι ακόμα και σε μια εποχή που η κριίση μαστίζει.Γονείς και μαθητές τρομοκρατημένοι με το άγχος των βαθμών,γιατί απο τους βαθμούς εξαρτάτε που και πόσο το παιδί θα αναδειχθεί σαν πρότυπο μαθητή ,γιατί πλέον ο Δάσκαλος-α δεν κάνει κοινωνικό λειτούργημα (εγω προχωράω μ αυτούς που προχωρούν)έλεγε κάποτε ένας  φίλος Δάσκαλος...και εννοείτε δεν είναι όλοι οι Δάσκαλοι ίδιοι.Σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει και η διαπίστωση ξεκινάει απο την κατ ιδίαν εμπειρία,εφ οσον δάσκαλοι και καθηγητές Γυμνασίων ,Λυκείων ακόμα και οι πανεπιστημιακοί καθηγητές ακολουθούν πιστά τις εντολές (διαταγές )που επιβάλει το Υπουργείο Παιδείας.

Και ετσι γυρνάμε στα χρόνια της μπλέ ποδιάς...λίγοι είναι λοιπόν οι μαθητές που θα προχωρήσουν που οι σπουδές τους θα τους επιτρέψουν να αποκτήσουν μια αξιοπρεπή θέση εργασίας στο μέλλον,αντίθετα με τις μαιμούδες υψηλότερης κοινωνικής θέσης που θα κατέχουν και τις υψηλότερες θέσεις εργασίας γιατί τα τζάκια  καλά κρατούν απο την εποχή της μεταπολίτευσης.Καθιερώνοντας λοιπόν αυτό το πρότυπο εκμάθησης σπουδών (παπαγαλιας) γνωρίζουμε πλέον γιατί όλα έχουν αλλάξει.Η Ελληνική γλώσσα χρόνο με τον χρόνο χάνετε..οι Δάσκαλοι, Καθηγητές γίνοντε διακοσμητικά στοιχεία σε σχολεία μαιμούδες και οι  μαθητές δεν επιβραβεύοντε πλέον, αντίθετα βομβαρδίζοντε με αυστηρή κριτική ,με ειρωνικά σχόλια τύπου (τι δουλειά κάνει ο πατέρας σου?εεεε δεν θα γίνουν όλοι επιστήμονες κλπ)και επαναλαμβάνω δεν είναι όλοι οι Δάσκαλοι και Καθηγητές ίδιοι....είπαμε το σύστημα.. η άχρηστη διδακτέα ύλη,..ενα λίγο απ όλα που λέμε και όλα μαζί είναι η χειρότερη συνταγή για να (μαγειρέψεις)το μελλον μιας χώρας.
Παρ όλα αυτά θέλω να  ελπίζω οτι αυτή η χώρα θα ξαναβρεί τις αξίες της.Οι φωνές και τα γέλια των παιδιών που σε λίγες ώρες θα ακούγοντε μέσα στον προαύλιο χώρο των σχολείων της χώρας θα είναι η ελπίδα μας για ενα καλύτερο αύριο ......

ΕΥΧΟΜΑΙ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΛΗ ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ

Μαρία Λιάπη Δασκαλάκη...