Η Εποχή του Υδροχόου

Το 1937 ο μυστικιστής P.Cour αναφέρει για πρώτη φορά την έννοια της Υδροχοϊκής εποχής. Ο όρος αυτός αναφέρεται σε μία αστρολογική αντίληψη κατά την οποία ο ήλιος αλλάζει ζώδιο κάθε 2.160 χρόνια. Η ημερομηνία έναρξης της Υδροχοϊκής εποχής κυμαίνεται κάπου ανάμεσα στα 1904 και 2160, γενικά όμως θεωρείται ως η εποχή στην οποία θα λάβουν χώρα σημαντικές αλλαγές στην κοινωνία και στους θεσμούς της. Ενώ η προηγούμενη εποχή του Ιχθύος ήταν αφιερωμένη στην ανάπτυξη του Χριστιανισμού, η νέα εποχή του Υδροχόου μας μεταφέρει σε μία αύξηση της πνευματικότητας. Ο όρος εποχή του Υδροχόου έχει πλέον αντικατασταθεί από τον όρο Νέα Εποχή.

Ο λεγόμενος Ζωδιακός των Αστερισμών καθορίζει το Μεγάλο Ζωδιακό Έτος, με μια διάρκεια 25.920 χρόνων, κατά τον οποίο η γη περνάει από το κάθε Ζώδιο μέσα σε 2.160 χρόνια. Αυτές οι περίοδοι ή «αστρολογικοί μήνες» αποτελούν τις Αστρολογικές Εποχές.

Σε γενικές γραμμές μπορούμε να πούμε ότι η γη μπήκε κάτω από την επίδραση του Υδροχόου από το 1950 και θα παραμείνει μέχρι το 4000 – 4100. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, όλες οι αστρικές επιδράσεις, πριν φτάσουν στη γη και στην ανθρωπότητα, θα περνούν από το Ζωδιακό Οίκο του Υδροχόου.

Το πέρασμα από τη μια Εποχή στην άλλη δεν γίνεται απότομα, αλλά μεσολαβεί μια μεταβατική φάση και μια περίοδος αργής μετάλλαξης της ενέργειας. Ο Rudhyar υπολογίζει ότι αυτή η περίοδος διαρκεί το 1/10 της συνολικής διάρκειας της Εποχής, δηλ. 216 χρόνια και τοποθετεί αυτό το πέρασμα από το 1846 έως το 2062, συμπεριλαμβάνοντας έτσι τον τελευταίο αιώνα των Ιχθύων και τον πρώτο του Υδροχόου. Στο έργο του «Η Ιστορία στο ρυθμό του κόσμου», που εκδόθηκε το 1983, καθορίζει τις χρονολογίες αυτής της περιόδου:

• Από το 1846 ως το 1918: Βρισκόμαστε στην αποκορύφωση του «Δυτικού κόσμου»: Η βιομηχανική επανάσταση, τα όνειρα για τη βελτίωση της κοινωνίας, η ανάπτυξη της επιστήμης και της τεχνολογίας. Η φάση αυτή τελειώνει με τον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο.

• Από το 1918 ως το 1990: Είναι μια έντονη περίοδος για την ανθρωπότητα: Ανέρχονται στην εξουσία ολοκληρωτικά καθεστώτα, είναι εποχή συνεχόμενων κηρυγμένων και ψυχρών πολέμων. Χαρακτηρίζεται από τη νίκη του Κομουνισμού, αν και η φάση τελειώνει με την πτώση του τείχους του Βερολίνου.

• Από το 1990 ως το 2062: Ακολουθεί μια φάση κοινωνικής διάλυσης και μεταναστεύσεων. Ο πλανήτης υφίσταται επίσης φυσικές καταστροφές: σεισμούς, πλημμύρες, οικολογικές καταστροφές. Είναι η περίοδος των μεγάλων αποφάσεων, ώστε να μπορούν να απορροφηθούν οι πνευματικές ενέργειες του Υδροχόου, όπου χρειάζεται να αναπτυχθεί η αλληλεγγύη και η υπευθυνότητα.

Μπορούμε να διαιρέσουμε κάθε Αστρολογική Εποχή σε δύο φάσεις:

1. Στο πρώτο μισό μοιάζει να υπάρχει μια οπισθοδρόμηση. Όλα τίθενται υπό αμφισβήτηση. Καταρρέουν τα αρχέτυπα του προηγούμενου πολιτισμού και διαφαίνονται νέες μορφές για την ανθρωπότητα.
2. Το δεύτερο μισό είναι η εξέλιξη των αρχετύπων της Εποχής.

