Πολιτικοοικονομικά «μαγειρέματα» στην σκιά ενός παγκόσμιου σχεδίου

Ο υπερδανεισμός στις μέρες μας έχει λάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Ιδιωτικά και δημόσια χρέη φαντάζουν φορτία ασήκωτα για πολίτες, κράτη και επιχειρήσεις. Το οικονομικό κραχ πλησιάζει ως αναπόφευκτη συνέπεια. Οι παγκοσμιοποιητές επιθυμούν να φέρουν τον πλανήτη στο «σημείο μηδέν»,
προκειμένου να καταργηθεί μια για πάντα η εθνική κυριαρχία κρατών και να πάψει να υπάρχει εθνική νομισματική πολιτική.

Κλειδί σ’ αυτήν την κατεύθυνση θεωρείται η δημιουργία παγκοσμίου νομίσματος. Από το 2008 και την κατάρρευση της Lehman Brothers, το συγκεκριμένο σενάριο «προβάλλεται» όλο και περισσότερο από «ειδικούς».
Όσο πιο μικρός είναι ο αριθμός των νομισμάτων, τόσο λιγότερες θα είναι οι κεντρικές τράπεζες και άρα ευκολότερος ο έλεγχος του παγκόσμιου πλούτου. Τελικός στόχος είναι, βέβαια, η δημιουργία μίας και μοναδικής κεντρικής τράπεζας με μία εταιρεία να την ελέγχει.
Βέβαια, αυτά χαρακτηρίζονται από τους περισσότερους πολιτικούς των κρατών, ως φανταστικά σενάρια. Όντες απασχολημένοι με τις «ντιρεκτίβες» των περιφερειακών οργάνων της παγκόσμιας πολιτικής σκηνής, δεν θέλουν να πιστέψουν ότι το παιχνίδι είναι στην ουσία στημένο. Υπάρχουν και κάποιοι, βέβαια, που ξέρουν πολύ καλά τι κάνουν, αλλά είναι λίγοι.

Η παγκόσμια τοκογλυφία φαίνεται ότι έχει το χρήμα στα χέρια της, αφού οι περισσότερες χώρες δουλεύουν με τα ψεύτικα λεφτά των παχυλών δανείων που επιβάλλονται στα κράτη, προκειμένου να παρεμποδιστεί η παραγωγή πραγματικού χρήματος. Στην παρούσα φάση την απασχολεί ο έλεγχος των τροφών, η εκποίηση κρατικής και ιδιωτικής περιουσίας και η γιγάντωση των αστικών κέντρων με παράλληλη ερήμωση της επαρχίας και αποδιάρθρωση της αγροτικής παραγωγής.
Ο διατροφικός κώδικας (codex alimentarius) επιβάλλει συστηματικά από το 1963 τον πλήρη έλεγχο των τροφίμων από τις πολυεθνικές. Παραδοσιακές βιταμίνες τίθενται ήδη υπό αμφισβήτηση, έτσι ώστε οι πολίτες να αποφεύγουν την πρόληψη ασθενειών και να είναι εξαρτημένοι από τις φαρμακοβιομηχανίες. Παράλληλα προωθείται η καλλιέργεια και κατανάλωση γενετικά μεταλλαγμένων προϊόντων.

Σε ότι, αφορά την περιουσία κρατών και πολίτων, έχουμε πολλάκις γράψει, ότι με σοβιετικές μεθόδους, όλα φορολογούνται βαρέως, με σκοπό να περάσουν σε ξένα χέρια κτίρια, εταιρείες, ορυκτός πλούτος, μεταλλεύματα, αγροτικές εκτάσεις. Οι άνθρωποι θα ζουν στο νοίκι σε μεγαλουπόλεις για να ελέγχονται ευκολότερα.
Στο τέλος όλα θα συγκεντρωθούν σ’ ένα κέντρο εξουσίας. Για να φτάσουμε εκεί θα απαξιωθούν τα πάντα. Η πολιτική, οι οίκοι αξιολόγησης, οι μεγάλο-ιδιώτες, το χρηματοπιστωτικό σύστημα, οι αγορές, οι… «κακοί άνθρωποι που καταστρέφουν το περιβάλλον».
Αυτό είναι το σχέδιο. Είναι στο χέρι κάθε χώρας ν’ αντισταθεί, ενημερώνοντας τους πολίτες και απελευθερώνοντας τις δημιουργικές δυνάμεις της.

πηγη"triklopodia