Πιο αναλυτικά, και ακολουθώντας τον καθ. Livraga, μπορούμε να διαιρέσουμε την Εποχή του Υδροχόου με τον εξής τρόπο, που ακολουθεί την παραδοσιακή αστρολογία:
Υπάρχουν συνολικά τέσσερις φάσεις: μία πρώτη μεταβατική φάση και άλλες τρεις που σχετίζονται συμβολικά με τις τρεις καταστάσεις του Νερού (Ζωή): τον πάγο, το υγρό και τον ατμό. Τα γενικά χαρακτηριστικά των τριών φάσεων της εποχής του Υδροχόου, αν λάβουμε υπόψη μας τους ρυθμούς της Ιστορίας, των αστρολογικών επιδράσεων και της ανθρώπινης ψυχολογίας, είναι τα εξής:

1η φάση: Πάγου (1950-2700 μ.Χ.)
Κλιματολογικές αλλαγές με τάση πτώσης της θερμοκρασίας (ιδίως στο βόρειο ημισφαίριο) μέχρι το επίπεδο ενός μικροπαγετού. Ένας τέτοιος μικροπαγετός συνόδεψε όλο τον ευρωπαϊκό Μεσαίωνα. Ο μεσαίωνας, σύμβολο της ακινησίας, του παγώματος των ερευνών και των ανθρώπινων σχέσεων, της εξαφάνισης των γνώσεων και των αρχετυπικών μορφών, βυθίστηκε σε μία όχι και τόσο παράδοξη περίοδο πάγου. Με την Αναγέννηση εμφανίζεται ένας καιρός πιο ήπιος και γλυκός. Φαίνεται ότι το ψυχολογικό ψύχος συνοδευόταν από κλιματολογικό ψύχος. Έλλειψη τροφίμων και καυσίμων. Μεγάλοι σεισμοί και τυφώνες. Πόλεμοι και ανταρτοπόλεμοι. Εγκατάλειψη των μεγαλουπόλεων και φυγή σε μικρά αγροτικά κέντρα. Επανεμφάνιση του νομαδικού ανθρώπου, μεγάλες μεταναστεύσεις. Αύξηση ατομικισμού και ομαδικών υποσυνείδητων φόβων μετά την πτώση των υλιστικών συστημάτων. Το αμυντικό ένστικτο (τυπικό φαινόμενο στους μεσαίωνες) θα ενισχυθεί από οργανωμένες συμμορίες από κακοποιά στοιχεία, κοινωνική αναρχία. Επιστροφή θρυλικών προσώπων και της εποποιίας. Εξαφάνιση πλουτοκρατικών και δημοκρατικών πολιτευμάτων, πολιτικά συστήματα βασισμένα στην ηγετική ικανότητα. Δεισιδαιμονίες… οι άνθρωποι θα γίνουν σκληροί.

2η φάση: Υγρού (2700-3300 μ.Χ.)
Θα εξαφανιστεί ο δικός μας Δυτικός τρόπος ζωής. Οι άνθρωποι θα τείνουν να ξαναβρούν την επαφή μεταξύ τους, θα οικοδομήσουν ξανά εγκαταλειμμένες πόλεις και θ’αποκατασταθούν ορισμένα είδη επικοινωνιών. Όλα αυτά θα διαρκέσουν για λίγο. Ο ανθρώπινος εγωισμός θα ματαιώσει πολλές ευκαιρίες… ο μεσαίωνας θα εξακολουθήσει να υπάρχει. Θα εμφανιστούν νέες μεγάλες θρησκευτικές δυνάμεις στρατιωτικού τύπου.

3η φάση: Ατμού (3300-4000 μ.Χ.)
Θα υπάρχει μία τάση πνευματικής ανύψωσης, κάπως ακραία, με τις συνέπειες των καταδιώξεων και τελετουργικών θυσιών. Θ’αρχίσει να προετοιμάζεται μία αναγέννηση με βάση «κιβωτούς επιβίωσης» που θα έχουν αντέξει τις δυσκολίες ως τότε μέχρι το τέλος του μεσαίωνα. Η ανθρωπότητα  θα μπει σε μεταβατική φάση(3900-4100 μ.Χ ) δύσκολη ίσως, που θα οδηγήσει στην επόμενη εποχή του Αιγόκερου που θα κυβερνάται από τους πλανήτες Ουρανό και Κρόνο.

Όλες αυτές οι μετατροπές οδηγούν στην αρχή ενός νέου πολιτισμού, που θα εκφράζεται μέσα από συγκροτημένες νέες αξίες. Αυτή η νέα φάση ζωής γίνεται αισθητή μέσα από τα προμηνύματα και τις προγεύσεις της εποχής του Υδροχόου, που αρχίζει να μας προκαλεί χωρίς προσχήματα. Ο Υδροχόος είναι ζώδιο αμερόληπτο και ψύχραιμο. Ο Ουρανός και ο Κρόνος οι συγκυβερνήτες του, συνδυάζουν την επαναστατική τάση, την πρωτοπορία και την ανάπτυξη μέσα από υπευθυνότητα, οργάνωση και δέσμευση για μια υγιή κοινωνία.

Τελικά, η εποχή του Υδροχόου είναι άραγε πολύ κοντά; Οι εκδοχές είναι πολλές. Επικρατούν όμως δύο:

Η πρώτη άποψη είναι ότι το 2027 μπαίνουμε καθοριστικά στη νέα εποχή. Τότε που το σημείο γ της εκλειπτικής αρχίζει να κινείται ανάδρομα και εγκαταλείπει τον αστερισμό των Ιχθύων και μπαίνει στον αστερισμό του Υδροχόου.

Η δεύτερη άποψη είναι ότι μπαίνουμε στην εποχή του Υδροχόου το 2057 με την απόλυτη ευθυγράμμιση του άξονα της γης με το α της Μικρής Άρκτου, τον ονομαζόμενο πολικό αστέρα, που γίνεται κάθε 26.000 χρόνια.

Σε κάθε περίπτωση όμως, διανύουμε την προέναρξη της υδροχοϊκής περιόδου με όλες τις συνέπειές της από τον Φεβρουάριο του 1962. Τότε που οι επτά πλανήτες συμπορεύτηκαν στο ζώδιο του Υδροχόου. Κατά συνέπεια, η προέναρξη της νέας εποχής πυροδοτήθηκε και τα σημάδια της αλλαγής της νοοτροπίας, με την αντίσταση στα κοινωνικά δρώμενα, ήταν τα χαρακτηριστικά της γενιάς του ’60. Οι χίπις (τα παιδιά των λουλουδιών), η επανάσταση των φοιτητών του Μάη του ’68 στη Γαλλία, ήταν ενδείξεις για μια ευρύτερη αποδέσμευση των κακώς κειμένων της τότε εποχής. Όμως το φιλελεύθερο ρεύμα της εποχής εκείνης δεν ήταν δυνατόν να καθιερώσει την εποχή του Υδροχόου, εφόσον η έναρξη της εποχής αυτής απείχε τουλάχιστον 80 χρόνια ή και περισσότερο. Έτσι έσβησε, αφήνοντας μόνο κάποιες επιρροές στην Τέχνη και στη μόδα.

Τώρα, από τον Δεκέμβριο του 1999, διανύουμε μια δεύτερη πρώιμη έλευση των τάσεων του Υδροχόου, με τη σύνθεση Άρη, Ουρανού, Ποσειδώνα να συμπορεύονται μέσα στο ζώδιο αυτό. Σε αυτή την αστρολογική συνάντηση των πλανητών, ο Πλούτωνας από το ζώδιο του Τοξότη τονίζει την ανάγκη της ελευθερίας και της θρησκείας στο να αποκτήσουν ένα πιο βαθύ περιεχόμενο. Κατά συνέπεια, αυτή η συνδυασμένη αμφισβήτηση των πλανητών δίνει έμφαση και έναυσμα στην εποχή του Υδροχοϊσμού, που κρατάει δύο αιώνες.

Σε κάθε περίπτωση όμως, οι χρονιές του 1962 και το τέλος του 1999, επιταχύνουν το γκρέμισμα του παλιού πολιτισμού για το κτίσιμο ενός καινούριου. Η ισοτιμία, η δημοκρατία, η ελευθερία έκφρασης, οι καινοτομίες σε όλους τους τομείς γίνονται όλο και πιο έντονα μέσα μας στη νέα χιλιετία. Η δημιουργία συγκροτημένων νέων αξιών, η συλλογική διακυβέρνηση κι όχι η μια χαρισματική προσωπικότητα, η γνώση και ο ανθρωπισμός μπαίνουν σε μια φάση επαναστατικής και πρωτοποριακής αλλαγής με την αλματώδη ανάπτυξη της τεχνολογίας.
Ο Άλαν Λέο (αστρολόγος και συγγραφέας του 19ου αιώνα) γράφει για τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του Υδροχόου που τα βλέπουμε συχνά στην συμπεριφορά των νέων: κλίνουν προς τον αντικομφορμισμό, είναι μεταρρυθμιστές, φιλάνθρωποι, αγαπούν τις Καλές Τέχνες, τη λογοτεχνία, δείχνουν ζήλο για τις ανθρωπιστικές δραστηριότητες.

Το ενδιαφέρον για το περιβάλλον είναι ένα από τα έντονα χαρακτηριστικά του Υδροχόου. Το πολικό ζώδιο, ο Λέων, σε συνδυασμό με τον ανθρωπισμό του Υδροχόου, μπορεί να οδηγήσει σε ένα καλύτερο είδος παγκόσμιας συνεργασίας, απόλυτα αναγκαίας. Μία από τις επικίνδυνες περιόδους που θ’αντιμετωπιστούν στο πρώτο μισό του ερχόμενου αιώνα θα προκύψει από τη σύνοδο των πλανητών Ουρανού και Πλούτωνα, που σημειώθηκε στην Παρθένο μεταξύ 1963-1969. Τα παιδιά που γεννήθηκαν αυτά τα χρόνια και δέχτηκαν τις επιδράσεις αυτής της συνόδου, θα είναι η ελπίδα ή η συμφορά της εποχής τους, πράγμα που θα φανεί όταν θα γίνει αισθητή η παρουσία τους στην κοινωνία.

Η επιστήμη θα εξακολουθήσει να έχει το επίκεντρο της δραστηριότητας σ’αυτή την εποχή, μόνο που θ’ασχολείται περισσότερο με τις πραγματικές ανάγκες του ανθρώπου, ενώ ο πολιτισμός δεν θα στηρίζεται μόνο στην ορθολογική επιστήμη και τεχνολογία.

Πέρα απ’αυτά τα γενικά χαρακτηριστικά, ας δούμε κάποια ιδιαίτερα γεγονότα των τελευταίων δεκαετιών, που σηματοδοτούν την είσοδο στην εποχή του Υδροχόου:

• Δεκαετία ’60: Ξεκίνημα ιδεαλιστικών αγώνων και κινημάτων για την ειρήνη, τα δικαιώματα του πολίτη, τις φυλετικές διακρίσεις, την καλυτέρευση των συνθηκών εργασίας. Ανάσταση κλασικών πνευματικών διδασκαλιών, πρώτοι αγώνες για την απελευθέρωση των γυναικών, εξεγέρσεις φοιτητών, πολλές μάχες κοινωνικές.
• Δεκαετία ’70: Άρχισε να προωθείται η έρευνα, τα πνευματικά μονοπάτια και οι νέες τεχνολογίες. Οι άνθρωποι διαλογίζονται, αγοράζουν μηχανές δεδομένων και αρχίζουν να πηγαίνουν σε σεμινάρια. Οι όροι που σφράγισαν αυτές τις δύο δεκαετίες ήταν: «συνείδηση» και «κίνημα». Ενδιαφέρον για την ψυχοθεραπεία και τη μεταφυσική.
• Δεκαετία ’80: Ενεργά στελέχη της κοινωνίας ενδιαφέρονται περισσότερο για το εσωτερικό έργο. Οι πνευματικές ομάδες άρχισαν ν’ασχολούνται με κοινωνικά ζητήματα.
• Δεκαετία ’90: Συνειδητοποίηση της καταστροφικότητας του ανθρώπου. Η οικολογία και η στατιστική έδειξαν ότι οι πιθανότητες επιβίωσης που έχει η ανθρωπότητα χρόνο με το χρόνο γίνονται πιο ισχνές. Το 1991 (11/7) έγινε η πρώτη ολική έκλειψη της νέας δεκαετίας. Τότε άρχισαν να συμβαίνουν οι προβλεπόμενες αλλαγές στη Γη: ηφαιστειακές εκρήξεις, τυφώνες, ανύψωση της στάθμης των θαλασσών, ενώ οι λίμνες και τα ποτάμια άρχισαν να στερεύουν.
• 
  

ΠΗΓΗ"

Νέα Ακρόπολη

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
- Η μεγάλη Αστρολογία -  Derek & Julia Parker
- Το τρίτο κύμα  - Α. Tofler
- Άρθρο: «Τι μας φέρνει η Υδροχοϊκή Εποχή», Περιοδικό Ανεξήγητο τεύχος 104
- Προς ένα νέο Μεσαίωνα Javier Alvarado Planas  Εκδόσεις Ν.Α
- Θεμελιώσεις του Εσωτερισμού  Γ.Α.Πλάνας   Εκδόσεις ΝΑ
- http://www.myfriendsgr/cosmicdetail.php;id=1308
- http://www.anelixis.com.gr/articles.asp?ar